Fálkinn - 25.04.1941, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 374
Lárjett. Skýring.
1. skinn, 7. leynd, 11. króka, 13.
tjörnina, 15. fornafn, 17. fljótur, 18.
húsdýr þf., 19. tvíhljóði, 20. ánægð,
22. Fyrstir í röðinni, 24. skamstöfun,
25. stefna, 26. afturhluti, 28. eyddist,
31. fylgja eftir, 32. höfuðbúnaður, 34.
leðja. 35. kvenmannsnafn, 36. líkams-
hluti, 37. guð, 39. gæslustöð, 40. grjót.
41. bæjarnafn, 42. bugða, 45. hávaði,
46. tónn, 47. lítil, 49. röskur, 51. Árs-
tíð, 53. snyrta, 55. hægfara, 56. merki,
58. rjettur, 60. ungviði, 61. enskur
titill, 62. reið, 64. dreif, 65 bókstafur,
66. gull þf., 68. hannyrðir, 70. tónn,
71. á skipi,, 72. ættarnafn, 74. skip,
75. gangur.
Lóðrjett. Skýring.
1. brattur, 2. Bankastjóri, 3. þang-
að til, 4. trýni, 5. hjónaleysi, 6. þrír
eins, 7. mannsnafn, 8 eira, 9. söng-
fjelag, 10. gorta, 12. narr, 14. blíð-
viðri, 16. erja, 19. Siðar, 21. Barefli
þf., 23. heyskaparkvenmaður, 25.
möluðu, 27. ra—, 29. guð, 30. skam-
stöfun, 31. fornafn, 33. blað, 35.
styður, 38. eyja, 39. fornafn, 43. hjalli,
44. fyrirmynd, 47. lirumur, 48. flýtur,
50. utan, 51. vaði, 52. sólguð, 54. for-
setning, 55. sneið, 56. samkomulag þf.,
57. dans, 59. tími, 61. hvalspik, 63.
fallvatn, 66.<»upphrópun, 67. mark,
68. uppstökkpr, 69. ekki saklaus, 71.
tónn, 73. fangamark.
LAUSN KROSSGÁTU NR.373
Ráðning. Lárjett.
1. bjarg, 7. kælir, 11. Narfi, 13.
græða, 15. um, 17. Kaal, 18. nári,
19. n.m., 20. lás, 22. sr., 24. fa, 25.
fas, 26. afar, 28. glufa, 31. arma, 32.
auga, 34. ána, 35. naum, 36. org, 37.
um, 39. K.A., 40. man, 41. Flugu-
mýri, 42. Óslc, 45. al, 46. R.A., 47.
smá, 49. keyr, 51. Kea, 53. aska, 55.
hæli, 56. sálga, 58. salt, 60. Óli, 61.
Al, 62. P.s. 64. rær, 65. fa, 66. slóg,
68. saka, 70. Re., 71. bífur, 72. Gláma,
74. Ragna, 75. lindi.
Ráðning. Lóðrjett.
1. Baúla, 2. an, 3. rak, 4. gras, 5.
vil, 6. ögn, 7. kæra, 8. æði, 9. la, 10.
romsa, 12. farg, 14. ráfa, 16. máfar,
19. mannna, 21. saug, 23. Tungufell,
25. frum, 27. R. G., 29. lá, 30. fa,
31. a a, 33. aular, 35. narta, 38. mul,
39. kýr, 43. skæla, 44. Keli, 47. skar,
48. malar, 50. y i, 51. ká, 52. Ag.,
54. s.s., 55. hófur, 56. slóu, 57. Apal,
59. tregi, 61. Alfa, 63. slcál, 66. sín,
67. grá, 68. S.g.r., 69. ami, 71. B. G.,
73. an.
ekki peningar, sem jeg tala um — jeg ætla
alls ekki aff taka nein ómakslaun fyrir
þetta.“
„En —“ -
„Hundarnir jeta aldrei hver annan. Eða,
svo maður noti jmiðmannlegri orð, læknir
hjálpar starfsbróður sínum, án þess að taka
peninga fyrir. Það er siður. En það eru
aðrar síngjarnari hvatir, sem vaka fyrir
mjer. Jeg er hálf heimskur núna, og hefði
gaman af að spjara gáfurnar á þessu máli,
sent þjer eruð að tala um. En þá verð
jeg að áskilja, að jeg gangi í málið, sem
persónulegur starfsmaður yðar, eða alls
ekki.“
„Það er afar vel boðið af yður,“ byrjaði
Barry, en Marrihle tók hranalega fram í
fyrir honum. tj
„Jeg hefi sagt yður, að þetta er ekkert
gustukaverk. Jeg er enginn mannvinur,
Blyth, það verðið þjer að skilja. Allir
menn eru síngjarnir undir niðri, en siðfág-
unin, sem við erum að gorta af, hylur þetta.
Jeg hefði ekkert á móti að sjá, hvort heppn-
in yrði með mjer í sama máli, sem yður
hefir mistekist, og því erfiðara sem málið
er, þess meira er gamanið. Jeg er víst ekki
tiltakanlega kurteis núna, en hinsvegar
segi jeg það sem mjer býr í brjósti.“
„Hversvegna skylduð þjer eklci gera
það,“ svaraði Barry. „Jeg tek auðvitað á
móti tilboði yðar, og ef það verðið þjer,
sem bindið enda á málið, þá hafið þjer
auðvitað heiðurinn af því líka. Jeg á við
það, að jeg segi vitanlega „Yardinum“ . .“
„Fari „Yardinn“ til fjandans,“ sagði
Marrible kumpánlega. „Við sitjum hjer og
teljum ungana okkar, áður en þeir koma
úr egginu. Og nú, úr því að við erum
orðnir sammála um kjörin, þá vona jeg,
að þjer hafið ekkert á móti, að við byrjum
með byrjuninni. Viljið þjer segja mjer alla
söguna, alt sem hefir gerst, og alt sem- þjer
hafið gert fram til þessa.“
„Vitanlega.“ Og svo fór Barry að segja
frá, og fór svo návæmlega út í öll auka-
atriði, að frásögnin varð löng. Marrible tók
ekki fram í fyrir honum i eitt einasta skifti,
og þegar Barry hafði lokið frásögninni, sat
Marrible lengi í þönkum.
Loksins sagði hann: „Þetta er mjög eft-
irtektarvert. Afar eftirtektarvert. Það virð-
ist svo, sem þjer liafið velt hverju atriði
fyrir yður og skoðað það frá öllum hliðum.
Jeg fitjaði upp á tx-ýnið að yður þegar þjer
voi’uð að tala urn fullkominn glæp, en nú
er jeg elcki viss um nema þjer hafið haft
í'jett fyrir yður. Eins og sakir standa gæti
það vel virst svo, að þetta væri mál, sem
við gætum báðir hálsbrotið okkur á. En
það er samt of snemt að tala um það. Við
verðum að gera tilraun, jafnvel þó jeg
væri til i það — eftir alt sem þjer hafið
sagt mjer um Cluddam — að álíta, að
þjóðfjelagið ætti að þakka morðingjanum
í staðinn fyrir að elta hann, uppi.“
„Það er elcki hægt að sætta sig við, að
menn drepi handveðslánara og okurkai’la,
þó að þeir sjeu ekki vinsælir,“ sagði Bariy.
„Æ — jeg gleymdi alveg, að þjer eruð
í lögreglunni. Gott. Jeg geri það nefnilega
ekki. Þjer eigið að gegna störfum yðar og
breyta eftir þeim boðorðum, sem sett eru
af þessum viðkvæma lýð, sem borgar yður
kaupið yðar, en eftir minni skoðun þá
væri þessum lýð miklu betur borgið, ef
aðalsmenn af Cluddams tagi væru elcki til.
Ef jeg hefði verið viðstaddur skyldi jeg
hvorki hafa hreyft hönd eða fót til að
hjálpa honum, og jeg hefði tekið djúpt
ofan fyi'ir manninum, sem sendi hann inn
í eilifðina.“
Það var einkennilega kaldur glampi í
augunum á honum meðan, hann var að
segja þetta, og það var engum vafa bund-
ið, að honum var alvara.
„En,“ hjelt hanin áfram, „það verður nú
að vera eins og orðið er. Og þessi sálaði
mi\ Cluddam hefir fengið oklcur skemti-
legt viðfangsefhi, og við gerum það sem
við getum til að leysa það. Nú ætla jeg að
leggja fyrir yður nokkrar spúrningar.“
„Gerið þjer svo vel — látið þær koma.“
„Það var þessi stelpa, Eva Page. Hafið
þjer nokkurt veður af lienni?“
„Nei. Þó að það vii'ðist skringilegt, þá
verð jeg að segja það samt, að hún er
horfin.“
„Þetta er skrambi kræf stelpa. Það var
sniðugt ráð að gerast frammistöðustúlka.
Þar er sá staðui', sem liennar mundi sist
leitað á. Ei'uð þið ekki að leita að henni
ennþá?“
„Jú, eins og við getum.“
„Þið komist sennilega að raun um, að
hún er komin úr landi.“
„Það er höfð gát á lienni i öllum
höfnum.“
„Auðvitað, en lögreglan ylckar getur ekki
lagt liendur á hverja stelpu, sein hún sjer.
Hún getur liafa fengið vegabrjef lánað hjá
vinstúlku sinni eða fengið vegabrjef undir
gerfinafni. Við verðum að hafa gát á unga
manninum — livað lijet liann nú aftur —
Jack Vane — var það ekki?“
„Jú. En annars held jeg, að honum sje
ekki síður umhugað um að ná stúlkuna
en okkur.“
„Það efa jeg ekki, en hinsvegar er það
ekki sagt, að hann láti okkur vita, þó
liann finni liana. Ef jeg væri i yðar spor-
um mundi jeg liafa nánar gætur á honum.“
„Jeg ætla mjer það líka.“
„Og svo að við snúum okkur að sjálfu
morðinu — jeg geri ráð fyrir, að þjer liafið
ekki með j'ður hnífinn, sem Cluddam var
drepinn með?“
„Nei, jeg skal sýna yður liann á morg-
un. En jeg get lýst lionum fyrir yður.“
„Bíðið þjer snöggvast. Jeg get kanske
sýnt yður hníf, sem er líkur honum. Og
það flýtir fyrir okkur.“