Fálkinn - 07.02.1941, Blaðsíða 7

F Á L K I N N
7
M
Zog Albaníukonungur situr enn
i Enghtndi, þó að Haile Salassie
sje kominn til Abessiníu. Hann
biður þar úrslita styrjaldarinn-
ar, en veit að þau eru ekki kom-
in enn.
Eftir að ítalir höfðu lagt undir sig
Abessiníu, eða Etiopíu, sem landið
heitir á stjórnarmáli (Victor Em-
anuel ,var gerður að keisara Etiopíu
eftir að Mussolini hafði lagt landið
undir Italíu) gerði Mussolini gang-
skör að því, að efla framfarir i hinu
nýja keisaradæmi hinna nýju Róm-
verja. Itölsku fólki voru boðin
kostakjör, ef það vildi flytjast til
Etiopíu og kenna landslýðnum þar
nýtísku aðferðir við atvinnu þá,
sem landið heutar best. Fluttist
allmargt fólk suður þangað og tók
að „kenna". En „þó náttúran sje
lamin með lurk . ..." segir mál-
tækið. Og svo mikið er víst, að þessi
hálfmentaða frumþjóð, sem í land-
inu býr, var tornæm. Hún vildi held
ur notast við gömlu aðferðirnar.
Við þetta bættist svo, að allur fjöldi
þeirra ltala, sem fluttust til Abess-
iníu, kunni fremur illa við sig, og
gekk því illa að breyta landinu i
þá gullnámu, sem Mussolini hafði
ætlað sjer. Hjer á myndinni t. h.
sjest sáðvjel, sem verið er að kenna
Abessiníumönnum að nota.
Okkur íslendingum er tamt að
halda, að hvergi sjeu jafnmikil
vetrarharðindi og hjer. En í fyrra
vetur, þegar blíðan var sem mest
hjer á landi, voru flestar hafnir í
Suður-Noregi og Danmörku svo ísi
fyltar, að ekki var hægt að sigla
þar um nema ísbrjótar brytu fyrir,
og dönsku sundin voru hrönnuð af
lagís. í vikunni sem leið lieyrðist í
dagblöðunum, að nú væru dönsku
sundin full af ís á ný. En hvernig
er þá á landi. Hjer til hægri er
mynd af þjóðvegi í Dgnmörku, sem
teptur er af snjó.
Þegar Ameríkumenn eru að safna
liði til hins aukna vigbúnaðar síns,
gera þeir sandpokavirki á götum
úti, lík þeim, sem við sjáum svo
víða í bæjum hjer á landi, og hafa
þar „skrifstofur" sínar. Þangað
koma sjálfboðaliðarnir og táta
skrásetja sig.