Fálkinn - 23.07.1932, Side 13

F Á L K 1 N N
i:í
Krossgáta nr. 84.
IArjett. Skýriny.
1 spor. (i þvottaefni. 11 nágranni
okkar. 12 stórt ílól. 13 dýrt efni. 11
litur. lá titill. 1 (5 samtenging. 17
heimsfraegt skáld. 20 lónri. 21
skemd. 23 14 Iárjett. 24 korn. 25 i
kirkju. 27 i hefii. 29 jötunn. 31 fjör.
34 gömul ljóseining. 36 leikritahöf-
undur. 38 mál. 40 sjesl i sólskini.
41 dregiö af kvenmannsn. 42 fanga-
mark. 43 greinar. 45 hljóta. 46 fljótl.
47 arfi. 49 húsdýr. 51 meiddnr. 52
gera lögfræðingar.
1. ú ffrjett. S k ýring.
1 seinlát persóna. 2 þrengsli. 3
grynningar. 4 samtenging. 5 frísa.
6 skjóða. 7 er. 8 lærði. 9 líti'ð her-
hergi. 10 á heykvísl. 12 op. 18
hræðsla. 19 beitt. 22 á vaðmáli. 24
l'las. 26 gera svínin. 28 bóla á. 30
lónn. 32 harðæti. 33 ströng '*æzla.
34 kuldagarður. 35 umferð. 37
sjúkragæsla. 39 skrifa. 41 hálfverk.
44 tal. 45 hafði á sjer. 46 skip. 48
dráp. 50 skammstöfun.
Lausn á krossgátu 83.
Lárjett. Ráffning.
I lierfi. 6 Fossá. 11 áfall. 12 lög-
mál. 13 fas. 14 ól. 15 ára. 16 um. 17
kasa. 20 ás. 21 rák. 23 ró. 24 hýrna.
25 lús. 27 flan. 29 kæla. 31 tvö. 34
pólar. 36 so. 38 ólm, 40 of. 41 ýtni.
42 fa. 43 næg. 45 ós. 46 kur. 47
Irunta. 49 rausa. 51 allot. 52 aflát.
Lóffrjett. Ráffnint/.
I háfur. 2 efamál. 3 ras. 4 11. 5 ilj-
ar. 6 föt. 7 og. 8 smá. 9 sárán. 10
álasa, 12 lóa, 18 sófl. 19 týnt. 22 ku.
24 ha. 26 skak. 28 lást. 30 ær. 32
vó. 33 Ölfusá. 34 ponla. 35 ófært.
37 Ondra. 39 Marat. 41 ýsa. 44 gul.
45 ótl. 46 kul. 48 No. 50 af.
----x-----
í Frakklandi norðanverðu er þorp
sem hefir um 300 ibúa. Þar hefir
enginn dáið síðan 13. maí 1930, en
það var níræð kerling sem þá gal'
upp öndina. Þetla þykir tíðindum
sæta og er víða gelið uin það í er-
lendum blöðum.
Þessi mynd er ekki tekin eftir
skógarbruna. Hún sýnir leifarnar af
maísakri í Nebraska, eftir að engi-
spretlur höfðu komið þar í heim-
sókn. Stendur ekkert eftir nema
naktir stönglarnir. Engispretturn-
ar eru landplága í Ameríku og hefir
verið margreynt að útrýma þeim.
Einu sinni borgaði Minnesotafylki
einn dollar fyrir skeppuna af engi-
sprettum til þess að örfa hændurna
í stríðinu við engisprettnapláguna,
sem þá stóð í fjögur ár og var verst
árin 1870 77. — Skaðinn af síðustu
plágunni er metinn á 1.250.000 doll-
ara.
* Allt með Islenskiini skipuiii! *
Drotningin
i Lívadiu.
Tony las jjetta merkilega brjef mjög
vandlega. SííSan sneri hann sjer að Spald-
ing.
Vegna ýmsra orsaka, væri l>est aiS Rugg
svæfi í húsi yðar nokkrar nætur“, sagði
hann. ,,.leg vona að þjer hafið ekkert við
það að athuga. Kona vðar hefir fvrir sitl
leiti leyft það“.
„Alls ekki sir Antony“, sagði Spalding.
„Þar að auki er það föst regla hjá mjer að
liafa aldrei á móti því er kona mín hefir
ákveðið“.
Tony horfði hugsandi á hann. „Þjer er-
uð víst mjög nærgætinn eiginmaður, Spald-
ing“, sagði hann.
„Já, herra“, svaraði Spalding. „Konan
min sjer um það“.
Tony gekk niður í selustofuna. Var Guv
þar að tala við þrekvaxinn mann, rauðan
í andliti, á að giska um fertugt. Það var
Henry Coriway, frændi Tonys og Guy.
Hann var mjög hátíðlegur og atorkusamur
meðlimur neðri málstofunnar. Lára kona
hans var dóttir jarlsins af Kent. Hún var
eigi meira en venjulegum gáfum gædd, en
gerði sjer mjög títt um þjóðfjelagsmál.
„Gott kvöld, Henry“, sagði Tony, með
mjög vel leikinni uppgerðargleði. „Fyrir-
gefðu mjer, að jeg kem heldur seint. llvern-
ig liður Láru?“
„Þökk fyrir, henni líður þvi miður ekki
sem ákjósanlegasl. Hún mun hafa ofrevnt
sig i hinu nýslofnaða fjelagi, sem hefir það
markmið að hanna konum aðgang að vcil-
ingastöðum. En jeg vona að liún verði hrátl
hrausl aftur“.
Nú varð nokkur þögn, þar til Spalding
kom, og lilkynti að malurinn væri tilhúinn.
Henry var einn af þeim mönnum sem
geta látið móðan mása um hvaða málefni
sem er, áh þess að gera mönnum öróll með
nýjum skoðunum, eða frumlegum allmga-
senidum. Tony bjóst við því á hverri slundu
að talið hærisl að framhoði lians; en Henrv
vildi ekki minnastt á það í áheyrn Spald-
ings og það var því ekki l'yr en þeir sátu
við kaffi og vindla, eftir máltíðina að
Henry fór að sveigja að því hvert erindi
hans væri.
„Eftir því, sem mjer skilst, mun Guy hal'a
sagt þjer hvaða ráðstafanir jeg hef gért
vegna framtiðar þinnar“.
Tony kinkaði kolli. „Það er framúrskar-
andi fallegt af þjer Henry“, sagði hann.
„En gallinn er að jeg er ekki viss um að jeg
liafi nokkra hæfileika, sem stjórnmála-
maður“.
Henry ljet brýrnar síga. „Mjer skildist
að sú lilið málsins væri útrædd", sagði hann.
„Þið Lára liafið ef til vill útrætt það“,
sagði Tonv. „En þar sem svona mikilsvert
mál er um að ræða, þætti mjer lilhlýðilegt
að hafa dálitinn umlmgsunarfrest.
„Mjer virðist", sagði Henry, og reyndi að
gera sig háðslegan í málrómi, „að þú
hafir þegar hafl alllangan frest, þar sem
þú, nú í siðustu sex árin hel'ir ekki gert
annað en hugsa þig um. Þú hefir að vísu
gegnt skyldu þinni í ófriðnum á mjög heið-
arlegan liátl, en þar fyrir utan virðist þú
ekki hafa lagt stund á annað en ljettúðar-
fullar skemtanir.
„Kappakstur á hifreiðum er nú alls ekki
svo ljettúðarfull skemtun. Þú liefðir átt að
vera með i dag, þegar afturöxullinn hrotn-
aði“.
„Nei, þakka þjer fyrir“, sagði Henry ein
trjáningslega. „Jeg hef annað þarfara að
gera við tímann. Málið er þannig vaxið að
öll fjölskyldan kvartar undan líferni þínu.
Reyndu að muna eftir því að þú ert ekki
leikmaður, sem getur hagað þjer eftir vild.
Þú ert li’öfuð ættarinnar, og það er skylda
þin að taka þátl i opinh'éi’U lífi þjóðar þinn-
ar, og halda við ættarvenjunni“.
Tonv horfði á hann með viðkvæmum
undrunarsvip.
„Bára að jeg hefði gáfurnar þínar Henrv.
Þá skyldi jeg ekki vera lengi að hngsa mig
um. En jeg er viss um að get aldrei lært
að tala eins og þú“.
Henry lók á móti skjallinu með ánægju-
legu hrosi og verndarsvip. „Nú, það er ekki
gott að segja“, sagði hann vingjarnlegar en
áður. „Þú heí'ir án efa hæfileika, ef þú að-
eins vildir æfa þá. Þú getur auðvitað ekki