Fálkinn - 12.03.1932, Síða 5

F A L K I N N
ii' rós og urðu mjög óánægð er
þau sáu, að aðrir höfðu orðið
fyrri til að ljósta upp levndar-
málinu. Og nú þegar þetta var
orðið uppvíst, kom öllum sam-
an um, að ljósmyndin væri
besta gjöfin, miklu bctri en bibl-
ían, stóllinn cða frakkinn. Fjöl-
skyldumynd var altaf kærkom-
in gjöf, liver sem í lilut átti og
við iivaða tækifæri scm var. Afi
átti að fá stækkaða mynd í
ranima en hin áttu að fá ó-
slæ kkaða mynd rammalausa.
Og öll hlökkuðu þau til að sjá
myndina, þau fullorðnu ekki
síður en börnin.
Á þriðjudagskvöldið, eftir að
afi var farinn í háttinn (sjötug-
ir menn geta ekki farið seint á
fætur) fóru Dirk, Pjetur og
Ilenk að skreyta stofuna. Vegg-
irnir voru skreyttir með flögg-
um og einir að ofan og stofan
var eins og þar ætti að halda
brúðkaup. Yfir spegilinn hengdu
þeir pappaskjöld og þar var
letrað á, með bókstöfum úr silf-
urpappír, sem Truns hafði
klipt: Guð gefi þjer enn mörg
úr i viðbót meðal barna þinna
og barnabarna. Og stóllinn, sem
amma hafði sálast í var prýdd-
ur kransi úr pappírsrósum.
Þeir höfðu tekið af sjer skóna,
svo að afi skvldi ekki heyra lyr-
irganginn í þeim, og nælt
skrautið upp með hárnálum í
stað nagla, svo að hann skyldi
ekki vakna. Jet og María urðu
að fara lieim með laust hárið,
þyi að þeir höfðu notað allar
nálarnar þeirra.
llátíðisdaginn mikla stafaði
sólin geislum sínum gegnum
gluggatjöldin strax um morgun-
inn og gvlti blómin í gluggun-
um, svo það varð ekki lijá því
komist að komast i hátíðaskap.
Þennan vndislega morgun varð
stofan, prýdd flöggum og eini,
sannarlega mikilfcngleg. Ivlukk-
an níu fjekk afi bolla af tei í
rúmið, með tveimur sneiðum af
smurðu brauði. Það var um að
gera að halda honum uppí
þangað til ljósmvndin kæmi,
klukkan líu, en þá hafði ljós-
myndarinn lofað að afhenda
Dirk hana, og vitanlega mundi
liann ekki svíkja það.
Þau voru öll í bestu fötunum
sínum. Ilann Jan lilli hennar Jet
var að þylja afmæliskvæði, sem
liann átti að mæla af munni
fram lil afa síns þegar hann
kæmi inn í stofuna. Nú heyrðist
fótatakið lians upp á loftinu
hann gekk fram og aftur. Tvisv-
ar hafði hann kallað olan og
spurt hve lengi hann ætti að
bíða.
A slaginu klukkan líu kom
Dirk vaðandi inn í garðinn ut-
an af strætinu. En hann hafði
ekkert i höndunum og virtist
mjög æstur.
„Hvar cr mvndin?“ hrópaði
Jet, titrandi af geðshræringu.
„Sendi hann hana ekki?“
„Komstu ekki með myndina?“
spurði María. „í guðanna hæn-
um segðu eitthvað. Hvers vegna
stendurðu þarna eins og glóp-
ur?“
„Bölvaður svíðingurinn!“
mraði Dirk. „Að vísu sendi
liann hana, en ljel reikning
fvlgja með og sagði að hún yrði
að borgast við móttöku".
„Borgast við móttöku!"
„Já og hann sagðist skyldu
jeg gæti mölvað úr honum tenn-
urnar! Eins og jeg mvndi ekki
horga honum!“
„En hversvegna borgaðir þú
lionum ekki?“ spurði Truns
sakleysislega, þó að vísu hefði
5
hún ekki ætlað að horga sinn
part fvr en mvndin væri kom-
in. „lleldurðu að við sjeum ekki
öll horgunarmenn fyrir lillaginu
okkar?“
„Mikið fífl ertu“, hreytti Dirk
út úr sjcr. „Ert þú vön að ganga
með stórfje á þjer? Eða hjelstn
að jeg gæti borgað mvndina úr
fjehirslu apóteksins?“
„Svona, svona“, sagði Frans
og revndi að lægja öldurnar,
vitanlega ætlaðist enginn til
þess. En hvernig var nú þetta
sagði ekki ljósmyndarinn, að
við þvrftum ekki að borga
mvndina, cf hún yrði slæm?
Borga við móttöku ekki
nema það þó. Það er ekki hægt
að skipa fólki að borga ljós-
myndir að ósjeðu það væri að
kaupa köttinn i sekknnm".
„Það verður gaman að sjá
hana“, sagði Pjetur, alveg eins
og borgunarmálið kæmi honum
ekkert við. I sama bili kom
Henk inn. „Jæja, hvar er hún?“
spurði hann með miklu yfirlæti,
þvi að liann átti upptökin að
því, að þessi gjöf var valin, og
hafði þegar horgað simi hluta.
„Við verðum að hvísla“, svar-
aði Jet. „Ljósmyndararæfillinn
vill ekki afhenda hana nema
gegn horgun út i hönd.“
„Nú Jæja, og svo “
„Nú jæja, og þar með búið!
svaraði Dirk. „Jeg hafði ekki
þessar 27 og 50, svo að sendill-
inn tor með liana aftur“.
„Herra minn trúr“, sagði
Henk, „jeg lijelt þú þektir
manninn. Þú áttir að annast nm
þetta“.
„(lel jeg skipað honum að af-
henda myndina?" sagði Dirk.
,.Jeg fór tii hans en hann var
ekki heima og kemnr ekki fyrv
en einhverntíma í dag. Ef þið
hefðuð borgað hvert um sig, þá
hefði jeg ekki staðið uppi eins
og glópur.“
„Þú skalt ckki revna að telja
mjer trú um“, svaraði Henk,
„að ef þú hefðir viljað —“
„Ert þú svo múraður sjálf-
ur?‘ ‘ sagði Dirk ákafur. „Ef Við
liefðum bara kevpt stól, þá
hefðitm við ekki þurft að taka
neitt að ósjeðu“.
Meðan samræðan stóð sem
hæst opnaðist hurðin og' afi kom
inn. llann hafði þegar kallað
þrisvar eða fjórum sinnum of-
an af stigagatinu. Langaði að
vita, hvort liann mætti koma og
hvernig á þessu skvaldri stæði.
„Lr því að þið höfðuð gleymt
mjer“, sagði hann, „datt mjer í
hug að koma óboðinn“. Hann
var nýrakaður og með hreinan
hvítan hálsklút. Hann var að
revkja úr nýrri pípu, gjöf frá
Jan, sem liann hafði fengið i
rúmið um morguninn. Hann
rýndi á skrautið i stofunni.
„Til hamingju, pahbi“, hóp-
aði Jet og smelti kossi á skræln-
aðar kinnar gamla mannsins.
Og svo komu þau hvert af
öðru og óskuðu honum til ham-
ingju, þar sem hann sat í
skrevtta hægindastólnum og las
áletrunina á skildinum yí'ir
speglinum. Hann þakkaði þeim
með skjálfandi rödd fvrir alla
hugulsemina og kinkaði kolli í
sífellu. Þegar því var lokið fór
hann að svipast um eftir gjöf-
inni miklu. Og af sex munnum
samlimis fjekk hann nú að
heyra alla raunasöguna um ó-
svífni ljósmyndarans.
En þegar leið á daginn var alt
fallið í ljúfa löð; til þess að
trufla ekki gleði barna sinna og
harnabarna eða draga úr áhrif-
um hinnar miklu gjafar, horg-
aði afi sjálfur reikninginn.
NÝ ENSK „HÖLL". Englands-
kpnungur og prinsinn af Wales hafa
afsalað sjer nokkrum hluta launa
sinna og biskupinn i London býr í
tveimur herbergjum í stað þeirra
hundrað, sem liann hefir aðgang að
i Fulham Palace. En almenningur i
Suður-Wales vill ekki láta krepp-
una á sjer sjá og hefir því anrað
saman í hús það, sem sýnt er hjer
á myndinni og ætlar að gefa Elísi-
betu dótur hertogans af York það á
næsta afmælisdegi hennar, þegar
hún verður sex ára. Húsið er bygt
við barna hæfi, rúm stólar og önnur
húsgögn sniðin fyrir börn innan tóll'
ára, en húsið búið öllum þægindum,
köldu og lieitu vatni, rafleiðslum,
rafmagnseldhúsi og slíku.
SJÚKRAFLUTNINGUR LOFT- læknisaðgerð þolir enga bið. í hin-
LEIÐIS. Það er orðið alment sum- um stóru áætlunarflugvjelum Breta
staðar þar sem samgöngurnar eru er víða sjerstakur sjúkraklefi. Sjest
slæmar, að nota flugvjelar til sjúkra- einn þeirra hjer á myndinni og sjest
flutninga, t. d. viða i Norður-Svíþjóð. þar læknirinn, að fytgja sjúklingi
lói jafnvel þar sem samgöngur eru sínum til sjerfræðingsins. Hefir
bestar og járnbrantarnetin þjettriðn- flugvjelaflutningurinn bjargað fjölda
ust eru flitgvjelar líka notaðar til fólks frá bráðum bana.
þessa, ef sjúkdómurinn er þannig, að