Fálkinn - 01.02.1946, Side 14

14
FÁLKINN
Sunlight-sápan er ágæt i stórþvottinn, en hún
er jafn örugg fgrir viðkvæman þvott, af því
að hún er algerlega
skaðlaus. Hún leusir
upp óhreinindin, þess-
vegna nota hagsgnar
húsmæður Sunlight
sapuna
þvott.
allan
Sparið Snnlight-sáp-
una, þegar birgðir
eru takmarkaðar.
X-S 1383-925
SUNLIGHTsápan freyðir vel, örugg í allan þvott
FAKÍRAR.
Framh. af bls. 6.
hljóta þeir virðulegar viðtökur.
Þeir eru álitnir helgir menn og
með því að þeim liefir tekist að
snúa baki við öllum veraldlegum
gæðum eru þeir komnir á æðsta
stig andlegrar sælu. Þeir eiga ekki
á hættu að endurfæðast, heldur
mun dauðinn færa þá beint inn í
Nirvana; inn í hið langþráða al-
gleymisástand.
Að sjálfsögðu geta fakírarnir gert
góðverlc eins og annað, og til eru
margar sagnir um slíkt.
Hinn heilagi Hemakandra, sem
sjálfur hefir skrifað „Kennslubók
i yoga“ var einu sinni að útskýra
helgiritin fyrir meinlætamanni. -—
Skyndilega ralc Hemakandra upp an-
gistaróp, en liann néri hendur sinar
samstundis og sagði:
„Þetta gerir ekkert til. Nú er allt
í lagi!“
Þegar Hemakandra hafði útskýrt
allt það, sem meinlætamaðurinn
vildi vita um helgiritin, spurði
hinn síðarnefndi, hvað í ósköpunum
hefði eiginlega skeð, og fékk ])að
svar, að rotta hefði dregið logandi
hampvöndul inn i Devapatana-must-
erið og kveikt þannig í því. Með
því að núa saman höndunum hafði
Hcmakandra afstýrt eldsvoðanum. -
Rannsókn, sem siðar var gerð,
leiddi í ijós, að musterið hafði ver-
ið hætt komið í eldi, sem allt í
einu slokknaði á óskiljanlegan liátt.
Sagt er frá öðrum fakír, sem
dvaldist i landsliluta, þar sem ban-
væn drepsótt geisaði, en í þorpum
þeim, sem höfðu veitt honum góðar
viðtökur, smitaðist ekki einn ein-
asti maður.
Slíkum sögum ættu menn auðvit-
að að taka með fullkominni var-
kárni, ekki síður en þeim, er fjalla
um lcraftaverk og allskonar undur,
sem fakírar liafa framkvæmt.
Þekktust þessara sagna er sú, sem
segir frá sýningu, sem fakír nokk-
ur og sonur lians liéldu einu sinni.
Faldrinn fleygði kaðli upp i ioft-
ið, og sonurinn klifraði svo liótt
upp eftir kaðlinum að hann livarf
með öllu augum þeirra, sem á
horfðu. Þvínæst klifraði fakírinn á
eftir honum með rýting i munnin-
um og skömmu síðar féll lík son-
arins til jarðar. Eftir augnablik
stóðu þeir báðir, fakirinn og sonur
hans, ljóslifandi á vellinum.
Auðvitað er saga þessi uppspuni
tómur og lýgi. Sannleikurinn er sá,
að amerískur blaðamaður, sem vildi
reyna, hversu langt hann gæti kom-
ist með lygasögur sínar, samdi hana
eftir eigin höfði. Tilraun þessi tókst
með afbrigðum vel, þvi að greinin
um fakírinn og son hans var birt
í öllum helstu blöðum heims, og
vakti óhemju athygli.
Hinsvegar er það staðreynd, að
fakirarnir geta gert meinlætaæfing-
ar, sem virðast alveg óskiljanlegar
— að minnsta kosti í augum okkar
Evrópumanna.
Algengt töfrabrágð er það að
„deyða holdið“ með þvi að liggja
endilangur á jörðinni milli fjögurra
smá bála og með hina glóðheilu
indversku sól sem fimmta bálið.
Fakírar standa oft á öðrum fæti
dögum saman eða liggja á plönkum,
sem eru alsettir oddhvössum gödd-
um.
Sumir fakirar geta staðið í marg-
ar vikur með handleggina upprétta.
Venjulega verða handleggirnir stirð-
ir og óhreyfanlegir af þessu, og
þegar þannig stendur á, er fakírinn
mataður af trúuðu og góðgjörnu
fólki.
Einnig þekkist það oft, að fakírar
halda linefunum krepptum svo lengi
að neglurnar vaxa inn i gegnum
lófana og út í gegnum handarbök-
in.
En undraverðasta og erfiðasta
bragð fakíranna er í því fólgið að
láta grafa sig lifandi.
Þótt undarlegt megi virðast, ligg-
ja fyrir nær órækar sannanir á
ýmsum sögum af þessu tagi, og
er því tæpast liægt að rengja þær.
Þeir sem ætla cð ganga undir
slika prófraun æfa sig fyrst í óra-
tíma, þangað til þeim tekst að hafa
svo mikinn hemil á hjarta sínu, að
slög þess verða svo liæg, að varla
er hægt að greina þau, en um leið
verður öll starfsemi líkamans álíka
róleg og hjá bjarndýri, sem liggur
í dvala yfir veturinn.
Fakírinn nærist ekki á öðru en
mjólk seinustu dagana fyrir „greftr-
unina,“ hreinsar magann með þvi
að gleypa leðuról, sem liann dregur
aftur upp, og stiflar öll úrgangsop
líkamans með vaxi. Þegar öllum
þessum undirbúningi er lokið, rekur
hann tunguna aftur í kok og lætur
svo leggja sig i kistu, sem er síðan
sett niður i djúpa gröf og hulin
mold og möi. Ráðvandir menn og
sannsöglir eru svo fengnir til að
gæta grafarinnar.
Það hefir komið fyrir, að fakír
hefir legið þannig i gröf sinni allt
að sex vikum. Á tilsettum tíma
er hann svo grafinn aftur upp, og
aðstoðarmaður lífgar hann við með
því að setja hcita dulu á höfuð hon-
um og nudda líkama hans hátt og
lágt.
Að hálfum tíma liðnum rís fakír-
inn upp og hlýtur að launum fyrir
afrelc sitt ríflegar gjafir frá áhorf-
endunum. Og það kemur sér sann-
arlega vel fyrir liann, því að aum-
ingja maðurinn verður þó alltaf að
lifa — enda þótt hann hafi verið
„dauður“ dálítinn tíma.
NINON--------------------------
5aml;væmis-
□ g kvöldkjólar.
Eítirmiðdagskjólar
pEysur ag pils
Uatteraðir
silkislnppar
□g sveínjakkar
Plikið litaúrval
SEnt gsgn póslkröfu
um alit land. —
Bankastræti 7
Huer íann:
HREYFILSKIP ?
Á síðustu tveim áratugum hefir
hreyfilskipum farið sífjölgandi en
eimskipin týnt tölunni. Þessi breyt-
ing er fyrst og fremst að þakka
uppgötvun Þjóðverjans Rudolf Dies-
el (f. 1858, d. 1913), en hann fann
dieselhreyfilinn svonefnda. Án lians
gæti tæplega komið til mála að reka
stór sip með hreyfli. Diesel fór að
starl'a að smíði nýs hreyfils árið
1893, en óheppnin elti hann í fyrstu.
Fyrsta vélin sprakk í loft upp er
liún var reynd. En svo fór að ganga
betur og 1897 hafði honum lekist
að búa til hreyfil, sem nýtti elds-
neytið stórum betur en hreyflar
þeir, sem smíðaðir höfðu verið
áður. Dieselhreyfillinn náði fljótt
Skjaldmeyjar.
í fyrri heimsstyrjöld tók fjöldi
kvenna þátt sem hermenn; fóru
í karlmannabúninga og leyndu kyn-
ferði sínu. í Frakklandi einu varð
uppvíst um 389 svoua skjaldmeyjar.
í þessari styrjöld hafa konur unn-
viðurkenningu og var tekinn í notk-
un á ýmsum sviðum, ýmist i stað
sprengihreyfla eða eimvéla. Höfðu
þeir mikla kosti fram yfir gufu-
vélarnar. Til dæmis tóku þeir sjálf-
krafa við eldsneytinu svo að kynd-
ing sparaðist; ennfremur sparaðist
mikið skipsrúm vegna þess að lirá-
olía hreyfilsins tók miklu minna
rúm en kol og svo tók vélin sjálf
minna rúm en gufuvél. — Danska
skipasmíðastöðin Burmeister og
Wain var brautryðjandi í smiði
stórra dieselvéla og dieselskipa, er
það smíðaði skipið „Selandia“ fyr-
ir Östasíatisk Compagni 1912. Var
þeð stærsta hreyfilskipið, sem þá
hafði verið smíðað i heiminum. Nú
er meira smíðað af hreyfilskipum
en gufuskipum. Diesel fórst með
sviplegum hætti. Hann hvarf af
skipi á leið yfir Ermarsund aðfara-
nótt 30. september 1913 og er talið
víst að hann liafi framið sjálfsmorð.
ið meira að hergagnaframleiðslu
og ýmsum störfum herþjónustunn-
ar en nokkurntíma áður, og eflaust
skifta þær mörgum þúsundum, sem
verið liafa í her vesturveldanna dul-
búnar. í rússneska hernum eru
stórar kvennahersveitir.
Friðurinn og hinn nýi atómkljúfur. — / sæns'ka „Speglinum" Luft-
fisken birtist þessi athgglisverða teikning, þar sem engill friðarins
er óneilanlega illa staddur.