Fálkinn - 19.08.1949, Qupperneq 13

FÁLKINN
13
nema útvega sér uppdrætti og skoða þá til
þess að kynnast landinu bak við vígstöðv-
ar Þjóðverja, og kaupa sér Baedeker til
að rifja upp það sem liann liafði lært um
Miinchen og Berlín.
Hann skrifaði sir Pellinore stutl hréf og
sagðist ekki þurfa á gúmmíklefanum að
lialda, því að hann ætlaði sér að verða
áfram á meginlandinu. Hann skrifaði Budd
líka langt bréf, þakkaði honuin fyrir hjálp-
ina i Hollandi og lagði ávísun inn í hréfið,
nægilega stóra til þess að Budd þyrfti ekki
að liala fjárliagsáhyggjur fyrst um sinn.
Þriðjudag, réttri viku eftir að frú Duhois
dó og síðasta daginn i októher, heyrði
hann aftur frá Sureté. Bihaud símaði og
hað hann um að koma og máta SS-búning-
inn. Hann var skrautlegur með hvítar snúr-
ur á svörtum dúk, háa liúfu og hakakross
og silfurörn á erminni. Skraddarinn full-
vissaði hann um að þetta væri vönduð
vinnaog lofaði að fötin skvldu verðatil-
húin fyrir næsta hádegi.
Gregory liafði fyrst liugsað sér að liafa
fötin i bakpokanum austur fvrir landa-
mærin, en sá síðar að enginn gæti komist
gegnum gaddavírsgirðingarnar með stóran
bakpoka. Þess vegna iiað hann Bibaud um
að útvega sér kassa með þýskum áletrun-
um, sem notaður hefði verið undir skot-
færi eða vistir.
Svo ræddu þeir um livað liann ætti að
hafa með sér og athugaði það, sem þeir
höfðu hirt frá Grauber. Hann tók úr það,
sem hann liéll að hann gæti notað, og af-
réð svo að koma aftur klúkkan tiu morg-
uninn eftir.
Miðvikudag gerði hann upp reikningana
á gistihúsinu og fór lil Sureté. Honum var
þegar vísað lil Lacroix ofursta, sem gaf
honum síðustu fyrirskipanirnar.
SS-einkennisbúningurinn og hitt dót-
ið er komið ofan í handtösku. Hér er far-
miði á 1. farrými með járnbraut. Þér farið
með miðdegislestinni lil Nancy. Þar tekur
major de Brissac á móti yður og fer með
yður í hifreið á herdeildarstöðvarnar við
Saarbriicen. Við kusum þann staðinn vegna
Jiess að allt er rólegt þar, en þó ekki svo
rólegt að smáskærur á víglínunni vekji nokk
urn grun, og svo vegna þess að það er Iiægt
um vik að fela sig í húsunum, sem flutt
hefir verið úr þar, meðan þér eruð að
komast gegnum þýsku víglínuna.
Á aðalstöðvunum fáið þér miðdegisverð
og svo farið þér í þýska dátabúninginn.
Það verður sv farið með yður i skotgraf-
irnar i fremstu víglinu og þér settir inn
i undirbúninginn. Við höfum undirbúið á-
rás klukkan 23,30. Á þeim tíma hafa Þjóð-
verjar tekið á sig náðir. Og þá er margra
klukkutima myrkur framundan og ef
heppnin er með getið þér komist svo langt
austur fyrir fremstu línuna, að þér getið
farið í SS-húninginn fvrir dögun. Þér haf-
ið fengið ríkismörkin yðar aftur ásamt
hakakrossi Eriku von Epps, svo að ég geri
ráð fyrir'að þér hafið næga peninga.
Gregory kinkaði kolli og ofurstinn hélt
áfram:
— Hér er skírteini Graubers og noklcur
bréf, sem hafa verið skrifuð til þess að
hjálpa yður til að sanna að þér séuð Graub-
er, ef það kynni að reynast nauðsynlegt.
Á þetta hlað hefi ég skrifað tvö heimilis-
föng frú Eriku von Epp: Ibúð 64, Eitel
Haus, Unter dcn Linden, Berlín, og Das
Kleine Schloss, Prinz Ludwig Hölie, Mun-
chen. Eins og þér kannske vitið er Prinz
Ludwig Höhe úthverfi frá Múnchen með
mörgum stórum húsum og miklum görð-
um í kring. Það tekur nálægt fimmtán mín-
útum að fara þangað í híl frá Munchen.
Það er besl að þér lærið heimilisföngin ut-
an að og eyðieggið blaðið. Eg hcfi iíka góð-
ar fréttir. Grauher var leiddur fyrir rétt
og hefir verið dæmdur í sex mánaða fang-
elsi í Ilollandi. Hið rétta nafn hans var
ekki nefnt, svo að þér þurfið ekkert að
óttast.
Það eru sannarlega góðar fréttir,
sagði Gregory hrosandi. — Eg vona samt
að hann sleppi ekki við hyltinguna, þvi
að ég verð að gera mig sekan um morð
el' hann fær ekki það sem honum her.
— Eg hefi lilca nýtt skejdi til yðar. Ofurst-
inn laut fram og dróg út skúffu. Gerið þér
svo vel!
— Eilt ennþá? Gregoi’y hló og tók við
skeytinu, sem hljóðaði:
Hefi sett flöskuna inn aftur og keypt
ellefu í viðbót frá Tour d’Argent stopp
En smakka aldrei á því ef ég get ekki
drukkið hamingjuskál yðar stopp
GJwaine-Cust.
— Hvað getur valdið þessum sinnaskipt-
um? tautaði Gregory.
— Eg leyfði mér að segja honum frá þeim
mikla greiða sem þér gerðuð okkur með
því að ná í lykilinn að Gestapo-dulmálinu,
og að þér ætlið til Þýskalands aftur til að
gera nýja tilraun.
— Það var fallega gert al' yður. Mig
skiptir mildu hvaða álit hann hefir á mér,
finnst mjög gaman að fá þetta skeyti áður
en ég fer. Mér er líka mjög annt um álit
vðar, herra minn, og fullvissa yður um að
ég skal gera allt sem í minu valdi stendur
til þess að reka erindið. r,
— Eg veil það. Ofurstinn stóð upp ogl
réttif ram höndina. •— Ef heppnin vcrð-
ur með yður mun ekki aðeins England og
Frakkland heldur allur heimurinn standa
i þakklætisskuld við yður. Góða ferð.
Gregory fór út frá litla manninum grá-
hærða, sem hjó vfir svo mörgum leyndar-
málum. Hjá Ribaud fékk hann handkoffort-
ið sitt og tók svo hifreiðina á járnbrautar-
stöðina.
Þegar hann var sestur í lestina minntist
hann orðanna í simskevti sir Pellinore:
Skylduð þér eiga nokkra peninga eftir
kostnaðinn af krönsunum?
Það var hræðilegur sannleikur bak við
þessi spottandi orð. Ilann var í rauninni
mesti hrakfallabálkur. Rheinhardt var
sennilega dauður. Wachmúller var skotinn
fyrir augunum á honum. Arclier, Rosen-
haum, frú Duhois — öll dauð, og það var
hann sem hafði valdið dauða þeirra, kval-
arfullum og heiftarlegum dauða.
Nú átti hann á ný að fara að gang und-
ir fölsku flaggi og þá var eftir að vila hve
margir yrðu að líða fyrir óheppnina, sem
virtist fylgja honum. Það var ömurleg til-
hugsun og hann reyndi að hrinda henni frá
sér. Hann varð að revna að nola timann
til að sofa, meðan lestin væri á leiðinni til
* '
landamæranna, þar sem hinir voldugu lier-
ir Þjóðverja og Frakka börðust um lifið.
XXV. kap. Bak við Maginot-línuna.
í sama bili og hann kom út á brautar-
stéttina i Nancy heyrði hann kallað glað-
lega til sín og þar slóð hinn gamli vinur,
de Brissac í fallegum einkennishúningi
hláum, með rauðum og gylltum snúrum.
De Brissac fór með hann í bifreið áleiðis
til vígstöðvanuna. Það var kaldi og rign-
ing, en veðrið hafði ehgin áhrif á Frakk-
ann, sem gladdist þessum samfundum. En
hann spurði ekki neill um erindið. Hann
átti að fara með Gregory um frönsku víg-
stöðvarnar en ekki að spvrja um erindi
hans þangað.
Þeir óku veginn lil Cháteau Salins og
og lieyrðu nú drunurnar i fallhyssunum.
Beygðu svo norðurOg fóru um Baronwcil-
er og Faulquemont. Frá Baronweiler fjölg-
aði verksummerkjunum um að þarna væri
strið og þeir urðu að smeygja sér fram með
löngum tvöföldum röðum og flutningabif-
reiðum, sem óku til vígstöðvanna og frá.
ÖIl þorp sem þeir fóru um voru full af
frönskum hermönnum í kliakifötum, en
hér og hvar sást enskur liðsforingi eða flug-
maður í bláum einkennisbúningi. Langar
raðir af brvndrykum óku upp á vegar-
hrúnina og alls staðar voru fallbyssu-
stöðvar og hjúkrunarvagnar og flugvélar,
sem lim af trjánum hafði verið breitt vfir.
Þarna var i aðsigi stórorrusta, sem hafði
verið undirhúin í margar vikur, og gat byrj-
að þá og þegar, ef Hitler vildi ekki taka
því ráði hershöfðingja sinna að híða til
vorsins.
Milli Faulquemont og St. Avold fóru þeir
um Maginot-línuna, en það var farið að
skyggja svo að Gregory gal lítið séð nema
skriðdrekahömlur úr sementi og stáli, scm
þeir fóru fram hjá með jöfnu millibili og
stóra gasri gróna hrvggi með lágum dyrum
- baka til, sem sýndi að þar voru virki og
; fallhyssuhyrgi.
Fallhyssurnar urðu sterkari. Stundum
heyrðust stóreflis sprengingar og svarl
reykský har við kvöldhimininn, eða Iiljóð
líkast smelli i keyri, þegar frönsku fall-
hyssurnar skutu á Siegfried-línuna.
Það var orðið dimmt cr þeir komu lil
Forhach, sem er smáhær nokkra kílómetra
frá Saarbrúcken, sem enn var á valdi Þjóð-
verja. A þessum stað hafði Frökkum hvorki
miðað fram eða aftur, af því að ystu virki
Sigfriedlínunnar voru nær landamærun-
um þarna en á nokkrum öðrum stað. Þau
höfðu verið lögð í hoga út frá Siegfried-
línuunni lil jiess að geta varið Saarbrúck-
en, og það var á þessum lioga, á sjálfum
landamærunum, sem skærur höfðu verið
við og við þessa tvo mánuði, sem styrj-
öldin hafði staðið.
I hyrgðu ljósinu frá billuktunum gátu
þeir séð spellin, sem stóru þýsku sprengj-
urnar höfðu gert, en híllinn hélt ótrautt
áfram til torgsins í Forhach og áfram um
rústað þorpið að litlu húsi, sem var notað
sem bækistöð fyrir herdeildarstjórnina.
Álma af húsinu hafði orðið fyrir fallhyssu-
kúlu, og þegar Gregory fór út úr bifreið-
inni með Brissác sá liann grjótlirúgurnar
við liúsið. En herbergin i öðrum lilutum