Fálkinn - 09.10.1942, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 433
ENSKA KRÚNAN.
Frh. af bls. 5.
það hefði verið á ljenstímabil-
inu. Hið beina stjórnarfarslega
vald konungdæmisins rjenaði
að vísu eftir því, sem stjórnar-
hættirnir fullkomnuðust og urðu
margbreyttari, en hin óheinu
áhrif þess út á við jukust að
sama skapi.
A þeim tíma, sem raunveru-
lega tvær þjóðir bygðu landið,
eins og Disraeli hefir svo glögg-
lega sýnt í „Sybil“, var krúnan
hið sameinandi afl og vann vin-
sældir hinnar nýju kaupsýslu-
stjettar, sem í ýmsum löndum
meginlandsins hefir haft þau
áhrif, að stjórnarstefnan þokað-
ist til vinstri. Einstaka lítt hugs-
Lárjett. Skývintj.
1. metri, 7. ganga, 11. kranar, 13.
vandræSi, 15. sagnmynd, boðli. .17.
kvenmannsnafn, 18. mannsnafn, 19.
undir sk.jölum, 20. skorkvikindi, 22.
híjóSstafir, 24. tveir eins, 25. rösk
26. fita, 28. hjalli, 31. skælur, þf.,
32. hróiJ, 34. dýpi, 35. skip, 30. h.jól,
37. á fæti, 39. söngf.jelag, 40. ögn,
41. kunn samásaga, 42. löngun, 45.
tveir eins, 46. samhl.jóSar, 47. nögl,
49. gælunafn, 51. gras, 53. dreggjar,
55. afkima, 56. örlar, 58. vinahót,
60. skyldmenni, 61. kvartett, 62.
sagnmynd, 64. truflun, 65. beyging-
arending, 66. sama og 58, 68. guS,
70. næSi, 71. glansa, 72. dúnn, 74.
festa, 75. eftirsjá.
Lóðrjetl. Skýrini/.
1. stinnt, 2. á fæti, 3. grænmeti,
4. álfa, 5. sæmd, 6. eySing, 7. styS,
8. greinir (ef.), 9. skáld, 10. lausn,
12. krydd, 14. tvíhlóSinn, 16. manns-
nafn, 19. piltur, 21. taugar, 23. tíma-
rit, 25. fall, 27. skammstöfun, 29.
bókstafuur, 30. velgju, 31. samhljóS-
ar, 33. hamskiftingur, 35. veggs, 38.
á frakka, 39. yfirburðir, 43. dimmu,
44. vefnaSarvara, 47. sama og 25,
48. birtir yfir, 50. tónn, 51. eySsla,
52. tónn„ 54. jökull, 55. smábátar,
56. vandræði, 57. sótti sjó, 59. flís,
andi maftni getur þók-nast að
gretta sig' þegar minst er á
Victoríutimabilið, og seg'ja að
það hafi verið leiðinlegt, en
þetta tímabil hefði líka getað
orðið timi stórdeilna og sundr-
61. úa og grúa, 63. litur, 66. sagn-
mynd, 67. smáki, 68. slyS, 69. hljóð,
71. tónn, 73. tveir eins.
LAUSN KROSSGÁTU NR.432
Lárjett. Ráðning.
1. Lárus, 7. leiði, 11. árnar, 13.
slemm, 15. ys, 17. tóna, 18. keim, 19.
dd, 20 fag, 22. tn. 24. ið, 25. eru,
26. agat, 28. ákaft, 31. flís, 32. Iris,
34. ári, 35. hlif, 36. urS, 37. ká, 39.
G.A., 40 sag, 41. mongólinn, 42. fes,
45. tt, 46. nn, 47. göt, 49. ljót, 51.
lin, 53. Axel, 55. fjúk, 56. sakna, 58.
sigl, 60. lak, 61. bý, 62. N. G., 64.
Lea, 65. an, 66. Erna, 68. snák, 70.
rr, 71. þrúga, 72. molna, 74. krúna,
75. langa.
Lóðrjett. Ráðning.
1. leyfa, 2. rá, 3. urt, 4. snót, 5.
óra, 6. Ósk, 7. leið, 8. emm, 9. im,
10. Indus, 12. Anna, 14. leit, 16.
sagir, 19. Drífa, 21. garð, 23. har-
mónika, 25. Elís, 27. T. I., 29. ká,
30. fi, 31. fl, 33. skott, 35. Hanna,
38. ant, 39. gin, 43. eljan, 44. sjúk,
47. gefl, 48. ölger, 50. ók, 51. Ia,
52. nn, 54. xs, 55. flakk, 56. syng,
57, anno, 59. larfa, 61. brúa, 63.
gáll, 66. ern, 67 aaa, 68. smó, 69.
kná, 71. þú, 73. an.
ungar. Það sem mestu skifti var
þetta, að drotningin og eftir-
komendur hénnar skildu svo
ljóst áliyrgð þá, sem hfvíldi á
breska heimsveldinu.
Kobbi greip höndum fyrir andlit sjer.
„Jeg veit það ekki.“
„Það er naumast þú velur tíniann til
að haga þjer svona, og árshátíðin á morg-
un.“
„Jeg verð orðinn góður á morgun. Jeg
er fljótur að jafna mig,“
Dorti kveykti sjer í vindli og sagði:
„Hún virðist liafa farið illa að ráði sínu
við þig, þessi stúlka hjá Gunnfánanum."
Kobbi svaraði engu.
„Er það það, sem gengur að þjer?“
Ekkert svar. Kobbi sat kyr og hjelt hönd-
unum fyrir andlitið, sem fyr.
Dörti gamli flutti vindilinn yfir i hitt
munnvikið. „Þú liagar þjer líka eins og
ræfill. Er ekkert manntak í þjer?“
„Það er nóg manntak i mjer.“
„Það þýðir nú ekkert að vera að haga
sjer eins og tilfinningasamur Iri, og það
kotungs-lri í þokkabót. En þannig hagar
þú þjer.“
Kobbi svaraði enn engu og gamli maður-
inn vissi eklci í bili, hvað liann átti að
segja eða gera. Hann liafði aldrei sjeð
Kobba neitt þessu líkan.
„Þú hefir sjeð Gunnfánann?“
„Já.“
„Þú veizt þá, hvað okkar bíður?“
„Já, jeg veit, að við verðum að láta
hendur s'tanda fram úr ermum.“
„Ætlarðu kanske að bregðasl mjer?“
„Nei, vitanlega fer jeg ekki að bregðast
þjer.“
„Það lítur annars fullkomlega úl fyrir
það — þegar þú ferð, auk heldur, til Gasa-
Mariu, til þess að drekka þig fullan ])ar
Já, þar finst þjer heppilegasti staðurinn,
eins og á stendur.“
Kobbi þagði og vindillinn flutti sig enn
yfir í hitt munnvikið á Dorta.
„Hlustaðu á mig, drengur minn,“ sag'ði
hann.
„Jeg hlusta.“
„Það kann að vera, að jeg hafi ekki
liugsað um þig, eins og jeg hefði átt að
gera. Ef til vill Iiefði jeg átt að lala óftar
við þig, en það er nú eins og þú veist;
jeg hefi haft í mörg horn að líta.“ Röddin
var orðin mjúk. Dorti gamli var hræddur.
„Nei,“ svaraði Kobbi.
„Jeg ætla að segja þjer dálitið, sem jeg
liefi aldrei sagt þjer áður. Þú hefir altaf
haft alt til alls, drengur minn. Á þínum
aldri, gelck jeg um göturnar i atvinnuleit.
Og fyi’ir þann tíma, var jeg unglingur,
sem kom hingað lestarfarþegi á kúaskipi,
með foreldrum mínum frá Irlandi, eitt
hallærisárið. Jeg liafði ekkert til að byrja
með, en eftir að jeg var giftur, langaði
mig til að hafa allsnægtir, bæði vegna
mömmu þinnar sálugu og svo, eftir að þú
fæddist, þá vegna þin líka. Jeg hefi altaf
vitað, að það er ekki liægt að spinna silki-
tvinna úr lobbandi, og sjálfur verð jeg
aldrei annað en kotungs-Iri. En aftur á
móti skal jeg vera eiús klókur og þeir,
sem fínni eru, og' jeg vildi búa vel í haginn
fyrir þig og hana. Jeg vildi sýna fólki,
hvað jeg gæti. Jeg vildi verða ríkur og
sýna fólki, að Dortarnir væru eitthvað
meira en ekki neitt, en einmitt þegar jeg
var orðinn sæmilega efnaður, þá dó hún.
Og það liefir sennilega verið ennþá þyngri
missir fyrir þig en nokkurntíma fyrir mig.
Jeg hefi gert sitt af hverju, sem ef til vill
þolir ekki dagsbirtuna, en það var óum-
flýjanlegt til þess að komast áfram, eips
og alt var í pottinn búið. En jeg gerði þetta
ekki til þess, að þú gætir drukkið þig
fullan og draslast um bæinn með ómerki-
lega götustelpu og sagst ætla að eiga hana.
Nei, þetta er ekki rjett gagnvart mjer og
heldur ekki gagnvart sjálfum þjer — sem
getur veitt þjer, hvað sem er.“
Án þess að líta upp, svaraði Kobbi: „Jeg
ætlaði mjer aldrei að eiga Fríðu. Jeg var
bara að gera að gamni mínu. Það var bara
af því að jeg var fullur og vitlaus."
„Jeg vil, að þú g'iftist góðri stúlku af
^óðum ættum og eignist með henni mörg
góð börn. Þú ert ungur og liraustur. Þú
ættir að geta átt hraust og heilbrigð börn
og þá hverfur smátt og smátt það, sem
ilt er í Dorta-ættinni. Skilurðu ?“
„Þú ættir að eiga einhverja alménnilega
stúlku, eins og til dæmis þessa Sjönu. Jeg
var að vona, að það ætlaði að verða ljós
úr því hjá ylckur.“
„Það er nú úti um það hjeðan af. Dag-
urinn i dag hefir gert út um það.“
„.Teg vissi ekki, að þjer væri nein alvara
með hana. Þú hefir verið að dangla við
hinar og þessar stelpur, sem þjer virHst
vera alveg sama um.“
„Það var mjer lika.“