Fálkinn - 27.09.1946, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
VHCS/VU
U/KN&URHIR
21. Eftir eina umfer'ðina enn var
hann orðinn nr. 2. Enginn fyrir
framan liann nema rauði vagninn.
Hann kreisti hendurnar að stýris-
lijólinu, en ekillinn í rauða vagn-
inum hafði séð að John var að
koma og ók eins og óður maður.
Nú var ekki nema ein umferð eftir
af brautinni og enn var sá rauði á
undan. Þá afréð John að komast
fram úr keppinautnum í næstsíðustu
beygjunni.
22. í beygjunni var „Eldingin“
hálfri vagnlengd á eftir rauða vagn-
inum en John smádró inn á hann.
Og nú skeði það! Eitt lijólið á vagni
Wades hafði losnað, og vagninn
veltist svo að hann lá á hvolfi og
skrikaði eftir brautinni með ferlegu
braki og brestum. Lausa hjólið varð
inn að sementsgirðingunni........
*****
23. Nú var brautin auð handa
John og eftir nokkrar sekúndur ók
hann yfir marklínuna með köttinn
sinn í fanginu. Fólkið ætlaði að
slíta hann sundur af skelfingu, en
John flýtti sér inn í læknistjaldið til
þess að spyrja hvernig keppinautn-
um liði. Hann hafði sloppið furðan-
lega vel við meiðsli.
*****
24. Og svo kom herra Morton með
girnilega samninginn, sem John und-
irritaði. Blaðaljósmyndararnir höfðu
nóg að gera, og nafn Johns var á
allra vörum. Hann sá aldrei Wade
framar. Því að hann hafði tekið
þann kostinn að hverfa á burt af
vettvanginum. — Upp frá þessu ók
John aldrei nokkurn spöl án þess
að hafa köttinn með sér.
ENDIR.
Veðhlaupakötturinn
Barnasaga með myndum
Þær voru að tala um trúlofun
Ragnars. — Hefirðu óskað honum
til hamingju?
Nei, það hefi ég ekki.
— Og henni ekki heldur?
— Nei.
— Hversvegna ekki?
— Eg þekki hana ekki og get
þessvegna ekki óskað honum til
hamingju. En hann þekki ég, og
þessvegna get ég ekki óskað henni
til hamingju.
— Hvar eigum við að vera í sum-
arfríinu?
— Eg verð að vera heima. Eg
hefi pantað hraðsamtal við New
York.
Theobald Hansen, sem er stundum
meinlegur, hittir Carstensen full-
trúa á götunni og vindur sér að
lionum:
— Svo að þér ætlið að fara að
gifta yður, hefi ég heyrt! Flest hjón
lifa saman eins og hundar og kettir.
— Það eru nú líka til hundar og
kettir, sem kemur ágætlega saman.
— O, svei! Reynið þér að binda
þá saman og sjáið svo livernig fer!
— Edinborgarblaðið „The Scots-
man“ hefir nýlega birt langa grein,
þar sem það ræður eindregið frá
þvi að kaupa nýja landsuppdrætti
handa skólunum, þangað til útséð
sé um hvort nýtt strið komi.
Adamson veiðir
S'k r
Brúðkau pstertan.
Madsen prófessor byrjaði kennslu-
stundina með því að tilkynna, að
hann ætlaði að tala um „afstöðu
uppeldisins til lygarinnar" og hélt
svo áfram:
— Hve margir af ykkur hafa ann-
ars lesið þrjár fyrstu kaflana af bólc-
ítlur
Via n
— Æ, já, bara að ég vœri með
tréfótl
— Nú, hversvegna?
■— Vegna þess, að þá væri mér
ekki kalt á tánum.
inni minni, .með þessu nafni?
Allir stúdentarnir réttu upp hönd-
ina.
— Ágætt! fyrirtak! Þið hafið
gefið mér gott efni til að byrja
með. Eg hefi nefnilega alls ekki
skrifað neintj bók um þetta.