Fálkinn - 20.01.1939, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
ar er um nokkra lögreglumenn, sem
eiga í höggi við vegaræningja, en
það er ný tegund glæpamanna, sem
situr um flutningabílana og rænir
þá. Nokkrir Jjættir kvikmyndarinn-
ar óttu að fara fram í skógarrjóðri
alllangt frá Hollywood. Til þess að
geta byrjað sem allra fyrst á kvik-
myndatökunni að morgni, fór kvik-
myndafólkið frá Hollywood kvöldið
áður og sló niður tjöldum sinum í
smáskógi Jjar scm kvikmyndatakan
átti að fara fram að morgni. —
Skömmu áður hafði rán átt sjer
stað þarna í nágrenninu, og ef til
vill var J)að ástæðan til þess að
Karns gat ekki sofnað. Hann fór í
i'rakka utan yfir náttfötin og læddist
út úr tjaldinu. Þegar hann nálgaðist
þjóðveginn sá hann vörubíl nema
staðar. Hann grunaði hvað væri á
seiði: Ræningjarnir ætluðu að ráð-
ast á bílinn, sem ók framhjá, taka
vörurnar crg hverfa burt með l)ær.
— Og þessi spurning greip hann
á augabragði: Hversvegna grípurðu
ekki til byssunnar, sem þú hefir i
vasa þínum? Hún var ekki hlaðin
að vísu, en hann gat áreiðanlega
lirætt J)á með henni. Þegar Karns
nálgaðist og æpti með þrumuraust:
„Upp með hendurnar", urðu menn-
irnir lafhræddir og hlýddu. Karns
hjelt nú til tjaldanna, með fangana
og var heldur en ekki hróðugur
yfir fengnum, en J)ar brá lionum i
brún, J)ví kvikmyndastjórinn upp-
lýsti, að mennirnir væru aðstoðar-
Jeikarar (statistar). Hann varð að
sætta sig við, að hetjudáð hans
yrði ekki verðlaunuð í þetta skiftið,
og sneyptur læddist hann aftur i
tjald sitt.
Fálkinn
er fjölbrejttasta blaðið.
Br kvikmyndabeiniinnm.
Garbo leikur frú Curie.
Hún vill helst leika gamanleiki.
Upp á síðkastið hefir ýmiskonar
orðrómur um Gretu Garbo verið á
sveimi. Einu sinni átti hún að vera
að J)ví komin að giftast liinum
fræga hljómsveitarstjóra Stokowsky,
og ])egar ])að var borið til baka,
gaus upp sá kvittur, að hún væri
í þann veginn að yfirgefa Holly-
wood. Að sögn á hún að hafa feng-
ið mjög lieillandi tilboð frá Svi-
þjóð um að hleypa af stað kvik-
mynd, sem hún ljek sjálf í sem þög-
ulli mynd fyrir löngu síðan. Fyrst
um sinn verður þó Greta Garbo í
Hollywood. Hingað til hefir hún
einkum fengið sorgarhlutverk tii
meðferðar. En eftir að hún ljek
Kameliufrúna, sneri hún sjer tii
Metro-fjelagsins og ljet í ljós þá ósk
að liún fengi framvegis að leika
gleðihlulverk. Garbo hefir sem sje
mjög mikla kímnihæfileika, og
henni finst sjálfri, að hún hafi alt
of mikið vanrækt þessa hæfieika
sína hingað til. En enn sem komið
er fer hún þó með alvarleg hlut-
verk. Fyrst var það „Maria Wal-
ewska“ og næst er ])að frú Curie,
hin fræga franska vísindakona. —
Kvikmyndin er bygð á æfisögu frú
Curie, sem dóltir hennar, Eve Curie,
hefir skrifað. Er það bók, sem mik-
ið er lesin í heiminum. En hand-
ritið hefir hinn frægi enski rithöf-
undur Aldous Huxley yfirfarið og
lagað nokkuð.
„Gangsters“ á þjóðveginum.
Skopleikarinn Iíoscoe Karns.
Paramount skopleikarinn Roscoe
Karns er duglegur Jistamaður og
skemtilegur nóungi. Hann leikur í
kvikmynd, sem er nú tilbúin að
öðru leyti en því, að hún hefir
ekkert nafn hlotið. Efni myndarinn-
Lausn á jöiakrossgátunni.
Lárjett.
1 vesöl. 5 smáir. 8 leigt. 12 kap-
ella. 14 liðlöng. 17 Hagalín. 19 frunt-
ar. 21 nótabassinn. 25 mýmor. 27
Na. 28 amt. 29 n. d. 30 Atlas. 32 Al.
33 lima. 35 starf. 36 usli. 38 L(uð-
vík) N(apoleon). 39 slen. 41 fans.
43 arii. 45 plús. 46 magálar. 48 at-
vikið. 52 angraði. 54 ábati. 55 sam-
einingin. 58 meðul. 59 snart. 61 st.
62 agn. 63 ós. 65 nagli. 67 kar. 68
hundtík. 71 sniðugt. 73 tal. 74 Erla.
75 unir. 76 tign. 77 masa. 78 sól.
81 alfarið. 83 ruglast. 84 skró. 86
starf. 88 in. 89 ima. 91 iní. 92 askur.
94 ísinn. 96 lagasetning. 100 áferð.
101 masandi. 103 utanvið. 104 lýgi-
mál. 106 írar. 107 ítur. 109 iris. 111
ríma. 112 óf. 113 flan. 114 Nonni.
116 ötul. 118 du. 119 Nepal. 120
D(aði) H(alldórsson). 122 lán. 123
ás. 124 refur. 125 frændmargur.
129 parraka. 131 jólatrje. 133 óþýsk-
ur. 135 ráðandi. 136 staða. 137 óð-
ara. 138 afæti.
LóÖrjett.
1 Vilna. 2 era. 3 öll 4 Leifs. 5
span. 6 melónan. 7 álíta. 9 iðrin.
10 glundur. 11 tönn. 12 Karol. 13
Ag. 15 Nt. 16 galti. 18 Kama. 20
nýlegar. 22 Batavía. 23 strokin. 21
Fallada. 25 Malabar. 26 rífa. 30 alin.
(þl snúðugt. 34 Mars. 37 sian. 39
smána. 40 nátthrafnar. 42 samtín-
ingur. 43 aðgöngumiði. 44 prentstat-
ir. 45 Silla. 47 Li. 49 te. 50 Inga.
51 in. 53 G. M(arkoni). 56 Asturia.
57 ísingin. 59 skass. 60 snafs. 64
sumar. 66 ilsár. 69 ull. 70 kið. 71
sir. 72 gas. 79 ótími. 80 lasarón. 82
amen. 84 Skrámur. 85 kuðla. 87
risafet. 89 ísafold. 90 atvinna. 93
semidux. 95 NN. 96 lita. 97 at. 98
Ni. 99glit. 100 ág. 102 díll. 105
ýsur. 108 undrast. 110 rösular. 113
Faraó. 115 náma. 117 Leiri. 121
hækka. 123 ágóða. 125 frýs. 126
nauða. 127 rjáði. 128 rana. 130 R. Þ.
132 t. d. 134 raf. 135 rót.
Phyllis sem kom eins og skriða niður stig-
ann. Andlit hennar var afmvndað af ótta og
skelfingu.
„Langamma hefir verið myrt!“ sagði hún.
Cleeve sem hafði staðið þögull og ólund-
arlegur með hakið að arninum, flýtti sjer
til systur sinnar. Mr. Ahtee hrópaði upp af
skelfingu og slóst i hópinn, sem safnaðist
saman við stigann.
Anthony Trent virtist vera eini maðurinn
sem var með fullum sönsum i þessum hálf-
trylta hóp. Hann fór upp stigann og þá eltu
liinir. Það var eins og fólkinu findist það
hafa orðið fyrir ógæfu, sem lengi liefði vof-
að yfir. Og því þótti vænt um að liafa for-
ustumann.
„Mr. Anthony,“ sagði húsbóndinn, „viljið
þjer gera svo vel að rannsaka livað slceð
hefir?“ Hann palaði út í loftið. Þetta hafði
auðsjáanlega gengið fram af honum. Hitt
fólkið stóð við dyrnar, en Trent fór inn. Þar
lá sú dána á gólfinu í svarta flauelskjólnum
með hermalín-leggingunum, sem allir liöfðu
sjeð frú Cleeve svo oft i. Og á gólfinu sást
mjó hlóðrás milli persnesku gólfdúkanna.
Trent lagðist á hnjen hjá hkinu og breiddi
silkivasaklút vfir andlitið á því.
Hann Ijet aftur dyrnar á eftir sjer og gaf
sig að fólkinu úti á gangimun. Þeir sem litu
á hann urðu forviða yfir því, að mr. Ant-
hony, sem var svo góðlegur, skyldi geta
orðið svona hyrstur á svipinn, og þeim leynd-
ist ekki, að það var ákveðinn og sterkur
maður, sem þarna stóð.
„Hjer er ekkert hægt að gera,“ sagði liann,
„við sluilum koma ofan og tala um máhð.“
1 anddyrastofunni sneri hann sjer að dauð-
liræddum hópnum.
„Hún hefir verið slegin i höfuðið með ein-
hverju þungu,“ sagði liann, „og það er hk-
legast að hún hafi dáið undir eins. En jeg
sá drápstækið hvergi i herherginu. Spurning-
in er nú þessi: Hver hefir gert þetta?“ Hann
leit i kringum sig, eins og hann hyggist við
að fá svar.
„Jeg hýst ekki við, að það geti leikið neinn
vafi á því,“ sagði mr. Ahtee. „Það er nú
komið fram sem jeg þrásinnis hefi varað frú
Cleeve við. Jeg liefi sagt: ,Losið þjer vður
við þessa stúlku, hún er hættuleg.“
„Ekki Tilly ?“ hrópaði Phyllis.
„Kæra,“ sagði liann, „hver ætti það annar
að vera?“
„Jeg get ekki trúað því,“ kjökraði unga
stúlkan.
Cleeve tók utan um hana til að hugga
hana. „Jeg er liræddur um, að mr. Ahtee
hafi rjett að mæla,“ sagði liann lágt, „sem
hetur fer liefir vesalings langamma ekki
kvalist lengi.“
„Jeg aðvaraði hana,“ endurtók mr. Ahtee,
„jeg sá að kerlingin var hætluleg. En jeg
hefði hara ekki átt að láta svona fljótt undan
og nú er það orðið of seint.“ Það voru
grátstafir í röddinni.
„Við skulum ekki vera hávær,“ sagði
Trent aðvarandi, „við verðum fyrst að finna
Tilly og gefa henni tækifæri til að verja sig.
Enginn hefir staðið hana að verkinu.“
„Dirfist þjer að reyna að verja hana?“
Cleeve þaut upp eins og naðra. „Jafnvel þjer
getið ekki verið það flón, að halda að hún
sje saklaus.
Trent liorfðist rólegur í augu við hálf-
tryltan piltinn. „Mjer kæmi ekki á óvart þó
að hún væri það. Það er minst klukkutími
síðan morðið var framið. Blóðið var storkn-
að. Jeg geri ráð fyrir, að við verðum öll að
gera grein fyrir, hvar við höfum hafst við
í dag.“
„Það er alveg rjett hjá mr. Anthony að
taka svari Tilly,“ sagði Ahtee, „við verðum
öll að lijálpast að þvi, að rjettlætið sigri. En
jeg get ekki leyft að hún gangi lausum hala
lijer. Ekkert af okkur er örugt, fyr en liún
er komin undir lás, í öruggum fangaklefa.“
„Hafið þjer nokkurntíma heyrt nokkuð
grunsamlegt um Tilly?“ spurði Trent.
„Já, sitt af hverju. Frú Cleeve var líka far-
in að verða hrædd við hana. Hún var altaf
með heitingar i garð frúarinnar. Yður er
varla alvara að staðhæfa, að hún sje sak-
laus?“ Ahtee var óþolinn.
„Hún hefir ekki drepið frú Cleeve,“ sagði
Trent.
„Bull!“ hrópaði Ahtee nú og gat ekki stilt
sig. „Þjer talið eins og flón.“
Cleeve teygði fram neðri vörina og augu
hans loguð af hatri: „Hvern dirfist þjer þá
að ákæra? Hvern fjandann kemur þetta vð-
ur yfirleitt við?“