Fálkinn - 24.05.1940, Blaðsíða 13

F Á L K 1 N M
13
KROSSGÁTA NR. 331
Lúrjett. Skýring.
1 föðurlandið. tí ilátin. 12 hljóð-
fœri. 13 spýjunum, 15 auðkenni. ltí
meltingarfæri. 18 vökvi. 19 gett. 20.
gats. 2 iðnaðarmenn. 24 á í Pót-
lan'di, 25 ríki. 27 ruslið. 28 laða. 29
missir. 31 kveikur. 32 iðnaður. 33
heimsálfa. 35 kona. 3fi fuglar, 38
ská. 39 rignir. 42 litur. 44 gjá. 4tí
duglegur. 48 grúfa. 49 erfið. 51
mannsnafn, 52 ílát. 53 dýrinu. 55
óhreinka. 5tí drykkur. 57 raun. 58
skepna. tíO greinir. tíl hryggt. 63 illu
andana. fi5 frumeindum. títí fuglinn.
Lóðrjett. Skýring.
1 fótaplögg. 2 hersveitir. 3 liggja á
hh. 4 óhreinkar. 5 bítur. 7 vellíðanin.
8 krafs. 9 tóm. 10 ónefndur. 11 skynj-
unarfærin, 12 dvergur. 14 hnöttinn.
17 sáðland. 18. spýtnarusl. 21 hrein-
lætistæki. 23 kvenmannsnafn þf. 24
laka saman. 20 blásturholanna. 28
hrópaði. 30 iöndin. 32 jórturdýr. 34
peninga. 35 vend. 37 brauð. 38 spón-
matur. 40 tröll. 41 galla. 42 þjóð.
44 ófin. 45 skap. 47 iðinn. 49
Útbreiðið Fálkann!
drukknu. 50 tindur. 53 knattspyrnu-
fjelag. 54 spönsk landamæraborg.
57 innlagt. 59 keyri. 62 bindindis-
maður. 64 úttekið.
LAUSN KROSSGÁTU NR.330
Lárjett. Ráðning.
1 Moska, 6. ósmurt. 12 kofuna. 13
lánsöm. 15 út. 16 mála. 18 tend. 19
ná. 20 Iag. 22 ruggaði. 24 ögn. 25
ullu. 27 ranga. 28 Erlu. 29 nauti. 31
ært. 32 ákvað. 33 malt. 35 óska. 36
rjettlæta. 38 klak. 39 tin. 42 Ölver.
44 ana. 46 nurla. 48 leig. 49 skunk.
51 mauk. 52 vik. 53 bakmals. 55
KRR. 50 úr. 57 auma. 58 ræka. 00
K. Á. (il mattra. (53 kulnuð. 05 nót-
una. fi(i Hitler.
Lóðrjett. Ráðning.
I Motala. 2 of. 3 sum. 4 knár. 5
valur. 7. sleða. 8 máni. 9 und. 10 R.
S. II töngla. 12 kúluna. 14 mánuði.
17 agar. 18 lagt. 21 glum. 23 gnægt-
nnum. 24 örva. 26 utarleg. 28 ekk-
anum. 30 iljar. 32 ástin. 34 tek. 35
óæt. 37 sölvum. 38 kvik. 40 Irak. 41
makráð. 43 Leiran. 44 akka. 45 anar.
47 lurkur. 49 saman. 50 klæki. 53
buru. 54 skut. 57 att. 59 all. 62 tó.
04 Ne.
Samfara hinum efnafræðilega iðnaði, bæði til almennra þarfa
og ckki síst í hernaðarþarfir, fara sprengingar og slys af þeim
mjög vaxandi í lieiminum. Það líður varla mánuður svo, að ekki
verði stórslgs í einhverri hergagnaverksmiðjunni eða í hinum
rniklu efnasmiðjum. Myndin hjer er af tiltölulega litilli spreng-
ingu, sem þó varð þrettán manns að bana. Hún varð á rannsókn-
arstofu Parísarlögreglunnar, í einu af úthverfum höfuðborgar-
innar.
UrfnaðarvörudEiId
Býður yður:
*
5umapkjólaeíni - Flauel
Tvist-tau - Fjölbreytt úrval.
í byltingunni, þegar þeir gerðu atlögu aS
höllinni og brendu hana.“
Hún þagnaði, Hinar sorglegu endurininn-
ingar vfirbuguðu hana þarna, er hún stóð ein
u])pi, sökuð um þjófnað og njósnir.
„Yoruð jijer sjálf i liöllinni, þegar ráðist
var á hana?“ spurði dómarinn tit ])ess að
koma sögunni á rekspöl aftur.
„Nei,“ Natasja horfði á hann tárVotum
auguni. „Ráðsniaður föður mins bjargaði
mjer undan.“
„Hvað hjet hann?“
Hún tók háðum höndum í lijarta stað og
svaraði með skjálfandi röddu:
„Boris Petrovitsj Rhoden. Hann var
var — eini vinur minn.“
„Og er það ennþá, Natasja barónessa!"
heyrðist kallað með hreimmikilli raust. Rödd
in glumdi við í salnum eins og lúðurþytur
og allra augu mændu á risavaxinn ungan
mann, í einkennisbúningi Donkósakka
sama manninn, sem liafði valdið ysnum
skömmu áður, þegar hann kom inn í á-
horfendasalinn.
„Boris —! Þú — þú —!“
Hann vatt sjer inn fyrir dómgrindurnar.
Ekkert afl á jörðinni gat haldið honum aft-
ur. Hann liafði þraukað nógu lengi og réynt
að stilla sig um, að slíta þessari yfirheyrslu
og hrópa út yfir salinn: „Eruð þið allir blind-
ir? Getið þið ekki séð nje skilið, að hún er
saklaus?"
„Boris!“ hvíslaði hún aftur og hnje svo
í ómegin í faðm lians.
Gleðin yfir hinum óvæntu endurfundum
þarna, þegar neyðin var stærst, var meiri
en svo, að hún gæti afborið hana.
1 einni svipan varð alt á tjá og tundri í
salnum. Blaðamennirnir teygðu sig og skrif-
uðu i sífellu og tvltu sjer á lær. Berger full-
trúi, sem hafði orðið orðlaus í svipinn, ljet
nú spurningunum rigna yl'ir Boris, en hann
svaraði engu. Lorandt dómari skipaði lög-
regluþjóni að ná í ladviii og hjúkrunarkonu,
til ]>ess að lmgsa um stúlkuna.
Boris lvfti henni á sterkum handleggjun-
um og bar liana inn i litla stofu inn af rjett-
arsalnum. en tveir lögregluþjónar visuðu
honum leið. Hann lagði liana á legubekk,
laut áhyggjufullur ofan að henni, þar sem
hún lá náföl og livíslaði:
„Ekki devja, Natasja ])ú mátt ekki
devja, núna, þegar jeg hefi loksins fundið
þig aftur.“
Hann liagræddi henni varlega á leguhekkn-
um, lagðist á linje fvrir framan hana og
kvsti ískaldar hendur hennar.