Fálkinn - 19.01.1940, Qupperneq 5

F Á L K I N N
Efri myndin: Þýskir sjóli&ar koma urn borð í kafbátinn eftir að hafa
rannsakað skip, sem sökkva skal. Neðri myndin: Skip, sem sökkt hefir
verið uppi nndir landsteinum.
róður í land og liefir líklegasl
gleymt að taka með sjer nægar
vistir í bátana. Litla kænan opn-
ar nú reglubundnar ferðir milli
kafbátsins og skipsins. — Meiri
hluti kafbátsmannanna er kom-
inn upp á þilfar, til þess að horfa
á. Að lokum fara einn vjelamað-
ur og einn loftskeytamaður um
borð í breska skipið, til þess að
sökkva því með sprengjum.
En ekkert verður úr þessu.
Alt í einu sjást enskar árásar-
flugvjelar. Nú er liætta á ferð-
um! Kafbátsforinginn skipar að
kafa. — Eins og kettir liendast
mennirnir ofan í turninn og nið-
ur í bátinn. Viðvörunarbjallan
hringir stanslaust. Turnlokið er
látið aftur, loftræsisopum og út-
blásturspípu olíuvjelarinnar er
lokað, allir flýta sjer á þá staði,
sem þeir þurfa að vera á, þegar
báturinn er i kafi. Báturinn
liverfur um leið og ensku flug-
vjelarnar lienda niður fyrstu
sprengjunum.
Alt i lagi með bátinn, liugsar
kafbátsforinginn. En fimm menn
eftir um borð í F. H., þeir kom-
ust ekki nógu fljótt til baka. —
Finnn menn eftir i kúlnaregni
enskra árásarflugvjela! Það get-
um við þakkað loftskeytamann-
inum á F. H. fyrir, sem kallaði
á hjálp loftleiðis og fjekk liana
ioftleiðis. Þessu verður nú ekki
breytt, að svo stöddu.
Eftir nokkurra mínútna ferð í
kafi liækkar báturinn sig svo
mikið, að hægt verður að skjóta
upp hringsjánni. Foringinn þrýst-
ii augunum að augnaglerunum.
Sjórinn sjest fyrst dökkgrænn,
þá ljósgrænn, siðan kemst liring-
sjáin upp fyrir sjávarflötinn.
„Fari það til ........“, með
naumindum kæfir foringinn fleiri
blótsyrði. Það ótrúlega hefir
skeð: kafbáturinn hefir komið
upp um sig og þá leið, sem hann
hefir farið í kafi. Hann hefir
dregið kænuna á eftir sjer; hun
liafði einhvernveginn fest í
kaðlinum, sem notaður hafði
verið þegar kafbáturinn hafði
samband við skipið. Nú verður
hann að losna við kænuna, taf-
arlaust. Englendingarnir hljóta
að sjá liana og skilja, að engin
kæna fer á harða spretti mann-
laus yfir Atlantshafið!
Vel beittur búrhnifur er tek-
inn fram, kafbátnum skýlur upp.
Mennirnir lialda niðri í sjer and-
ánum, á meðan einn stekkur út
á þilfarið, sker á kaðalinn og
hendir sjer aftur niður i bátinn.
í þessum svifum þýtur ensk flug-
vjel niður að bálnum, er auðsjá-
anlega búin að kasta öllum
sprengjum sínum og getur því
ekki nema skolið á bátinn úr
vjelbyssum sínum. Skotin hæfa
turninn, en um leið stingur hát-
urinn sjer á bólakaf.
„Óskemtilegt umhverfi,“ heyr-
ist foringinn segja. Einn stingur
upp á því að híða til kvölds.
Þýðir ekkert, þá eru flugvjelarn-
ar bimar að kalla á tímdurspilla,
versta óvin kafbátanna. En livað
verður um menhina, sem eru
eftir um borð i F. H. ?
Foringinn tekur ákvörðun.
Hann ætlar að nálgast F. H. í
kafi, koma upp, taka mennina
um borð og hverfa sem fyrst,
þrátt fyrir alt dilkakjötið og öll
þau svinslæri, sem þessi dallur
hefir upp á að bjóða. — Kaf-
bátsmennirnir, sem eftir voru
um borð í F. H. hafa orðið að
þola kúlnaregnið úr bresku flug-
vjelunum. Þeir r^yndu að fela
sig eins vel og hægt var, en
urðu þó allir fyrir smámeiðslum.
Einn er því miður illa særður:
sprengjubrot hitti slagæðina í
öðrum liandleggnum.
Á meðan er kafbáturinn kom-
inn upp. Byssunni er beint gegn
flugvjelinni, sem eftir er, með
þeim árangri, að hún hrapar i
sjóinn, 200 mtr. frá F. H. Flug-
maðurinn heldur sjer dauðahaldi
i flugvjelina, sem cnn flýtur á
sjónum, en fjclagi hans sjest
ekki lengur, hefir sennilega sæi'st
og druknað strax. Nú leikur einn
kafbátsmannanna, sem eftir eru
um borð í F. H„ list er Bretinn
mun seint gleyma honum. Þrátt
fyrir sár, sem hann liafði fengið
í bakið, kastar hann sjer í sjóinn
og bjargar fíugmanninum um
borð í F. H. Nú eru þeir orðnir
sex, sem biða eftir kafbátnum
og nota tímann til þess að binda
um sár sín.
Tvisvar reynir kafbáturinn að
nálgast F. H. og koma upp, tvisv-
as misheppnast tilraunin. Við
aðra tilraunina kemur aftur ensk
flugvjel, kastar sprengjum sín-
um niður rjett við skipsskrokk-
inn, en er skotin niður eins og
fyrri vjelin og einnig öðrum
manninum bjargað. Þriðja til-
raunin hepnast. Kafbátnum skýt-
Þrir kafbátar i þýskri höfn.
ur upp rjett við liliðina á F. H„
bátsskrokkurinn rekst í skips-
skrokkinn, þó ekki hættulega.
Mennirnir fimm hafa fyrir
löngu skilið, hvað kafhátsforing-
inn ællaði sjer að gera. Þeir cru
húnir að festa köðlum um þá
særðu, hcnda sjer í sjóinn um
leið og kafbátnum skýtur upp og
draga þá særðu á eftir sjer.
Bretarnir tveir hika enn, kvíða
auðsjáanlega fyrir ferðinni með
þýskum kafbát. „Flýtið ykkur
nú,“ er sagt við þá, „við sökkv-
um F. ,H.“ Þá láta þeir til leiðast
og eru dregnir í bátinn. Samtím-
is er farið í kaf og skotið tund-
urskeyti á F. H. Hafið lokast yf-
ir hringiðunni, sem myndast af
hinu sökkvandi skipi. —
Alt þetta gerðist á elleftu
stundu, því nú nálguðust fleiri
flugvjelar auk tveggja tundur-
spilla. Flugvjelasprengjurnar
skaða ekki hátinn, sem nú er
kominn undir sjávarflötinn. En
djúpsprengjurnar, sem tundur-
spillarnir kasta, eru miklu liættu-
legri. Sprengingarnar heyrast i
kafbátnum, stundum fjær, stund-
um nær. Kafbátsmennirnir þora
varla að draga andann. Það er
einungis heppninni að þakka, ef
báturinn kemst undan. Ef ein-
hver gengur liátl um í hátnum
eða hnerrar, fær hann olnboga-
skot, því að öll slik hljóð heyr-
ast alla leið til lilustunartækja
tundurspillanna, sem enn elta
kafbátinn og kasta djúpsprengj-
um.
Smátt og smátt dregur úr
sprengingunum. Eltingaleiknum
er lokið. Kafbátsmennirnir og
hinir nauðbeðnu gestir þeirra
kasta mæðinni. „Þetta er þó góð-
ur dagur,“ segir varðforinginn,
á meðan báturinn breytir um
stefnu og heldur nú norður á
bóginn.
25 fallegar stúlkur ....
geta fengið atvinnu í New York, við
að vera gestir á næturklúbbum og
skemta sjer. Það er mr. Valentine
lögregluforingi, sem hefir auglýst cft-
ir þeim í blöðunum. Kröfurnar. sem
gerðar eru til þeirra eru þær, að
þær sjeu laglegar og gangi i augun
á karlmönnunum, gangi vel til fara
og kunni að dansa og syngja. Hann
ætlar að nota þær sem njósnara í
náttklúbbum þelm, sem fina fólkið
venur komur sínar í, og þar eiga
þær að rannsaka „hjörtu og nýru“
þeirra ungu manna, sem þær komact
í kynni við, eftir að bafa duflað við
þá og drukkið með þeim. Mr. Valen-
tine segir, að í næturklúbbunum sje
meira af liættulegum glæpamönnum
en á leynikrám kjallaranna, og nú
vill hann kynnast þessu fólki betur en
hann hefir getað hingað til. Stúlk-
urnar fá 12.000 króna kaup, svo að
það verður víst stór umsækjendahóp-
ur, sem Valentine getur valið úr, þeg-
ar til kemur.
Ðtbreiðið Fálkann!