Fálkinn - 01.03.1940, Blaðsíða 3

F ALKIN N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar: Skúli Skúlason.
Iíagnar Jóhannesson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
A ðalskrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-0.
Skrifstofa i Oslo:
A n l o n S c li j ö t s g a (1 e 14.
Blaðið kemur út livern föstudag.
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millim.
HERBERTSpre/i/.
Skraddaraþankar.
Vandlætingargremjan er sjerstök
hneigð til j/ess að reiðast eða gremj-
ast yfir viðburðum lífsins og fyrir-
bærum. Þetta er sjerstök tilfinning,
sem skipa verður á bekk með hin-
um svonefndu samsettu tilfinning-
um, vegna þess að í henni er jafn-
an þreföld uppistaða: reiði, hrygð
og blygðun. Þessi þrefaldi hljómur
kemur skýrt fram i kvæði Ibseris:
..Bróðir í neyð.“
Hæfileikinn til uð reiðast og
vandlæta er manninum þýðingar-
mikill. Það var gremjan yfir mis-
beitingu páfavaldsins, sem knuði
Lúter til uppreisnar, það var gremj-
an, sem rjeð niðurlögum Bastilhinar
í Paris. En gremjan hefir eigi að-
eins valdið uppreisn og byltingum,
heldur hefir hún líka orðið lil að
kæfa þær. Og á sama hátt og hún
hefir hlúð að þróun og framför hef-
ir lnin gengið á mála lijá kyrstöð-
unni og afturhaldinu. — Það var
gremja borgaranna í Aþenu, sem
dæmdu Sókrates til að drekka eitrið.
Maðurinn getur fylst gr'emju og
vandlætingu á tvennan hátt. Hann
fær þetta stundum frá eigin brjósti,
en stundum lærir hann það af öðr-
um, og það er algengara. Vandlæl-
ingin er eldur, sem læsir sig mann
frá manni.
Vandlætingin virðist vera mann-
inum þægileg, jafnvel nautnarkend.
Ilonum líður vel, er hann vandlœtir
— sjerstaklega, ef aðrir geta hlýtt
á vandlætinguna, því að annars er
hún lítils virði. Þessvegna eru þeir
margir, sem iðka vandlætingu, ekki
sln vegna, heldur vegna vandlæting-
arinnar sjálfrar. Menn hafa ekki
veitt þessu athygli sem skyldi, en
það er auðvelt að fá sannanir fyrir
því. Lítum á mann, sem hefir lítið
fyrir stafni og ekkert til að tala um,
en fær svo atburð upp í hendurnar,
sem gefur honum tilefni til vand-
lætingar. Hann riettist undir eins
í bakinu, vilji kemur í augnaráðið,
hreimur í röddina, og orðin streyma
eins og árflóð. Þegar mikið er um
að vera, tekur vandlætarinn blátt
áfram andköf af eintómri vandlæt-
ingu. En þetta á ekki skylt við þá
siðfræðilegu vandlætingu, sem hefir
erindi út á við. Þetta er ekki heilög
vandlæting, heldur útblásin vand-
læting, og lnin er afar skaðleg vegna
þess, að hún veldur oft ofbeldis-
verkuin og hermdarverkum á sak-
lausu fólki . eða tiltölulega sak-
lausu, þegar hún hefir farið eins
og logi yfir akur frá upphafsmann-
inum til múgsins, sem hcfir marg-
faldað hana og gefið henni mátt.
Slík vandlæting hefir valdið umbrot-
um og byltingum, sem oftast hafa
þó fallið um sig sjálfar, vegna þéss
að vandlætingin var fölsk.
Fjelag íslenskra símamanna
— — =Z5 ára gamall
Snúa skífunni fjórum sinnum.
— Nr. 1000, falleg tala í síma-
skránni, enda er það Landsíminn
sjálfur, sem á það.
Halló! Er Andrés Þormar við?
— Augnablik, jeg skal athuga.
Þægileg kvenrödd. — Ein af
þessum 180 meðlimum Símamanna-
fjelagsins, hugsa jeg með sjálfum
mjer. Og sem snöggvast hvarllar
að mjer söknuður eltir J/á gömlu,
góðu daga, þegar símastöðin var
regluleg miðstöð og hvellar raddir
simameyjanna svöruðu. Stundum var
reyndar sagt, að J/ær gætu verið
slyggar og hvatorðar, en nær er
mjer að halda, að oftast hafi það
verið viðskiftamönnunum að kenna,
að svo var. Þeim lilýtur lika að hafa
brugðið við, sumum fýhipokunum
hjerna í höfuðstaðnum, þegar sjálf-
virka stöðin kom, og þeir höfði-
ekki lengur tækifæri til að skeyta
skapi sínu á símameyjunum.
En svo að jég hverfi aftur þar að,
sem fyr var frá horfið, jeg hringdi
hr. Andrés G. Þormar upp, vegna
Jiess, að hann er núverandi for-
maður Fjelags íslenskra símamanna,
sem varð aldarfjórðungs gamalt, s.l.
þriðjudag, 27. febrúar. F. í. S. minn-
ist þessa afmælis með hófi annað
kvöld.
Að því er formaður fjelagsins
segir, eru fjelagsmenn nú uiii 180
að tölu. En rjett til inngöngu í fje-
lagið hafa allir þeir, sem slarfa við
1. flokks símastöðvar, hvar á land-
inu sem er. Eru 120 af J/eim hjer
í Reykjavik.
En auðvitað hefir fjelagatalan
ekki altaf verið svona há. A fyrsttt
árunum var hún kringum 20—30.
Iín bæði er J>að, að símakerfið
hefir aukist, og svo hitt, að nú er
fjelagið orðið J/að öflugt, að 1/að
býður fjelögum sinum svo mikil
hlunnindi, að allir, sem færi liafa
á og rjettindi, ganga umsvifalaust
i það.
Fyrsti formaður fjeiagsins og
frumkvöðull var Otto Arnar, sem
þá var símaverkfræðingur. Auk hans
voru í fyrstu stjórn fjelagsins J)au
Kristjana Blöndahl og Adolf Guð-
mundsson.
Viðfangsefni fjclagsins á liðnum
25 árum hafa auðvitað verið Jiau,
fyrst og fremst, að auka rjettindi
stárfsmanna símans og varðveita
þau, og bæla kjör J/eirra, sem verða
má. Og l>að verður náttúrlega höf-
uðhlutverk þess Iíka í framtíðinni.
Eigi verður annað sagt en að
F. í. S. hafi góðum árangri náð í
þessum málum, bæði um bætt launa-
kjör símiamanna, og fleira, sem
þeirri stjett má að haldi koma. Má
t d. benda á styrktarsjóð J/ess til
hjálpar sjúkum fjelagsmönnum. —
Lánsjóði hefir fjelagið einnig komið
á fót, og hefir sá sjóður mörgum að
góðu haldi komið, t. d. þegar menn
Jnirftu að reisa sjer hús o. J/. u. 1.
T. v.: Frá sima-
mnnnahúsinu við
Vatnsenda. T. h.:
Xýreistur sumar-
skáli seyðfirskra
simamanna í Eg-
ilsslaðaskógi.
Andrés G. Þormar, formaður F. í. S.
En áreiðanlega er það ekki ó-
merkasta hliðin á starfsemi fjelags-
ins, sem snýr að sumarbústaðo-
byggingum þess. Hafa fjelagar þess
gengið ótrauðlega að 1/essu starli,
með þeim myndarlega árangri, að
símamenn og meyjar eiga nú sum-
arbústaði í ölluni fjórðungum lands-
ins. Hús þeirra hjerna við Vatns-
er.da er raunar bæði sumarhús og
veturhús, þvi að það er dvalar-
staður á öllum árstíðum. — Veitir
starfsfóTki slikra stofnana sem sím-
ans sannarlega ekki af því að eiga
góð afdrep til þess að liressa upp á
taugarnar í tómstundum sinum, eft-
ir alt arg og þvarg liversdagslifs-
ins. —
Núverandi stjórn F. í. S. skipa
auk formannsins, Andrésar G. Þor-
mar, gjaldkera, þeir Magnús Magn-
ússon, verkfræðingur, Ágúst Sæ-
mundsson, verkstjóri, Kristj. Snorra-
son, verkstjóri og Theodór Lillien-
dahl, símstjóri.
Vafalaust eru þeir margir, sem
óska starfsfólki simans til hamingju
með afmælisbarnið. Fálkinn vill
gjarnan vera i þeirra hóp.
9
■
Hver er madurinn
Nr. 20
Maðurinn er
SKIPSTIÓRNARAFMÆLI.
Um þessi mánaðamót á Júl-
iníus Júliusson skipstjóri á Brú-
arfossi þrjátiu ára skipstjórnar-
afmæli. Hann rjeðist fyrst sem
skipstjóri til Thore-fjelagsins,
tók 1. mars, 1910 við strand-
ferðaskipinu „Austra“, og stýrði
honum í þrjú ár. Síðan var
hann með önnur skip hjá Thore.
en 1915 rjeðist hann til Eim-
skipafjelags íslands sem skip-
stjóri á ,,Goðafossi“ og hafði
hann og fleiri skip til 1927, er
hann fór á „Brúarfoss" og hefir
hann verið skipstjóri á honum
síðan. _____
30 ÁRA
»-U.. 0«IIn ©-««•. ©■*». • -**©■"•»• O^fc. O-^O-** • «%*••*«••• ••'«•'
DREKKIÐ EQILS-
O ‘«Or o -^o • ***+ •