Fálkinn - 28.05.1932, Blaðsíða 6

(•>
F Á L K 1 N N
Sunnudags hugleiðing.
Simnudágshiigleiðing..........
Látið sama lunderni vera í
yður, sem var i Jesú Ivristi.
(Kil. 2, 5.).
Það er naumast unt að í*efa
íaorðari og greinilegri og jafn-
framt tæmandi reglu fyrir þvi,
sem oss kristnuin mönnum her
umfram alt að ástunda en þá,
sem felst í þessum tilvitnuðu
orðum postulans. Hjer er engin
löng nje vandmunuð upptaln-
ing dygða, engin flókin fyrir-
mæli, sem hætt er við að gleym-
ist jafnóðum, eiigar strangar á-
minningar nje aðvaranir, er geti
vakið hjá mönnum leiða og
þvermóðsku, hjer er ekki bent
á vitra og vandaða menn til fvr-
irmyndar, með þvi væri markið
sett nógu hátt; heldur bendir
postulinn á Jésútn Krist sjálfan,
sém hina einu sönnu og full-
komnu fvrirmynd. Hjá hontjin
var sameinað alt, sem hest er og
göfugast í mannlegu eðli og því
nægir að vísa til hans eins. Post-
ulinn nefnir ekki verkin, því
þau eru ekki annað en sjálfsögð
og óhjákvæmileg afleiðing liug-
arfarsins, jiau líkjást því á sama
iiátt og ávöxturinn líkist trjenu,
sem hann er sprottinn á. En svo
framárlega sem við viljum taka
lil greina áminninguna um að
láta sama lunderni vera i oss
sem var í Jesú Ivristi, svo sann-
arlega er oss nauðsynlegt að
kynna oss lunderni iians eftir
því sem hin helgu guðspjöll gefa
oss víshendingu um. Og þá
þurfum vjer ekki lengi að leita
til þess að sjá, að grundvallar-
un Jesú var sú að þóknast sín-
um himneska föður og að allar
aðrar lmgsanir iians voru í ætt
við jiessa. Og þegar jiú |)á, krist-
inn maður ert að hugsa og jiað
gerir þú á hverri stundu, j)á ætt-
irðu að spvrja sjálfan j)ig, hvort
Jesús muni nokkru sinni liafa
luigsað eins og þú, hvort áform
hans og fyrirætlanir, vonir hans
og áhugamál muni hafa hneygst
að hinu sariia, sem á sjer stað
hjá l)jer. Þetta er alvarlegt
rannsóknarefni Jiegar þú minn-
ist hinna syndsamlegu lmgsana,
sem j)ú hefur alið með þjer og
er eins og j)ú heyrir Jesúum
segja: Hví luigsar þú ilt i lijarta
þínu. Hann hafði alt af nóg að
luigsa um það, sem mætti efla
guðs dýrð og velfcrð mannanna,
en þetta liið sama ætti og að
vera þitt umhugsunarefni, og
j)á væri von til þess að þú gætir
eitthvað framkvæmt, einhverju
góðu til leiðar komið, sem læri-
sveinn Jesú Krists. Það er
svo margt ilt og skaðvænlegt,
sem mennirnir láta eftir sig
liggja þó taldir sjeu frá hrylli-
legir glæpir, en alt þetta sýnir
ótvírætt , að hið sama lunderni
er ekki í þeim, sem var i Jesú
Krisli. Lunderni hans er hin
ehia óbrigðula uppspretta
þeirra kærleiks- og líknarverka,
er sönn hlessun leiðir af', til ó-
Við landamæri Arabíu.
Abdulla ibn Ilnssein emír, eða unil-
irkonnnf/nr i Transjordanín.
metanleg'rar gleði og gæfu öJ 1 -
um óbornum, hmderni hans er
hið eina, er húið fær jjjóðum og
einstaklingum farsæla framtíð,
liæði j)essá heims og annars.
Guð gefi oss öllum náð til að
eignast þetta lunderni.
Ilöll emirsins í Annam, (jerö i vestrœnnm biwoingarsíil.
Vegnr flestra pilagrima liggnr um 7'ransjordaníu, og hefir landið miklar tekjur af þessum langferðamönn-
um. Myndin hjer að ofan er teldn i Mekka um þaff leyti, sem pilagrimarnir eru þar i heimsókn. Á miðri
myndinni sjest „Kaban" og er tjaldaff i kring um þennan mesta helgidóm altra sannra múhameffstrúar-
manna.
Þegar Tvrkir gerðust þáttak-
endur í heimsstyrjöldinni varð
bandamönnum |)að mikilsvarð-
andi að ná hylli Araha og hafa
|)á með sjer en ekki mót i viður-
eigninni, sem óhjákvæmlega
hlaut að verða við Tyrki í Vest-
ur-Asíu. Þetta tókst vonum
framar og Englendingum tókst
að snúa luig Araba frá trú-
hræðrum þeirra en til fyl'gis við
hina fjarlægu sjávarjijóð norð-
ur við Atlantshaf. Dularfull per-
sóna, William Lawrence er tal-
inn eiga mikinn j)átt í því að
svona fór og liafa spunnist
þjóðsögur um ])ennanjivíta post-
ula Arahíu, sem hafði lag á að
laða höfðingjana í Arahíu til
fylg'is við sig. Mikið var í húfi
hjá Bretum að svona færi, þvi
að ef Arahar hefðu snúist til
fylgis við Tyrki og gegnt kalli
þeirra um „heilagt stríð“, hefðu
yfirráðin yfir Súesskurðinum
og jafnvel yfir Indlandi verið i
hættu.
Meðal hestu hjálparmanna
Breta i Arahíu var Hussein-Ibn-
AIi. Lofuðu Bretar honum kon-
ungdómi í Irak og Transjordaníu
að stríðinu loknu og jafnvel að
gera liann að konungi allrar
Arahiu. Hann fjekk þó ekki
nema Transjordaníu og sneið af
vesturströndinni Hedjas, þvi að
vfir sjálfri eyðimörkinni sat
maður, sem ekki var til að leika
sjer við, Ihn Saud, sem síðar
hefir tekið sjer konungdóm yfir
öllum Vahahitum, en svo nefn-
ast flokkar Jjeir, sem lifa í
sjálfri eyðimörk Arahíu. Huss-
ein-Ibn-Ali miklaðist eigi að síð-
ur yfir veg sínum og tók sjer
kalífanafn, j)ó aldrei yrði hann
kalífi nema að nafninu. Og loks
lirakti Ihn Saud hann frá völd-
um og gerði hann útlægan úr
Arahíu. Fór hann J)á til Cypern
og lifði á götusölu með sitrón-
ur, en var gerður gjaldþrota
fyrir þremur árum. Á ríkis-
stjórnarárum sínum hafði hann
sem sje keypt skotvopn og ann-
að, sem herkonungi sæmir, fyrir
of fjár og gat ekki horgað er
honum hafði verið velt úr há-
sætiriu. Var ha nn þó orðinn
fjáður maður um eitt skeið, og
hafði einkum auðgast á því, að
hafa af pílagrímum, sem fóru
til Mekka og Medina, en leið
j)eirra lá um land hans. 1 fyrra
dó svo Hussein í mestu örbirgð
í hænum Annam í Transjordan-
íii, skamt frá landmærum Gyð-
ingalands og hafði munað fífil