Fálkinn - 26.03.1948, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGATA NR. 673
_L
Lárétt, skýring:
1. Hallandi, 4. þraut, 10. korn,
13. uppdráttur, 15. brask, 16. ieik-
ara, 17. strí'ðin, 19. á litinn, 20. sko,
21. stræti, 22. leiða, 23. flugbátur,
25. bæta, 27. sleipa, 29. kennari, 31.
tvö lönd, 34. fangamark, 35. upp-
lirópun, 37. stólpi, 38. atviksorð,
40. steintegund, útl. 41. ósamstæðir,
42. Fjölnismaður, 43. stjórna, 44.
mjög, 45. söguhetja, 48, kveikur, 49.
fangamark, 50. spott, 51. lireyfast,
53. tónn, 54. undir fæti, þf. 55.
karldýr, 57. sekkur, 58. liárið, 60.
poki, 61. mann, 63. flettir, 65. fæð-
ir, 66. þrepin, 68. borg, 69. ílát,
70. liljóð, 71. í hljóði.
Lóðrétt, skýring:
1. Henda, 2. úrgang, 3. anno, 5.
fangámark, 6. sarga, 7. tæpara, 8.
gervaila, 9. tveir samhljóðar, 10.
hryggjast, 14. í glugga, 12. busluðu,
14. stórskip, 16. fugl, 18. bíti, 20.
himna, 24. þéttara, 26. hjálpar, 27.
hrönglinu, 28. flyðran, 30. kalt, 32.
lengra, 33. voru undir, 34. taug,
36. bókstafur, 39. vökvi, 45. drepur,
46. var lengi, 47. yfirstéttar, 50. á
fæti, 52. flón, 54. herberg'i, 56.
voldug, 57. frjósa, 59. bita, 60. ó-
hreinindi, 61. greinir, 62. lilekk, 64.
efni, 66. tveir eins, 67. ósamstæðir.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 672
Lárétt, ráðning:
1. Sel, 4. skammar, 10. kaf, 13.
kram, 15. flein, 16. fala, 17. oftar,
19. lið, 20. földu, 21. auga, 22. aða,
23. Anna, 25. rása, 27. ánni, 29. ur,
31. lagasafn, 34. óp, 35. mara, 37.
nutra, 38. náði, 40. iðar, 41. Ilr. 42.
G.L. 43. aðal, 44. naf, 45. kastala,
48. ill, 49. Gr. 50. kal, 51. NNA. 53.
I.I. 54. völd, 55. Inga, 57. haldi, 58.
ránni, 60. vildi, 61. aga, 63. legna,
65. ertu, 66. glufa, 68. satt, 69. iða,
70. ófarinn, 71. rit.
Lóðrétt, ráðning:
1. Sko, 2. erfa, 3. latur, 5. K.F.
6. alla, 7. meiðast, 8. miða, 9. an,
10. kalni, 11. alda, 12. fau, 14. mag-
álar, 16. fönnina, 18. rasa, 20. fann,
24. aumingi, 26. agnlialdi, 27. á-
fallnir, 28. spillir, 30. raðar, 32.
aims, 33. arga, 34. óðali, 36. raf,
39. áði, 45. kaldi, 46. tryggur, 47.
annál, 50. köldu, 52. Agnes, 54. valta,
56. angar, 57. hirð, 59. inti, 60.
Yei, 61. ala, 62. afi, 64. att, 66. G.F.
67. an.
*****
Hún lagði augun aftur og ákvað að reyna
að sofna dálítið meira. Henni fannst eins
og hún væri að hrapa djupt, djúpt niður í
eittlivað óendanlegt tóm. Hana dreymdi um
litla feila manninn i neðanjarðarlestinni.
Litli maðurinn hafði breyst. Hann hafði vax
ið og var orðinn mesti slöttólfur. Hann
heygði sig yfir hana og horfði illmannlega
niður á liana í rauðleitum hjarma, hann
Iiallaði sér fram, fór að hallast, valt yfir
liana, féll, féll -— -—
Brakið hljómaði enn fyrir eyrunum á
henni þegar liún glaðvaknaði i einni svip-
an og varð þess vör að hún hafði sparkað
sænginni ofan af sér. Nú heyrði hún ekki
annað en dyninn og óliljóðin og vælinn í
ausandi rigningunni og veðurofsanum. Hún
lilustaði. Eitlhvað sérstakt hlaut að hafa
vakið liana. Hún hafði lieyrt hrak og dynk.
Þetta hlaut að hafa verið annað en draum-
ur. Hún heyrði sjálfa sig hvísla: — Hoot
— Og' regnið buldi á rúðunum.
Skelfingin gagntók hana. Hún náði í
minkafeldinn sinn og hleypti sér í liann.
Með skjálfandi hendi dró hún lokurnar
frá hurðinni. Hún hljóp eins og hún ætti
lífið að leysa fram ganginn og inn í sýn-
ingarstofuna. Hrinti upp hurðinni og heyrði
hávaða og gauragang utan af götunni.
I stofunni var ofurlítill hjarmi frá glæð-
unum á arnirium. Rúm Pauls var autt.
Vængjahurðin í stofuendanum stóð opin
og hún sá að dyrnar út að götunni voru
opnar líka. Útihurðin var að skellast i
storminum. Vegna gustsins að utan kom
líf i glæðurnar á ný og hálfbrunnu kuhb-
arnir fóru að loga. Postulínsbiskupinn stóð
ekki framar á sínum stað, við vegginn yf-
ir rúmi Iloots. Nú skildi Cally hversvegna
hún liafði vaknað.
Postulínsbislcupinn liafði fallið niður af
stalli sínum og mölbrotnað á rúminu, sem
hafði brolnað niður um miðjuna undan
þunga styttunnar er hún datt. Höfðagáfl-
inn og fótagaflinn stóðu á skakk. Postu-
línsbrotin, fætur og molar úr dökkblárri
biskupskápunni voru eins og hráviði lcring
um rúmið. Höfuð og herðar hrotna hisk-
upsins lágu á miðju rúminu.
Hávaðinn og gauragangurinn á götunni
dvínaði og hvarf. 1 óðagofinu fór hún að
ryðja poslulínsbrotunum burt úr rúminu,
því að hún taldi víst að Hoot mundi liggja
einhversstaðar undir þeim. Þá heyrði hún
rödd Hools balc við sig: ■— Þessi bófi reyndi
að drepa mig.
Hún leit við. Þar stóð Hoot í rennvotri
skyrtu og nærhrókum, sem voru ataðar
forarsletlum. Ilún sá sporin eftir vota fæl-
ur lians á gólfborðunum. Hann liélt á
stuttri hríðskotaskammbyssu í heilbrigðu
liendinni og hengu löng ljósleit hönd við
hana. Hún stóð með liausinn af biskupn-
um i höndunum. Ilann datt á gólfið með
miklum dynk. Þau tóku ekkert eftir að
hann fór í mél.
— Góða mín, sagði hann, ■— ég hefi nú
fengist við þetta déskotans starf lengur en
svo, að mér detti i hug að leggjast til
svcfns i lierbergi með manni, sem ég þekki
ekki. Og sérstaklega vel vakandi varð ég
þegar hann hagaði svo til að vitni hlust-
uðu á liann segja, að liann væri hræddur
um að postulinsbiskupinn mundi detta.
Hann settist á hitt rúmið.
Það var ekki annað að sjá en að hann
tæki eklci meira eftir nærveru Cally en
venjulegur bókalánari mundi taka eftir
Iienni, þar sem hún slæði fyrir innan af-
greiðsluborðið i bókasafninu i Pomona.
Iiann var með allan hugann við sjálfan
sig og skammbyssuna sína. Þetta var Steyr
& Rotli, 8-millimetra, níu skota og sagað
af hlaupinu. Vopnið var ekki lengra en
svo, að maður gat hókstaflega falið það í
lófanum. Það var með daufum gljáa, svo
að líklegt var að það hefði oft verið fægt.
Hann lagði skammhyssuna innaiilærs,
vafði bendlunum um lærið og festi þá
saman með lieftiplástri.
Þegar hann liafði gert þetta leit liann
til Cally og brosti. — Vertu róleg. Ef þú
heldur þessu áfram bítur þú af þér þum-
alfingurinn. Gerðu svo vel að rétta mér
huxurnar mínar. Hann henti á hrotna
rúmið. Hún sá aðra buxnaskálmina gægj-
ast fram undan lcodda, sem var alþakinn
postulinshrotum. Hann stóð upp og reyndi
á hvort skammhyssan væri föst. — Eg
beið með að fara úr buxunum þangað til
ég var kominn undir yfirsængina. Mig
langaði ekkert til að láta liann félaga þinn
sjá að ég væri vopnaður.
Án þess að segja orð kom Cally til lians
og rétti honum óhreinar og velktar bux-
urnar.
— Þakka þér fyrir. Samuel gamli Hook
kenndi mér þetla, að hafa skammbyssuna
milli fótanna,. Ef gerð er sæmilega liroð-
virknisleg leit á manni, eru mildu minni
líkindi til að skammbyssa finnist þarna eri
ef maður geymir liana undir hendinni, að
venjulegum nazista- eða bófaliætti. En það
er dálítið torvelt að grípa til hennar í
snatri. Nú fór hann að setja á sig skóna.
Nú voru raddböndin í Cally komin í
samt lag og' hún hafði fengið málið. —
Komst Paul undan í Renault-bílnum?
Hoot hnýtti skóreimarnar. — Eg heyrði
að hann kom og læddist að rúminu mínu
til að fullvissa sig um að ég svæfi. Það er
indæll piltur, þessi vinur þinn. Næst tók
ég' eftir þvi að hann var að bardúsa með
skörunginn bak við postulínsbiskupinn til
þess að reyna að velta honum af stallin-
um. Það munaði minnstu að ég yrði ekki
of seinn til að velta mér fram úr rúminu
og' losa skammbyssuna. Eg reif skrámu á
mig þegar ég' kippti burt heftiplástrinum,
sem ég hafði fest liana með. Hann stóð
upp og spyrnti fótunum ofan í vota skóna.
— Þú liefðir átt að sjá hann þegar hann
uppgötvaði að ég hafði skotist undan!
Hann réðst á mig með skörunginn. En ég
lield að hann hafi orðið ennþá meira liissa