Fálkinn - 05.02.1948, Page 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 666
Lárétt, skýring:
1, Fugl, 5. rellin, 10 ýta, 12. sam-
tenging, 13. sendiboði, 14. rödd, 10.
nijög, 18. uppgötvaði, 20. stór, 22.
heita, 24. rjúka, 25. Arabi, 26. í
nefi, 28. óhreinindi, 29. fangamark,
30. hljóða, 31. úrgangur, 33. frum-
efni, 34. eignast, 36. félög, 38.
stefna, 39. veggur, 40. greinir, 42.
fión, 45. veit, 48. setti saman, 50.
stærst, 52. rétt, 53. íþróttafélag, 54.
likamsliluti, 56, lítil, 57. teygt, 58.
eldsneyti, 59. iiola, 61. fæddur, 63.
prestssetur, 64. kenning, 66. straum-
kast, 67. orkaði, 68. skel, 70. velur,
71. vansinn, 72. bygging.
Lóörétt, skýring:
1. Efni, 2. ax, 3. atviksorð, 4. frum
efni, 6. tveir eins, 7. kvika, 8. set-
stokk, 9. flakkarar, 11. æst, 13. fljót-
ið, 14. heimsálfa, 15. líkamshlutann,
17. eldur, 19. ílát, 20. krauma, 21.
dugleg, 23. svað, 25. fé, 27. fóta-
búnað, 30. sömdum, 32. eldstæði,
34. neyta, 35. skemmd, 37. elskar,
41. skordýr, 43. tínir, 44. stefnu, 45.
höfuðborg, 46. umhugað, 47. gróf,
49. hverf, 51. falsi, 52. leiksvið, 53.
í kirkju, 55. klæði, 58. virðing, 60
leiðangursskip, 62. hreyfingu, 63.
tágar, 65. súld, 67. spýr, 69. versl-
unarmál, 70. íþróttafélag.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 665
Lárétt, ráðning:
1. Vinkona, 5. vindill, 10. Oks,
12. fór, 13. óra, 14. fól, 16. tal, 18.
inar, 20. kúlur, 22. garm, 24. náð,
25. all, 26. kúa, 28. fúi, 29. Dr. 30.
slit, 31. tind, 33. N.N. 34. skef, 36.
nart, 38. nýr, 39. kol, 40. óin, 42.
pakk, 45. hagl, 48. in, 50. flot, 52.
sinu, 53. G.E. 54. tóm, 56. ósa, 57.
áta, 58. hæg, 59. iaug, 61. spara,
63. pass, 64. nag, 66. ami, 67. fag,
68. rúm, 70. áll, 71. skeglan, 72.
Sjáland.
Lóðrétt, ráðning:
1. Vísindi, 2. korr, 3. oka, 4. N.S.
6. I.F. 7. nót, 8. drag, 9. Ijóminn,
11. hól, 13. óað, 14. fúlt, 15. lukt,
17. lag', 19. nár, 20. klif, 21. rúin,
23. rún, 25. ale, 27. ana, 30. skraf,
32. drógu, 34. sýp, 35. not, 37. til,
41. vitlaus, 43. kló, 44. koss, 45.
liita, 46. ana, 47. vegsemd, 49. Nóa,
51. tapa, 52. sári, 53. gæs, 55. mun,
58. bag, 60. garg, 62. amt, 63. pall,
65. gúl, 67. flá, 69. Ma, 70. Á.J.
Hún kunni ekki við liláturinn sem Hoot
rak upp. — Það er ekki margt um það
að segja. Þessi Friedrich, hölvaður ræfill-
inn stóð þarna heilan stundarfjórðung og
var að afsaka það, sem hann yrði að gera
við mig. Þú manst víst eftir Sylvestre?
Karlanganum hérna niðri á stofuhæðinni,
með öll örin í andlitinu, sem þú hræddir
svo eftirminnilega í morgun? Jæja, undir
eins og aðjútantinn var farinn kom Syl-
vestre liingað upp. Hann stóð á lderi um
stund. Svo gægðist hann inn um gættina
og liitti Friedrich heint á gagnaugað. Eg
liugsa að Friedricli liafi ekki haft ráðrúm
til að skilja að hann skaut sjálfur líka.
Hann hefir áreiðanlega verið dauður þeg-
ar kúlan úr byssunni hans hitti höndina
„ á mér. I garðinum hérna hak við liúsið er
hundrað ára gömul limgirðing. Sylvestre
hafði gert gal á limið, hann liefir það til að
verða svo lafhræddur. Honum fannst það
mjög hentugt að hafa gat þarna í girðing-
unni, sem hann gæti flúið út um í snar-
kasti ef á lægi. Um kvöldið fór Sylvestre
með Friedrich veslinginn niður í garðinn
og þar er liann ennþá. Hann liggur þarna
undir liminu og Sylvestre hefir breitt svo-
lítið af mold og rusli ofan á hann. Daginn
eftir fór franska andstöðuliðið að berjast
í París. Eg geri ráð fyrir að nazistarnir
imyndi sér að það liafi verið andstöðulið-
ið, sem afgreiddi Friedricli. Svo mikið er
að minnsta kosti víst, að enginn kom hing-
að til að leita að honum. Það birti í
skúmaskotinu þegar Hoot kveikti í vindl-
ingi með kveikjaranum sínum.
Cally lyfti rommglasinu sínu. Þetta var
ótrúlega slæmt romm. Hana sveið í háls-
inn undan því. Hún fór að ígrunda liversu
áliðið væri nætur. Hún gat ekki gert sér
grein fyrir hve lengi hún hefði verið þarna
í herberginu. Hún fór meira að segja að
velta því fyrir sér hve mörg ár mundu
vera liðin síðan liún fór heiman að frá
Paul ásamt Hoot, þessa sömu nótt.
Hún sagði: -— Nú tekur útyfir. Otyfir.
Útyfir!“
Þeir litu báðir forviða á hana. En þetta
voru kurteisir menn og litu af henni aftur.
Hoot sagði Hook frá þvi sem ósagt var
af atburðinum í neðanjarðarbrautinni.
Hann dró málmhólkinn upp úr vasanum
og lagði hann á borðið. — Eg liélt á hon-
um með mér. Skrambi skrítið tækifæri,
hvað finnst þér, Samuel?
Ilerra Ilook beygði sig yfir hlutinn og
rannsakaði hann nákvæmlega. llann klór-
aði hann með nöglinni á gildum vísifingri,
tók um liann, skoðaði lásinn og losaði um
fjöðrina í öðrum endanum. Þá heyrðist
skarpur smellur. Herra Hook úr sendiráð-
inu varð vandræðalegur. — Já, sagði
hann, — ef þessi náungi sem notaði þetta
og skaut á þig með því er sá, sem ég held
liann sé, þá er það bersýnilegt að nazist-
arnir liérna liafa náð í einn af þessum
gömlu atvinnumorðingjum í þjónustu sína.
Þeir eru vísl ekki margir hérna í C. E. sem
ekki hafa heyrt hans gelið. Fyrr eða síð-
ar hlýtur sérhver nýliði hjá okkur að rek-
ast á nafn hans í einhverri skýrslunni.
Hefðir þú verið í C.E. síðan fjrrir stríð
þá mundirðu eflaust hafa heyrt hans getið.
— Hvað lieitir hann? spurði Cally.
Hook horfði á hana meðan hann var að
vefja hólkinn inn í vasaklútinn sinn. —
Því miður hefi ég ekki liugmynd um það.
Við höfum vilað að liann notaði ofurlítið
liandvopn, sem auðvelt var að losna við,
því að hann lilýtur að vera einn af þeim,
sem oft hefir verið gripinn höndum og
rannsakaður eftir öll þessi pólitísku morð.
Ilann hlýtur oftast að hafa verið riær-
staddur þegar lögreglan kom á vettvang.
Og við slíkt tækifæri er það venjan að
taka alla þá, sem nærstaddir eru. En í
hvert skipti hefir liann sloppið aftur á-
samt öllum hinum, sem engin vopn fund-
ust á og ekki þóttu grunsamlegir. Þangað
til í nótt liöfum við ckki liaft neitt að
styðjast við nema kúlurnar, sem lögreglan
hefir fundið í líkum þeirra, sem hún telur
að þessi maður hafi myrt hér í Evrópu og
i Suður-Ameríku. Og svo höfum við heyrt
óljósar sagnir af því að svona maður sé
til. Á þessu litla vopni hérna er ekki riffl-
að hlaup, eins og á öllum venjulegum
skammbyssum. Þessi hólkur er ætlaður til
þess að drepa menn í návígi, eða í mesta
lagi til að skjóta á iriann yfir þrönga götu.
Það sjást engin merki eftir rifflun á þýsku
kúlunum sem fundist liafa. Það getur vit-
anlega liugsast að til séu fleiri en einn,
sem liefir smíðað þetta vopn, en það er
enganveginn sennilegt. Náunginn sem hef-
ir smíðað þetta vopn hefir víst fyrrum
verið þýskur vélasmiður eða eitthvað því-
líkt. Hook stakk vasaklútnum með hólkn-
um í vasa sinn.
— Ertu viss um að þessi hrappur sé
ekki leiguþý Frakka? spurði Hoot. — Hvar
er Sylvestre? Hver veit nema liann viti
eitthvað um þetta?
Hook barði stórum hnefanum í borðið.
Frakkar leigja ekki þýskan atvinnu-
morðingja. Sylvestre er farinn. Yið höfum
átt von á þeim í því nær lieilt ár og í kvöld
komu þeir. Eg kom liingað til þess að segja
þér frá því.
— Æ, livað er nú þetta. Og þú sendir
mig eftir þessari vatnslitamynd.
— Ekki gat ég vitað að þeir kæmu ein-
mitt í kvöld. Það kom maður liingað tví-
vegis. Hann spurði bæði éftir þér og Syl-
vestre. Ilann sagði við Sylvestre, að þið*
yrðuð báðir að fara i felur einhversstaðar
í Mið-Frakklandi. Eg kom hingað eftir að
maðurinn hafði komið í fyrra skiptið. Syl-
vestre sagði að ef þú kæmir ekki í tæka