Fálkinn - 23.06.1928, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Ðeinasta leiðin
til CANADA og U. S.A.:
Þar af leiðandi stysta Ieiðin.
Framhaldsfarseölar seldir til allra
staða í Canada og U. S. A.
Leitið upplýsinga um Ameríkuferðir
á skrifstofu verri.
H.F. EISKIPAFÉLAGISLANDS
EEYKIAVÍK
Keillier’s
County
Caramels
eru mest eftirspurðu og bestu
karamellurnar.
í heildsölu hjá
Tóbaksverslun íslands h.f,
Einkasalar á íslandi.
Sfangajárn,
Bandajárn,
Stangakopar,
Koparrör,
Eirrör.
Einar O. Malmberg.
Vesturgötu 2. — Sími 1820.
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
Hver, sem notar
C E L O T E X
og
ASFALTFIELT
í hús sín, fær hlýjar og
rakalausar íbúðir.
Einkasalar:
Verslunin Brynja,
Laugaveg 24, Reykjavík.
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
</)
0)
c
<Ö
>
s_
<u
O
Reykið einungis
P h ö n i x 5
>
3
</)"
£U
Ql
vindilinn danska.
Ávalt mestar og
| bestar birgðir fyr-
irliggjandi af allsk.
karlmanna- og
unglingafatnaði.
VÖRUHÚSIÐ
Reykjavík.
Ávalt fjölbreyttar birgðir af
HÖNSKUM fyrirliggjandi.
HANSKAÐÚÐIN.
Fjárhættuspilarinn.
Eftir ÖVRE RICHTER FRICH.
17. Kapítuli.
Höiul James Carr titraði þegar hann tók
talfærið. Ekki svo að skilja að hann væri
hræddur við dularfull fyrirbrigði sem ofar
eru vorum takmarkaða skilningi. Skotinn
þekti alls ekki þessháttar kendir. — En það
ber stundum við, að aflfjöðrin sem knýr á-
frain hugsanakerfi mannsins, er strengd um
°f, svo að heimi liggur við að springa. Og
það flökraði sem snöggvast að þessum ein-
kennilega presti, sem bar fulla virðingu fyrir
bæði guði og kölska, að flýja á dyr til þess
að sleppa við símtalið. En hann tók sig á,
þegar hann sá Pierre glápa á sig i dyrunum.
-— Þetta er James Carr .... hvern tala
Jeg við? spurði liann á hinni einkennilegu,
drafandi frönsku sem hann talaði.
•— Það er Jakob Harvis, var svarað hik-
audi, með hásri rödd.
Carr fann hvernig svitinn spratt fram á
enninu, og alt i einu stóð skýr í huga hans
myndin af föla Hollendingnum með barns-
lega andlitið, sem hann kannaðist svo vel
v<ð frá Funchal.
"— Svo það er Jakob Harvis frá '„Holland-
la“, svaraði hann seint .... Það slcyldi
Sleðja mig ef svo væri, en því miður verð
Jeg að álíta, að sá maður sje látinn.
— Þessi upplýsing virtist koma mannin-
b10 í símanum á óvart. Það varð stutt þögn.
— Það verða svo margir fyrir því að vera
taldir dauðir, James Carr, heyrðist sagt i
snuanum með hreimsterkari rödd. Maður
getur aldrei verið viss um þesskonar flugu-
feegnir. En þjer munuð vita að de Saban
greifj, vinur yðar, var drepinn í gær.
Jeg hefi sjeð það í blöðunum. Mig tók
það sárt. Mjer þótti vænt uin hann og jeg
bafði hlakkað til að hitta hann hjerna.
' Það þykir mjer vænt um að heyra, var
svarað með nýjum uppgerðarhreim .... De
Saban greifi var mjer mjög nákominn, að
yissu leyti. Jeg þekti allar hans hugrenn-
^Ogar, og jeg veit að hann taldi James Carr
einlægasta vininn sinn.
, Honum var það óhætt. En ef þjer eruð
1 i'aim og veru Jakob Harvis, hjelt Carr á-
i'ram, væri mjer sönn ánægja að hitta mann,
sem risinn væri upp frá dauðum.
— Trufla jeg yður þá ekki, var svarað
hinumegin .... Þjer eruð máske í önnum
við spilaborðið; jeg veit að spilafílcnin er
meira en ávani hjá yður, — hún er einskon-
ar átrúnaður.
— Þjer þekkið vel breyskleika minn.
—- Já, en líka mannkosti yðar.
— Hver hefir frætt yður um kosti mína
og lesli, — og hver hefir kent yður að tala
svona vel frönsku á ekki lengri tíma?
James Carr heyrðist vera hlegið hinu-
megin, en hinsvegar virtist maðurinn ekki
láta sjer liggja neitt á, að svara spurning-
unni.
— Góði maður, svaraði röddin á. ný, —
á vorum tiinum á maður ekki að undrast
neitt. Bak við undursamlegustu og óskiljan-
legustu hluti er blákaldur raunveruleiki. Alt
er hægt að útskýra. Hvað finst yður athuga-
vert við þó að maður sem kemur í þennan
lieim aftur úr undirdjúpum Bislcayaflóa,
nd'ti hinu stuttu dvöl sína hinumegin til að
fullkomna sig í ýmsu, sem honum hefir áður
verið áfátt i .En meðal annara orða: Þekkið
þjer mann sem heitir Latour?
— Nei, jeg minnist ekki að hafa hit.t mann
með því nafni.
— Það var einkennilegt, svaraði hinn og
virtist verða fyrir vonbrigðum. Jeg hjelt að
þjer mynduð eftir Latour frá því um borð
á „HoIIandia“. Þeir segja það frönsku lög-
reglumennirnir, að hann hafi drepið mig.
— Jeg þekki ekkert til neins af þessu,
svaraði Carr óþolinmóður.
— Hann var með unga stúlku með sjer,
svaraði hinn og ljet engan bilbug á sjer
finna. — Annaðhvort var það systir hans
eða fylgikona hans. Hún var kölluð Suzzi.
— Þetta nafn virtist hafa einhver áhrif á
Carr. Hann lagði meira að segja talfærið frá
sjer, en greip það aftur, — hikapdi þó.
— Ef þjer eruð sá Jakob Harvis, sem jeg
kyntist á „Hollandia“, mælti hann kuldalega,
þá hljótið þjer að vita, að maðurinn sem
þjer eigið við var de Grez barón og að Suzzi
Lacombe var hálfsystir hans. Jeg veit ekki
hvað þessi fíflaleikur á að þýða. Þjer eruð
ekki Jakoh Harvis — getið ekki verið hann.
Hversvegna segið þjer ekld eins og er. Þjer
getið reitt yður á mig — það vitið þjer. Þjer
eruð Philip Marie de Saban greifi — er það
ckki? En ef þjer viljið heldur vera dauður
eða langar til að ganga undir dauðs manns
nafni, þá stendur mjer það á sama. Jeg geri
ráð fyrir að þjer sjeuð i klípu. Get jeg
hjálpað yður?
Eklci var hægt að finna, að maðurinn sem
í símanum hafði kallað sig Jakob Harvis,
yrði neitt hvumsa við þessi orð, eða þætti
leitt að láta fletta af sjer grímunni.
— Vitanlega hafið þjer getið rjett til,
gamli vinur, svaraði hann glaðlega. — Jeg
er einmitt maðurinn sem þjer nefnduð. En
de Saban greifi er dauður, og ef þjer viljið
sýna honum heiður þá skuluð þjer vera við-
stáddur útför hans, sem fer fram á rnorgun
klukkan 12 í Pere Lachaise. Ef til vill kem
jeg þangað líka. En fyrst um sinn verð jeg
að biðja yður um hjálp undir nafni Jakobs
Harvis. Jeg er í mjög einkennilegri klípu.
Lögreglan er á hælunuin á mjer og heldur
að jeg hafi varpað Jakob Harvis fyrir borð í
Biskayaflóanum. Hún heldur að maðurinn
sem gerði þetta heiti Charles Latour, og að
jeg sje sá maður. Nú ber svo einkennilega
undir, að þjer voruð einnig á „HolIandia“
þegar þessi atburður varð. Og þjer fræðið
mig á því, að það hafi verið einhver Grez
harón, sem grunaður sje um morðið. Var
það ekki svo?
— Jú, en baróninn getur eigi að siður vel
heitið Latour. Hann var auðsjáanlega æfin-
týramaður — á alþjóða mælikvarða.
— Og Suzzi hálfsyslir hans?
— Það er engin ástæða til að halda, að
hún hafi nokkuð verið viðriðin þorpara-
brögð förunauts síns. Hún var yndisleg
stúlka .... En getum við ekki hitst ein-
hversstaðar. Þjer getið reitt yður á að jeg
þegi.
— Ekki í kvökl. En á morgun klukkan 12
í Pere Lachaise-kirjugarðinum, ef þjer Aúlj-
ið kveðja de Saban hinstu kveðju. Ef til vill
eigið þjer erfitt með að þekkja mig. En jeg
skal sjá við því. Fvrst um sinn verð jeg
nefnilega að leynast fyrir lögreglunni. Henni
skal ekki takast að finna Charles Latour
fyrsta kastið, nema því að eins henni dytti
í hug að athuga lík de Saban nánar. Jæja,
verið þjer sælir. Við sjáumst á morgun!
Carr ætlaði að segja eitthvað, en sírninn
hringdi í eyrað á honum.
Skotinn gekk hægt inn í salinn. Hann
mætti Pierre i dyrunum.