Fálkinn - 21.01.1933, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
S k r í 11 u r.
Adamson
219
Ekkert er jafn yndi'slegt og
fyrsta ástin.
—- iVe-í, en mjer þykir samt ósköp
vænt nm þig Lárus.

Stóll Adamsons
veltur
— Þvi skal jeg aldrei gleyma þjer?
Jeg skal altaf muna þig; sagði jeg
og þessvegna hefi jeg þurkað hann
út nr minni minu.
Til hamingju, gamli vinur! Svo
þú hefir þá loksins fengið bíl?
Það fer aldrei eitt ósatt or'ð
yfir hans varir.
— Þakka skyldi honum. Hann
talar gegnum nefið .
— lívað daga vikunnar heldur þú
að hest sje að fæðast?
— Veit ekki. Jeg hefi ekki reynt
nema einn.
Konan: — Þú kemur snemma
heim núna eða hitt þó heldur —
þegar sólin er að rísa upp.
Ilann: — Sástu dömunu sem fór?
Hún: — Hana, þá máluöu, meö
iitaöta liáriö, gerfitennurnar og í af-
dönkuöu kápunni? Nei, jeg sá hana
ekki.
— Ekki skil jeg hversvegna þeir hafa hengt þessa hræöilegu mynd
upp.
— Þeir liafa víst ekki náö i málarann sjálfan.
/V?*//_________________________5_
Pabbi, má jeg kveikja hjá þjer?
— Notuöuö þjer lakkskóna mína
i gœrkvöldi, Emma?
— Já, en bara utanyfir. Jeg haföi
engar skóhlífar.
Kendur bílstjóri: — Þó þaö veröi
ekki fyr en á morgun skal jeg sýna
þessum hjóireiöamanni aö ' jeg geti
náö i hann.