Fálkinn - 07.06.1940, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
HERSTYRKUR ÍTALA.
Frh. af bls. 5.
bátu en nokkurt annað stórveldi
Evíópu. Þá hafa þeir lagt mikið
kapp á byggingu tundurskeytabáta.
(Eru það iitlir, en mjög hraðskreyð-
ir mótorbátar).
Reynslan í þessum ófriði hefii’
sí'int sýnt, að hægt er að sigrast á
kafbátunum, og þær aðferðir, seni
reynst hafa árangursríkar gegn þýsku
kafbátunum, munu vafalaust reyn-
ast jafn haldkvæmar í Miðjarðar-
hafinu.
ítalia á aðeins fjögur stór orustu-
skip Cavour gerðin —, sem eru
23.600 smálestir, búin 12 þuml. fall-
byssum. Tveim þeirra hefir verið
breytt og þau endurbætt, en hinum
var verið að breyta er ófriðurinn
braust út í september. Auk jiess á
Ítalía fjögur 35.000 smál. orustuskip,
sem er verið að ijúka við að smíða
og eru þau búin 15 þuml. fallbyss-
um. — •—
Ítalía á sjö beitiskip með 8 þuml.
fallbyssum, sem voru siníðuð á ár-
unum 1925—’32, og fjórtán önnur
með (i þuml. fallbyssum. Önnur fjórt-
án eru í smiðum. I flotanum eru
einnig (il tundurspillir, sem allir
voru smíðaðir árin 1925- ’37.
Öll þessi skip mynda flota, sem
verður að teljast verulega sterkur,
en hann nægir samt ekki til þess að
færa ítölum yfirráðin á Miðjarðar-
hafinu gegn andstöðu sameiginlegs
flota Bandamanna, sem þar er.
Hvað er að segja um landherinn?
Samkvæmt nýjustu fregnum telur
lier ítala nú 54 herdeildir fótgöngú-
liðs, Ivær vjelknúnar herdeildir,
þrjár brynvarðar herdeildir, þrjár
ljettar herdeildir og fimm Alpalier-
deildir. Við þetta bætast meira en
1Ö0 stórskotaliðsherfylki. Hin vjel-
knúnu hernaðartæki eru jió engan
veginn jafn mikil og i jiýska hern-
um, en þeim er það sameiginlegt, að
alt skipulagið miðast við leifturstríð.
ftölsku hermennirnir eru þannig
að eðlisfari, að þeir duga ekki í
langvarandi styrjöld, og það, ásamf
skorti á hráefnum og öllum útbún-
aði, gerir ítaiíii ókleift að heyja
langvarandi styrjöld.------
Loftfloti Ítalíu.
Álitið er, að loftfloti ítaliu, sem
notliæfur er í fremstu víglínu, sje nú
um 2000 flugvjelar, en í þessum flota
voru ekki verulega nýtísku sprengju-
og orustuflugvjelar. Ítalía hefir því
nýlega látið byggja talsvert af jiess-
ari tcgund flugvjela og nema þær
nú alls V.i af flugflotanum. AUra
nýjasta tegund ítalskra orustuflug-
vjela er Macchi C200, sem eru taldar
hraðfleygari en Gladiator-vjelarnar,
en ekki eins góðar og Hurricane
vjelarnar ensku.
Aðal nýtisku sprengjuflugvélin er
Savoia Marchetti 79, tveggja hreyfla
vjel, sem var notuð mikið í Spánar-
styrjöldinni. Hraði þessarar tegund-
ar er aðeins rúmar 200 mílur (ca.
321,8 km.) á klukkustund.
Þá hafa ftalir tveggja-hreyfla
orustuflugvjelar, Breda 88, og eru
þær mjög líkar Blendheim-vjelun-
um ensku, en þó sennilega ekki al-
veg eins góðar.
Framleiðsla flugbáta, sömu tegund-
ar og Balbo notaði i Atlantshafsflug-
ið, hefir minkað mikið. Enda þótt
ítalir eigi góða teiknara og margar
ágætar verksmiðjur, eins og I. d. Fiat,
Macchi og Savoia, þá er ]ió fram-
leiðslan í heild ekki fullnægjandi,
og nú há lienni erfiðleikar á ]ivi að
fá hráefni.
Álitið er að hinar nýju flugvélar
sem eru framleiddar þar, sjeu mikið
lakari en flugvjelar Bandamanna,
sem nú eru notaðar.
Margir ítalskir flugmenn fengu
reynshi í Abyssiníu- og Spánarstyrj-
öldinni, og Ítalía og Þýskaland, sem
þar fengu alhliða reynslu í notkun
flugvjela í nútímahernaði, standa
LEYNILÖGREGLUSPÆARINN.
Frh. af bls. i).
Hann selur brennivín í eld-
liúsinu, sagði Asliley, eins og
honum þætti það sjálfsagt.
Jeg ltefi ekkert á móti þvi að
lála þesskonar menn borga.
Annars kvartaði Asbley undan
því, að þetta hefði verið erfiður
dagur. Jeg spurði bann livers-
vegna bann símaði ekki.
Jeg má það ekki. Þær geta
blustað i simanum og borið
slúður. Og það eru háttsettir
menn, sem við eigum von á.
Síðar lásum við í blöðunum
úmmæli þessara háttsettu manna
Þeir gátu hreint ekki skilið allar
þessar tröllasögur, sem gengu af
vjnsölunni i Cbicago. er þeir
böfðu verið að rannsaka. Þeir
liöfðu ekki fundið eina einustu
krá, ekki eitt einasta spilavíti,
ekki nokkurn skapaðan hlut, sem
gaf neina átyllu fyrir þessum sög
um. Lögreglan á staðnum hafði
farið með þeim um alla borgina
og komið óvörum á hverja krána
eftir aðra en hvergi höfðu
þeir orðið varir við áfengi. Með
öðrum orðum: Cliicago var í
fylsta máta þur borg. Og þegar
miklu mennirnir frá Washington
sögðu þetta, þá hlaut það að vera
satt. En stóru mennirnir voru
ekki fyr komnir upp i lestina
heimleiðis fyr en liver einasti
lögregluþjónn í Cliicago var á
barða hlaupum til að tilkynna
að nú væri öllu óhætt, og nú væri
áhættulaust að taka upp pytl-
urnar.
Jeg átti heima í umdæmi Asb-
Ieys, og jeg bitti bann þennan
dag líka. Jeg sá að hann átti ann-
rikt, en vissi ekki um ástæðuna.
Þeir eru farnir! Komdu.
Við skulum fá okkur einn gulan!
Hverjir eru farnir?
Dolpungarnir frá Washing-
ton, lia, ha, ba! Hefurðu ekki
sjeð það í blöðunum? Nú er
Chicago orðin mesti fyrirmynd-
arbærinn í landinu. Og lögreglan
hefir fengið hrós. Maður gæti
Idegið sig dauðan, að lesa það
sem þessi flón segja.
Hann drakk út og spurði livort
jeg vildi ganga með sjer á röð-
ina.
Nei, þakka þjer fyrir. Jeg
lá veikur í tvo daga eftir að jeg
var með þjer seinast.
Ha, ha, ha! hló hann.
Þú ert ekki i æfingu. Jæja, vertu
þá sæll á meðan. Eins og þú skil-
ur þá hefi jeg mikið að gera i
dag.
Hann skálmaði burt, bár og
digur og eldrauður í framan eft-
ir alla snapsana, sem liann hafði
Bandamönnum framar að þessu leyti.
En þegar á all er litið, þá mun ó-
hætt aS fulyrSa, aS Ítalía bafi fulla
ástæSu til að hugsa sig um tvisvar,
áður en hún ákveður að taka þátt i
striðinu. VandkvæSin á þvi eru svo
augljós, að sennilegt má telja, að
Mussolini haldi sig í skefjum a. m.
k. að svo stöddu.
(NEWS OF THE WORLD).
innbyrt samkvæmt embættis-
skyldu í mörg ár. Besti maður í
vinabóp, en skæður lögreglumað-
ur, bevrði jeg sagt um hann.
Jeg stóð þarna og harfði á
eftir honum þangað til hann
hvarf fyrir hornið og jeg ga't ekki
að mjer gert, að bera ltann sam-
an við þann Ashley, sem jeg
liafði þekt i Montana, langa,
renglulega og föla manninn, sem
var svo kátur, en svo ónýtur til
viimu.
Hann fór úr bestu stöðu til
þess að eignast dálitla fjárupp-
hæð með stuldi. Og svo varð
þjófurinn lögregluþjónn. Það var
aðeins eitt skref. Og nú var bann
kominn á rjetta hillu í tilverunni.
Nú gat bann rekið atvinnu sína i
skjóli laganna þangað til smygl-
ara-wliiskyið gerði út af við bann.
FÆÐINGARSTOFNUN
FUGLANNA. - Frli. af bls. 5.
dr. Finns Guðmundssonar, sem
hefir verið kræfur i sókninni.
Það er best að byrja á laupnum
hans krumma. Hann velur sjer
að jafnaði breiðurstað þar sem
erfitt er til sóknar, i klettum eða
liömrum og byggir laupinn úr
sprekum, birkigreinum og ýmsu
þvilíku, stundum sjást í bygging-
unni bein af öskuhaug næsta
bæjar, og jafnvel kemur það
fyrir, að bann stelur tuskum og
þessháttar til að mýkja brgiðrið,
en annars er það einkum mosi,
sem notaður er undir eggin til
mýkinda og hlýinda. Ekki veitir
af þvi, því að oft eru miklir
kuldar og frost eftir að krummi
verpir. Myndin af krummahreiðr-
inu er eftir dr. Finn.
Þúfutitlingurinn á sjer stórt
upplilaðið hreiður, þó að litil sjc.
Það er vafið saman úr stráum og
fallegt og fíngert útlits og þrifa-
legt i kringum það, því að þúfu-
titlingurinn er breinlegur fugl og
bíar ekki út bólið sitt. Eggin
eru 6 í hreiðrinu og er það bá-
markstala þúfutitlingsins, þ. e.
a. s. í einni umferð. En það kem-
ur fyrir að hanu verpir tvisvar
nema 13 daga að unga út og
samsumars, enda er hann ekki
ungarnir yfirgefa hreiðrið áður
en þeir eru hálfsmánaðar. Mynd-
in er eftir Arngrím Ólafsson.
Næst kemur það hreiðrið, sem
löngum hefir verið þjóðinni pen-
ingavirði. Það þarf að vísu marg-
ar æðarkollur til að reita af sjcr
heilt kilógram af dún, en safn-
ast þegar saman lcemur og dúnn-
inn er dýr og stutt á milli hreiðr-
anna. Það lætur nærri, að dúnn
fyrir 70 aura sje fluttur út á
hvert mannsbarn á landinu, svo
að æðarfuglinn er nytjafugl i
meira lagi, og mætti þó eflaust
auka nytjar lians með breyttri
aðferð og aðbúð.
Lóan er einn vinsælasti fugl í
íslenskum sveitum, lítil og yfir-
lætislaus, og eins og hreiðrið
hennar. Hún verpir á sljettlendi
og breiðrið er litið annað en
bola, fóðruð með smágrasi og
mosa að innan. Eggin eru mó-
dröfnótt á litinn og undirlitur-
inn grænn, svo að þau stinga lítið
í stúf við umhverfið. Það eru
felulitir á þeim eins og á bakinu
á móður þeirra. Mvndin er eftir
dr. Finn. °
Það virðist harðlendara kring-
um sandlóuna. Hún verpir svo
að segja í urðinni og gerir lireiðr
íð úr steinvölum og skeljabrot-
um og velur sjer það umhverfi,
sem samlitast er eggjunum. Sama
er að segja um tjaldinn, sem
að jafnaði verpir i mölinni í ár-
bökkunum. Báðar myndirnar eru
eftir dr. Finn.
Ljelegra lireiður en skúmsins
getur varla á þessu landi. Hann
gýtur þeim undirbúningslaust á
sandinn og hefur varla svo mikið
við, að grafa holu fyrir eggin.
En sandurinn er mjúkur.
Loks kemur mvnd af keldu-
svínshreiðri. Þau eru sjaldsjen,
því að oftast nær eru þau í mýr-
um og stararfenjum og hátt gras
i kring, svo að þau eru ekki auð-
fundin. Enda eru keldusvínsegg
sjaldgæf og liafa lengi verið
keypt háu verði handa söfnum.
I bók Magnúsar Björnsonar
eru margar mikilsverðar upplýs-
ingar um lifnaðarhætti fuglanna,
komu þeirra á vorin, búnings-
breytingar og þvi um líkt. En
fróðleikur sá, sem menn liafa
um íslenska fugla er ennþá æði
glompóttur og verður það altaf,
þangað til almenningur fer að
veita þeim betri athygli en áður.
Á hverju sveitaheimili á landinu
eru tækifæri til að stunda fugla-
vísindi í smáum stíl, en það eru
einmitt einstakar atliuganir, um
land alt, sem eru undirstaða
hinna almennu fuglavísinda. Nú
er kominn talsverður hópur
manna í landinu, sem bæði sjer
um að merkja unga sem til næst
og einnig athugar komutíma
fugla og hvernær þeir fara að
lióþast til burtferðar á haustin.
Ýmislegt af þessum athugunum
liefir komið á prent í „Náttúru-
fræðingnum“ og er liinn skemti-
legasti lestur. En þeim þarf að
fjölga, sem þessar athuganir gera
og þeir þurfta að koma athugun-
um sínum á framfæri, svo að
gagni komi.
Það er skemtun í þvi að veita
athygli öllu því, sem gerist í
náttúrunnar riki, en þó er fátt
eins aðlaðandi og athuganir á
fuglaríkinu. Lestur fuglabólcar
Ferðafjelagsins gefur fólki leið-
beiningar, ekki aðeins i því að
þekkja alla íslenska fugla held-
ur og í því að kynnast háttum
þeirra. Þessvegna getur hún orð-
ið besti tengiliðurinn milli þjóð-
arinnar og hinnar fleygu þjóðar,
sem byggir landið.
fíáðnitifi á gátu, bls. 10. Þeir
höfðu hestaskifti, begar þeir áðu.