Fálkinn - 31.10.1941, Síða 10

10
F Á L K I N N
O
VHCt/W
LE/£NMIRMtR
Prófpaunirnar þrjár. fSP^s®
p'lNU SINNI var kongur, sem átti
engan son, er gæti tekiS við
rikinu, þegar liann dæi. Þessvegna
kallaði konungur til sín hirðgaldra-
inanninn og sagði við liann:
— Þú verður að finna einhver ráð
1il þess, að jeg geti eignast verðugan
eftirmannl Hann á að vera ungur
og frískur, en liann verður tíka að
vera'vitur og hygginn, því að annars
er hann ónýtur til þess að stjórna
ríkinu. Segðu nijer nú, hvernig þjer
finst jeg eigi að snúa mjer í þessu!
Galdramaðurinn liugsaði sig um
dálitla stund. Hann átti sjálfur son,
sem hann langaði mikið til að gæti
orðið konungur, og nú datt lionum
i hug, að ef hann færi að með klók-
indum, þá gæti hann komið þessu til
leiðar, úr því að hann fengi sjálfur
að leggja á ráðin. Og nú talaði hann
fram og aftur við konginn þangað
til þeir urðu sammála um, hvernig
fara skyldi að. Skönnnu seinna voru
boðberar sendir um alt ríkið til þess
að tilkynna áform kongsins — eða
rjettara sagt galdramannsins.
Þeir hoðberarnir auglýstu, að allir
ungir menn milli átján ára og þrí-
tugs ættu að koma i konungshöllina.
Þar yrðu þrjár prófraunir lagðar
fyrir þá, og sá sem svaraði þeim
hest, skyldi verða konungur eftir
gamla konginn.
Skömmu síðar fóru ungu mennirn-
ir að safnast hundruðum saman í
höllina til þess að sækja um kon-
ungsembættið. Og i hópnum var ung-
ur viðarhöggsmaður, sem allir hinir
umsækjendurnir litu til með fyrir-
litningu. Hann lijet Jón og var fá-
tækur piltur og umkomulaus. Og
hann státaði ekki af neinum ln-eysti-
verkum, sem hann hefði unnið, eða
af jiví, hve stór og sterkur hann
væri. En liann notaði augun og eyr-
un vel, tók eftir öllu, sem fram fór
kringuin hann, og hann hugsaði
meira en flestir hinna.
Þarna í hópnum var líka sonur
galdramannsins. Hann leit fyrirlitn-
ingaraugum til flestra hinna, því að
hann þóttist viss um, að liann væri
allra manna færastur til að ráða
þrautirnar, sem fyrir hann yrðu
lagðar.
Nú fóru þeir inn, hver af öðrum,
en komu aftur i sömu röð eftir stutta
stund og enginn þeirra hafði ráðið
þrautirnar. Loks voru ekki aðrir eft-
ir en sonur galdramannsins og Jón.
Þeir áttu að fara inn sarnah.
Kongurinn sat i hásætinu sinu og
var skelfing þreytulegur. En fyrir
framan hann stóð galdramaðurinn
og sagði:
— Nú ríður alt á því, að nota
augun vel. Lítið nú vel í kringum
ykkur lijerna inni í þessum sal og
farið svo inn í stofuna, sem er
lijerna til hliðar. Þið komið svo inn
þegar konguroinn kallar til ykkar
og þá eigið þið að segja, h’vað þið
sjáið nýtt hjer inni, sem þið sáuð
ekki áðan. Jeg ætla nefnilega að
breyta mjer i einhvern hlut, og ef
þið sjáið, hvaða hlutur það er, þá
hafjð þið leyst fyrstu þrautina!
Þeir skimuðu nú liátt og lágt um
allan salinn og fóru svo inn í stof-
una. Eftir stutta stund kallaði kong-
urinn til þeirra og þeir komu báðir
inn aftur. En nú hafði galdramaður-
inn sagt syni sinum áður, hvernig
liann ætlaði að breyta sjer, svo að
það var liægur vandi fyrir hann að
fara til konungsins og hvisla að
honum, livað það væri. En Jón ljet
ekki hugfallast; hann athugaði sinn
gang og kom auga á svartan demant
í kórónunni kongsins, sem hann hafði
ekki sjeð áður. Og nú sagði hann
upphátt:
— Svarti demanturinn þarna var
þar ekki áðan — þetta hlýtur að
vera galdramaðurinn!
Þetta reyndist rjett. Demanturinn
breyttist samstundis i galdramann-
inn, sem leit byrstur til Jóns viðar-
höggsmanns. Enginn þeirra, sem áð-
ur höfðu verið þarna inni, höfðu
getað leyst þessa þraut. En nú kom
sú næsta.
Sonur galdramannsins leit enn með
lítilsvirðingu til Jóns; hann fór til
kongsins og hvíslaði aftur, hvað nú
væri orðið úr galdramanninum, en
Jón skimaði kringum sig í salnum.
Loks sagði liann:
Gólfdúkurinn fyrir framan hásæti
konungesins var ekki með sama lit
áður og hann er nú. Jeg er viss um,
að galdramaðurinn hefir breytt sjer
i gólfdúk og að gamli dúkurinn
liggur undir liinum!
í sama bili stóð galdramáðurinn
andspænis lionum og var nú enn
reiðilegri en áður, því að Jón hafði
átt kollgátuna. En samt var galdra-
'maðurinn ekki orðinn vonlaus uni
konungstign sonar síns ennþá, þvi
að ein þrautin var eftir.
Kongurinn liafði ekki verið cins
heimskur og galdramaðurinn hjelt.
Hann liafði orðið foi’viða á því undir
cins eftir fyrstu spurniiiguna, hve
—- Unga dóttirin ú heimilinu hef-
ir fengið heimsókn.
S k r í 11
COWRIGMT PtB BOX 6. COPtNMAGEN.
Adamson sem vindlakveikjavi og -slökkvari.
fljótur galdramannssonurinn var að
ráða fram úr sjónhverfinguin föður
sins, en Jón hafði gáð miklu betur
kringum sig og þurft tima til að
liugsa sig um. Svo að nú vildi kongsi
sjálfur taka til sinna ráða.
Þegar galdramaðurinn ætlaði að
fara að umhverfa sjer í þriðja skift-
ið sagði kongurinn:
— Nú vil jeg að þú breytir þjer
í vínglas. Þarna standa þrjú glös á
borðinu og þú getur gert þig að víni >
í einu þeirra. Ef þeir geta rjett háðir,
þá verðum við að leggja fyrir þá
eina þrautina enn.
Galdramaðurinn reyndi að malda í ,
móinn, en kongurinn sat við sinn
keip og hinn varð að hlýða. Þegar
galdramannssonurinn kom inn hvísl-
aði hann þegar í stað að konginum:
— Hann faðir minn breytti sjer i
fiðrildi, sem....
— . ...sem hvað? tók kongurinn
lram í. Hvar er þetta fiðrildi?
Sonur galdramannsins skimaði
kringum sig, svo kom fát á hann og
honum varð orðfall, því að þarna
var ekki nokkurt fiðrildi. En nú
gekk Jón fram og sagði?
— Jeg sá þrjú tóm glös lijerna áð-
an, en nú er vín í einu þeirra! Jeg
ætla að taka það og drekka skál
konungsins!
í sama biíi og hann greip glasið
stóð galdramaðurinn fyrir framan
liann og var hamslaus af reiði. En
glasið datt úr hendinni á Jóni.
— Jón hefir sigrað! sagði konung-
urinn, og þegar galdramaðurinn
lieyrði það, þá varð hann svo hrædd-
ur og reiður, að hann þaut á burt
með son sinn. Hann vildi ekki vera
nærri ungum manni, sem var jafn
hygginn og Jón, sem altaf hafði sjeð
í gegnum það, sem hann gerði.
En kongurinn varð guðsfeginn að
losna við galdramanninn og gerði
Jóji undir eins að prins og eftir-
manni sinum. Hann var viss um það,
gamli kongurinn, að landið mundi
fá góðan konung þegar hann hrykki
upp af sjálfur.
Skotinn: — Gœtuð þjer að minsta
kosti ekki lúlið gjafdmœlirinn liætlu
að gnnga?
— Hvernig kunnið þjer við mjju
rafmagnsþurkuna mína?