Fálkinn - 07.06.1940, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
»» lC<vsf et' aO un^lysa I Fsilkainim ««
KROSSGÁTA NR. 333
Lárétt. Skýring.
1 ófrjálsir menn. G lasinn. 12 gata
í Reykjavík, 13 hljóðar. 15 óreiða.
16 skelin. 18 léttúðardrós. 19 fjelags-
tókn, 20 hreyfast. 22 straumur. 24
eignarfornafn. 25 narta. 27 líkams-
hlutum. 28 amerískur auðkýfingur.
29 færa. 31 lilje. 32 bæjarnafn, þgf.
33 skipa. 35 jarðveg. 36 lögfræðinga.
38 ilát. 39 lýgna: 42 mannsnafn el'.
44 berja. 46 atviksorð. 48 eldsneytis.
49 ógagns. 51 svara. 52 pota. 53
litinn. 55 elskar. 56 frumefni. 57 kon-
ur. 58 vinna. 60 deild. 61 hitabeltis-
eyjum. 63 dauðra. 65 fullkomin fyr-
irmynd. 66 rösk.
Lóðrjett. Skýring.
1 kvenmannsnafn ef. 2 næði. 3
venja. 4 gagni. 5 flanaði. 7 verju.
8 slark. 9 sagnmynd. 10 frumefni.
11 gimsteins. 12 girðinga. 14 jörðin.
17 ekkert. 18 varðbát. 21 hirtir. 23
hagurinn. 24 jörð. 26 hræðilega. 28
merkjanna. 30 yfirstjettar, 32 snagi.
34 temja. 35 vendi. 37 bæjarnafn þgl'.
38 tíkarnafn. 40 kvenmannsnafn, 41
fiskur. 43 ranann. 44 ber. 45 hvíld-
um. 49 þrengsli. 50 snauta. 53 hug-
boð. 54 óhreinkar. 57 fjelag. 59 ekk-
erl undanskilið. 62 skammstöfun.
64 frumefni.
LAUSN KROSSGÁTU NR. 332
Lárjett. Ráðning.
1 Noregs. 6 áfhuga. 12 kafara. 13
röskur. 15 at. 16 fita. 18 hæfa. 19
Ga. 20 las. 22 lampinn. 24 öln. 25
inna. 27 narti. 28 stig. 29 fnæsa. 31
róa. 32 gaula. 33 rífa. 35 kurl. 36
úllending. 38 Abel. 39 snar. 42 ná-
dúk. 44 oft. 46 aðila. 48 svei. 49
álnar. 51 atar, 52 kæn. 53 gildran.
55 ann. 56 an. 57 Árni. 58 akur. 60
Ga. 61 nistrn. 63 trönur. 65 snuðið.
66 Kalma.
Lóðrjett. Ráðning.
1. natann. 2 of. 3 raf. 4 eril. 5
gatan. 7 fræni. 8 Höfn. 9 U.S.A. 10
G.K. 11 auglit.. 12 kalífa. 14 rangar.
17 apar. 18 hita. 21 snær. 23 próf-
nefnd. 24 ötul. 26 Asiubúi. 28 sarg-
aði. 30 aftek. 32 Gunna. 34 all, 35
lcís. 37 enskan. 38 Aden. 40 rita.
41 garnar. 43 ávænis. 44 olli. 45
tara. 47 langur. 49 áinni. 50 rakta.
53 grið. 54 nurl. 57 átu. 59 röm. 62
Sn. 64 Na.
RÓLSKAR ÁÆTLUNAItFLUGVJELAR
Um það leyti sem pólsk-þýska
striðið hófst fór fjöldi farþega loft-
leiðis frá og til Póllands. Útlending-
ar i Póllandi hröðuðu sjer þaðan,
en Pólverjar erlendis hjeldu heim.
Hjer sjást pólskar farþegaflugvjelar
á flugvellinum í Kastrup.
og Nikita. Þið Iiafið hundrað sinnum meira
til þess unnið en jeg. Herra lögreglumaður,“
hjelt hann áfrain óðamála, „segið mönnun-
uin yðar að halda ekki alveg svona fast um
lúkurnar á mjer, svo að jeg geti náð í um-
slagið úr innvasanum á jakkanum minum.“
Annar lögregluþjónninn, sem lijelt honum
var fljótur að stinga hendinni ofan í vasa
lians og dró upp gult umslag. Það var ekki
lengi verið að ganga úr skugga um það, að
þetta var síðari helmingurinn af uppskrift-
inni að hinu nýja lyfi Eysoldts doktors.
„Hjerna vantar nokkuð á!“ sagði Bergar
og hnyklaði brúnirnar.
„Já, það er alveg rjett“, svaraði Jussuf.
„Upphafið vantar. En það verðið þjer að leita
uppi hjerna í húsinu. Mjer þykir liklegast,
að Osinski hafi það á sjer.“
Hann hafði naumast slepl orðinu, þegar
smellur heyrðist og handjárnin luktust um
úlfliðina á Osinski. Hann hafði fengið æðis-
kasl og þvi varð ekki tjónkað við hann
öðruvísi.
Berger gat fyrirhafnarlítið lmept frá hon-
um jakkanum og fann í vasanum umslag,
sem hann rjetti Lorandt dómara. Þeir lutu
báðir yfir vjelrituðu blöðin tvö og báru þau
saman vandlega.
Lorandt dómari kinkaði kolli ánægjulega.
„Jæja, þarna fundum við þó þjófahyskið."
En Sonja hvæsti með froðu i munnvikj-
unum:
„Jeg gæti klórað glvrnurnar út úr hausn-
um á þjer, Boris Petrovitsj, fyrir að siga
lögreglunni á okkur."
Hann svaraði alvarlegur: „Mjer hefði
staðið alveg á sama um þenna þjófnað, ef
þið hefðuð ekki varpað sökinni á Natösju
Franzow. Það var aðeins til þess að bjarga
lienni, sem jeg kom. En sjálfum ykkur meg-
ið þið um kenna, að þetta varð til þess, að
steypa ykkur i ógæfu. Annars hafið ]iið svo
mörg hryðjuverk á samviskunni, að það er
góðverk við mannkynið, að þið skuluð ekki
fá að leika lausum hala lengur.“
Sonja rak upp ógeðslegan hlátur.
„En ef þú ert svo vitlaus að halda, að þú
hafir bjargað barónessunni til þess að fá að
njóta hennar sjálfur, þá skjátlast þjer heldur
hrapalega. Hún er fyrir löngu orðin ást-
fangin af doktor Eysoldt. Biki verksmiðju-
eigandinn er lika heldur girnilegri eigin-
maður en flakkandi söngvaraveslingur, sem
hvorki á heimili nje föðurland.“
Berger skipaði fyrir um, að fara með fang-
ana þrjá i burt, og Sonju varð því ekki káp-
an úr því klæðinu að sjá, hvaða áhrif orð
liennar höfðu á Boris Petrovitsj.
En hann stóð eftir eins og þrumu lostinn
og starði beint út í bláinn. Var það satt
hafði hann komið of seint? Hafði Natasja
heitist öðrum manni, meðan hann fór eirð-
arlaus land úr landi, og borg úr borg, til
þess að leita hana uppi ?
Nei, hann gat ekki átt von á svo grimmi-
legum vonbrigðum.
Hann rak á el'tir eins og hann gat, lil þess
að komast sem fyrst í fangelsið aftur. Hvað
sem öðru leið, þá hafði hann að minsta
kosti gefið henni frelsið aftur.
()g þegai' þau fylgdust að bæði tvö, út úr
dimhni fangelsinu, ætlaði hann að spyrja
hana, livort þau ættu að verða samferða,
leiðast inn i lukkulandið.
Hann rataði veginn þangað, því að hann
hafði svo oft sjeð hann i draumum sinum.
En á leiðinni í fangelsið gat liann ekki
haft úr luiga sjer þessa nagandi spurningu:
Hafði hann komið of seint? Orð Sonju
Jegorownu höfðu fallið eins og kaldur klaki
á tindrandi blómbikar, og hann beið end-
urfundanna við Natösju með skjálfandi
hjarta.
%