Fálkinn - 24.05.1940, Blaðsíða 3

F A L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar: Skúli Skúlason,
Ragnar Jóhannesson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Aðalskrifstofu:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6.
Skrifstofa i Oslo:
Anlon Schjötsgade 14.
Blaðið kemur út hvern föstudag.
kr. 5.25 á ársfj. og 21 kr.. árg.
Erlendis 28 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millim.
HERBERTS prent.
Skraddaraþankar.
Jeg fjekk olnbogaslcot í bakið. „Ai-
sakið þjer,“ var sagt með ediksúrri
rödd fyrir aftan mig. Jeg sneri mjer
við — þetta var allra fallegasta
stúlka, sem talað hafði. Og hún leit
á mig ísköldum augum, eins og lnin
vildi segja: ,,Á jeg að biðja yður
afsökunar aftur?“
Jeg settist i besta skapi i autt
sæti í strætisvagninum. En svo fylt-
ist vagninn, svo að sjeg stóð upp
og bauð kvenmanni sætið mitt.
„Þakka yður kærlega fyrir, en hvað
þetta var fallega gert af yður,“
sagði hún. Jeg sá ekki framan i
hana, en fann að þetta hlaut að vera
falleg stúlka.
Það eru orðin, augun og viðmótið,
sem hafa svo mikla þýðingu í dag-
legri umgen, '1i. Ofurlítið bros getur
gert krafta' ~k «.,j 'ilýja í orði læs-
isl gegntu viöiakanti^'in eins og
rafmagns? íraumur. Tónsi.nn 1 orðun-
um verk ir meira en orðin sjálf.
Hver,:ic' segir þú: „Gerðu svo vel“
og „þökk“, „Halló“ og „Góðan dag-
inn“? Hvernig v„rast þú boðana á
siglingaleið daglegrar „mgengni? -
Hrjóta orðin út úr þjer eins ..." Prjór
úr rifnum poka eða blæst þú ín.
þau, með því að láta þau koma hl>
og mjúk af vörunum?
Flestir munu liafa orðið fyrir þvi,
að svara í síma og verða fyrir líku
hljóði og þegaV músagildran smellur
aftur, þcgar þeir heyrðu fyrsta „hall-
óið“ handan að. Hinsvegar eru þess
dæmi, að menn hafi orðið bráðást-
fangnir í stúlku, sem ])eir höfðu
aldrei sjeð, aðeins við að heyra
röddina hennar i símanum.
Maður tekur ekki síst eftir því í
búðum, hve fólki lætur misjafnlega
að vera alúðlegt. Það þykir orðið
sjálfsagt nú, að sýna viðskiftavin-
unum fulla kurteisi, en sumt af-
greiðslufólk ber þó af, því að þar
er kurteisin eðlileg alúð, en ekki
ytra látalæti. En þó er enn fróð-
iegra að athuga gestina i búðunum
en afgreiðslufólkið. Það er drjúgur
þáttur til mannlýsingar, sem hægt
er að fá af sumum frúnum, sem
koma í búðir. Þar er heimtað og
heimtað, sett út á og prúttað og
talað í tón, eins og afgreiðslnfólkið
sjeu einhverjar óæðri verur. Þetta
þykir fínt. En hvernig skyldu þessar
sönui dyrgjur vera á sínu eigin heim-
ili. Ef þær eru likar því sem í búð-
unum, þá er ekki vanþörf á að biðja
guð að hjálpa vinnukonunum þeirra,
börnunum þeirra og manninum
])eirra.
Enskur her
í Reykjavík.
LDÍtuarnamErki - Sandpnkar - Herílutningar
Herskip - Lnítuarnabyrgi - HErbúöir.
BæjarlífiS í Reykjavík hefir
mjög breytt uih svip þessa dag-
ana og þarf ekki lengi að spyrja
þess, livað valdi. Því veldur her
Breta, sem nú er orðinn það
fjölmennur hjer, í hlutfalli við
íbúatölu borgarinnar, að á hon-
um lilýtur að bera eigi alllítið.
Hermennirnir eru allsstaðar.
Þeir fylla sali veitingahúsanna og
reika um göturnar og ganga líka
fvlktu liði í stórliópum og hvell-
ar fyrirskipanir gjalla milli hús-
anna. Hermennirnir hafa aðset-
ursstaði í ýmsuni opihberum
byggingum og þar að auki munu
þeir hafa tekið ýmsar einkaíbúð-
ir á leigu.
Við höfnina er alt á ferð og
flugi. Stórir vjelbátar flytja
menn og varning frá hinum risa-
stóru herflutningaskipum á ytri
höfninni. Varningurinn liggur i
hlöðum á hafnarbakkanum, en
fjöldi bifreiða flvtur liann til á-
kvörðunarstaðanna. Eru það
l)æði íslenskir vörubílar og svo
líka flutningavagnár hersins,
luraleg verkfæri með tröllslega
hjólbarða.
Það varð skjótlega auðsjeð
hversu mjög, fjöldi liermann-
anna óx við liðsauka þann hinn
mikla, sem kom s.l. lostudag
með stórskipúnum „Franconia“
og „Lancastria“, sem hér liggja
á vtri liöfninni.
Ekkert er hægt að giska á, hve
mannmargt þetta lið er, enda
halda Bretar sjálfir því leyndu,
en vafalaust er, að það skiftir
11 læknar og 20—30 hjúkrunar-
konur. Suður á melunum er nú
mörgum þúsundum. Auðsjeð er
að liðið ætlar að húa vel um sig.
Hjúkrunarvagnar eru nú komn-
ir, svo og hjúkrunarkvennasveit,
|
7
Í
verið að reisa herbúðir, eru þar
þegar risin 50—60 tjöld.
Sú hlið alls þessa umstangs,
sem snertir okkur Reykvíkinga
mést, eru auðvitað loftvarnarráð-
stafanirnar. Þið, sem búið út
um land, liafið auðvitað, eins og
aðrir, heyrt hin ámátlegu hljóð,
sem eiga að gera okkur aðvart
um hættu. Koma þau frá tóli
nokkru, sem hljóðgjafi nefnisl
eða sírena á útlensku máli. Birtir
Fálkinn hjer mynd af einu slíku
\erkf;eri (mynd 1). Er því fyr-
ir komið á þaki Landsimahúss-
ins, sem sjá má á myndinni.
Loftvarnarbyrgi eru í kjöllur-
um ýmissa húsa t. d. í húsi Hjálp
ræðishersins, við enda Aðal-
strætis. Mynd 2 sýnir inngöngu-
dyr þessa bvrgis.
Þá hefir sandpokum verið
komið fyrir við einstaka liús. Á
njvnd 3 sjást pokar við glugga á
Landsbókasafnshúsinu. En til
frekara öryggis á að flytja margt
þjóðskjala burt úr bænum. Lík-
lega hefir þá ekki grunað það,
gömlu mennina, sem páruðu
sumt þessara plagga með hrafns-
fjöður við grútartýru, að slikt
stáss vrði gert með verk þeirra,
þegar stór Englaher gistir bæ
Jngólfs Arnarsonar.
A mynd nr .4. sjáum við ís-
lending, sem er hjer í herþjón-
ustu. Það er Þórarinn Jónsson,
sonur .Tóns Þórarinss., fræðslu-
málastj. Þórarinn er bankamað-
ur og liefir gegnt þeim störfum
i Bretlandi um 8 ára skeið. Þeg-
ar Þjóðverjar rjeðust inn í Dan-
mörku og Noreg, ákvað hann að
gerast sjálfboðaliði i breska
hernum, til þess að berjast með
Norðurlöndum. Þegar lið það,
er-Þórarinn er nú í, steig á skijis-
fjöl, vissu þeir ekki annað en að
ákvörðunarstaðurinn væri Nor-
egur. En i liafi fengu þeir vitn-
eskju um, að takmarkið væri ís-
land. Höfðu þeir þá siglt í tvo
daga. Segir Þórarinn, að sjer
hafi brugðið við. Nú er hann
varaliðsforingi.
5. mynd er af þremur æðstu
foringjum Breta hjer. 6. er af
fyrstu hermönnunum, sem stigu
á land, þegar liðsaukinn kom,
s.l. föstudag, en sú 7. er af her-
mannatjaldi á melunum.
Allir þessir atburðir eru oss
íslendingum svo nýstárlegir, að
það liggur við, að vjer gleymum
því stundum, live ástandið er al-
varlegt.