Fálkinn - 30.11.1929, Síða 13

FÁLKINM
13
Málninga-
vörur
Veggfóður
Landsins stærsta úrval.
jvpnnRirar
•9® Reykjavík.
Framköllun. Kopiering.
Stækkanir
Carl Ólafsson.
Aðeins ekta
Steinway-
Piano og FJygel
bera þetta merki.
Einkaumboðsmenn:
Sturlaugur Jónsson & Co.
Alíslenskt fyrirtæki.
Allskonar bruna- og sjó-vátryggingar.
Hvergi befri nje áreióanlegri vióskifti.
Leitífi upplýsinga hjá naeata umbofiamannil
Pósthúastr. 2.
Reykjavík.
Simar M2, 2S4
■>8
309 (franskv.Bt|.).
>T2 I«r víOlesnasta blaOid.
C* Qlnllin er besta heimilisblaBiO.
í
(
(
Notið eingöngu
íslenska rúgm)ölið
í brauð og slátur.

Mjólkurtjelag Reykjavíkur.
Ávalf fjölbreyttar birgðir af
HÖNSKUM fyrirliggjandi.
HANSKABÚÐIN.
lirlirölatlliiiFiH.
Eftih william le queux
Fbh.
Já, þó nokkrum sinum, svaraði húri, án
þess að líta upp, og Hugh, sem sá, að hún
vildi sem minnst um jtelta tala, ákvað að
ganga betur á hana:
Hvernig, og méð livaða atvikum,
Eunice?
Hún leil upp og horí'ði á hann með rann-
sakandi augnaráði; síðan sagði hún hægt:
Jeg veit ekki, hvort þú hefir neina á-
nægju af að heyra það, og jeg veit ekki um
það nema að nokkru leyli. Jeg jiekki, sem
sagt ekki alla söguna, en jeg held, að í hvert
skifti, sem hún hvarf, hafi jiað verið til að
hitta einhvern mann.
Hugh fann, að harin fölnaði upp, og Eunice,
sem hafði beðið eftir að sjá áhrif orða sinna,
hleypti brúnum og beit á vörina. Eftir dá-
litla ])ögn spurði hann:
Mann? Ekki þó elskhuga?
Góðurinn minn, J)að sje fjarri mjer
að gefa nokkuð í skyn um j)að efni. Jeg veit
ekki annað en j)að, að hún hefir horfið
nokkrum sinnum. í öll skiftin hafa trúnaðar-
menn Ránfuglsins elt hana, og tvisvar hefi
jeg sjálf orðið lil jiess að sækja hana aftur.
Eunice kveikti í vindlingi og reykti eins og
ekkert væri í nokkrar mínútur, meðan Hugh
var að melta þessar upplýsingar. Síðan sagði
hún:
— Þú veist, Eunice, að jeg myndi ekki
spyrja um neitt, sem gæti verið j)jer hættu-
legt. En .ef j)ú getur, j)jer að skaðlausu, sagl
nijer éitthvað nieira, er jeg óþreyjufullur eft-
ir að fá að heyra eitthvað nánar um Jietta
efni.
— Hugh, sagði stúlkan, með hálf-raunalegt
bros á vörum. - Þú elskar stúlkukrakkann
— jeg hafði nærri j)ví sagt stelpukjánann.
Hún er mjög falleg, svaraði Hugh.
Geturðu ekkert sagt mjer meira?
— Gott og vel, svaraði Eunice, — jeg sje,
að jeg fæ engan frið fyrir ])jer fyrr en jeg
segi þjer eitthvað, en jeg tek ekki á mig neina
ábyrgð |>ótt eitthvað ai' því, sem jeg segi jijer,
komi J)jer i slæmt skap. Jeg liefi þekkti Syl-
víu í þrjú ár. Fyrir hjer um l)il hálfu þriðja
ári vakti hún á sjer dálitla eltirtekt með j)ví
að hverfa af j)essu skipi, sem við erum nú á,
í San Sebastian. Jeg var ekki á skipinu j)á, en
j)að var Mona Risden, og Forseti ljet leita að
henni. Mennirnir, sem J)að gerðu leituðu að
henni eins og saumnál um alla borgina og
fundu hana að lokum í katólsku nunnuhæli
eða eirihverju læssháttar húsi og svo var sent
eftir Monu til j>ess að fara með liana heim.
Mona er ágætis stúlka, sem jeg er viss um, að
þú myndir kunna vel við. Mona sagði, að
þetta hefði verið hræðilegur staður ldaust-
ur, eða fangelsi eða eitthvað enn verra. Og
Sylvia varð fegin að koma aftur. Mona sagði
líka, að við eitt götuhorni hefði komið til
j)eirra illa búinn máður og viljað tala við
Sylvíu, en menn í'rá skipinu voru á hælum
jieirra og sáu fyrir, að ekki varð úr því.
Næsta sinn var fyrir hjer um l)il hálfu öðru
ári, hjelt Eunice áfram. Við bjuggjum öll
á Palace Hótel. Þá sá jeg einn dag Sylvíu í
forstofunni vera að tala við hávaxinn mann,
freinur illa húinn en ])ó ekki ræfilslegan, og
j>ar eð jeg hjelt, að hann væri einhver nýliði,
sem Forseti hefði náð í, skifti jeg mjer ekki
af j)ví fiekar, en jeg sá greinilega, að Sylvía
fjekk honum peningaseðla, en samt hugsaði
jeg ekkert um þétta fyrr en morguninn eftir,
j>egar jeg varð j>ess vör, að hún var horfin,
og ])að eins og elding. Hún var í besta skapi
við morgunverðinn, en hálftíma seinna var
liún horfin úr herbergi sínu, j>egar jeg kom
Jiangað inn. Svo var ieitað eins og í fyrra
skiftið, allan daginn og alla nóttina og jeg
var í verulega vondu skapi. Auðvitað sagði
jeg Forseta af manninum, sem jeg hafði sjeð
og þá sagði hann mjer frá hinum í San Seh-
astian. Hann kallaði hásetana tvo, sem höfðu
leitað áður og gal' þeim fyrirskipanir um að
l'inna manninn, sem jieir höfðu áður mis-
þyrmt í San Sebastian. Og þeir fundu hann
á mjög slæmu og sóðalegu gistihúsi. En,
gei'ðu mjer að drekka, Hugh, sagði Eunice og
gretti sig og skalf er hún hjelt áfram. Jeg
var send þangað ásamt hásetunum og fór
inn. Þar, í kaffistofunni sat Sylvía lijá mann-
inum. Jeg gekk beint til hennar og skipaði
henni að koma. Maðurinn stóð upp til að mót-
mæla jiessu, en annar fylgdarmaður minn gaf
lionum höfuðhögg, svo hann valt undir horð.
Þeir, sein inni voru, virtust allir drukknir.
Gömul, feit, spönsk kerling stóð i stiganum
og fitlaði við talnaband sitl og ákallaði alla
helga menn, en við hleyptum af skaminbyssu
af handahófi inn í kaffistofuna og komumst
l)urt ósködduð og Sylvia átti samtal við For-
seta, sem hefir verið eitthvað ój)ægilegt fyrir
hana, og hún kendi mjer uin alt saman. Hún
ásakaði inig næsta dag fyrir að hafa sagt
Forseta frá viðtali hennar við manninn í for-
stofunni. En hefði jeg ekki gert ]>að, hefði
hún orðið eftir með þessum hræðilega manni
á ennþá hræðilegri stað. Finnst þjer ekki jeg
hafi breytt rjett?
Auðvilað, svaraði Hugh, þú ert und-
ursamlega huguð stúlka, Eunice.
Og svo siðasta skiftið var daginn, sem
jeg mætti þjer.
Hugh leit upp undrandi.
Hjeltstu kannske, að við höfum mætst
af til viljun, spurði Eunice.
Ja, jeg hefi einu sinni eða tvisvar efasl
um ]>að, svaraði hann, en jeg ætlaði þjer
að segja injer j>að ef jiú kærðir jiig um.
- Gott og vel, jeg skal opinbera þjer j>að
leyndarmál en aðeins verðurðu að stein-
jiégja yl'ir ]>ví J>að er ekki víst, að J)að sje
holt, að Eorseti eða Ránfuglinn heyri af J)ví,
vegna Jiess, að J>að snertir þá sjálfa.
Auðvitað dettur mjer ekki í hug að
segja frá neinu, sem J>ú trúir mjer lyrir.
Þrem dögum áður en jeg hitti ]>ig, hvarf
Sylvía úr klúbbnum, rjett eins og jörðin hefði
gleypt hana, og fannst loks í fátæklegu gisli-
húsi fyrir stúlkur í Chapel Street, Padding-
ton, hjá hræðilegum kvenmanni, sein hýsli
stúlkurnar sex saman í herbergi í rúmgörm-
um fyrir einn shilling á nóttu, sem átti að
greiðast i'yrirfram hvern dag, og hún lokaði
úti þær, sem seint komu, klukkan ellefu hvert
kvöld. Enn var jeg send út af örkinni og enn
fann jeg liana. Klukkan sjö um morguninn
kom jeg Jiarna inn. Sumar stúlliurnar voru
enn í rúminu, sumar að klæða sig en allar
masandi. Jeg hristi Sylviu og náði henni á
l'ætur, og hún kom með mjer næstum án Jiess
að segja orð, og enda þótt hún hefði strokið
frá okkur al' eigin hvötum virtist hún fegin
að koma aftur. Jeg veit ekkert hvernig i öltu
Jiessu getur legið. í vagninum sagðist hún
þurfa að liitta mann, sem liefði gert henni
greiða kvöldinu áður. Hún átti að hitta hann
klukkan finnn við Piccadilly-stöðina. Auð-
vitað hjelt jeg, að Jietta væri enn sami mað-
urinn og áður, og sagði Forseta til. Hann
sagði mjer að fara og vitja nánar úm mann-
inn, og gei'a einhverjum merki, ef J>að væri
hann, ]>ví liásetarnir, seni áður höfðu átt við