Fálkinn - 24.02.1950, Síða 3

FÁLKINN
3
Tove Ólnfsson
hlýtur mikið hrós í dönskum blöðum
Þau hjónin, Tove og Sigurjón Ól-
afsson eru bæði landskunn fyrir lista-
verk sín, og jiað er í rauninni ó-
þarfi að kynna þau fyrir lesendum.
Ástæðan til þess að Fálkinn birtir
bér myndir af tveim listaverkum
frúarinnar og fylgir þei'm úr blaði
með nokkrum orðum, er sú, að ekki
alls fyrir löngu vakti frúin á sér
mikla atbygli á sýningu í Kaijp-
mannahöfn. Þótt íslendingar viti
það mætavel, að frú Tove Ólafsson
sé í fremstu röð myndhöggvara hér
á landi, og þafi átt mörgu góðu að
venjast frá lienni á sviði listarinn-
ar, þá eru viðurkenningarorð Kaup-
mannabafnarbláðanna, sem sum hver
verða tilfærð bér á eftir, mikill
sómi fyrir listakonuna og um leið
viðurkenning fyrir íslenska list og
uppörvun fyrir íslenska listamenn.
Skulu liér nú tiígreind nokkur
blaðaummælin:
fí. T. segir m. a.:„En það er list-
fengi i binum þremur höggmyndum
Tove Ólafsson, sem gerðar eru úr
graniti og íslenskum grásteini. Bæði
„Maður og kona“ og myndin af
standandi stúlku prýða sýninguna."
fíerlingske Afteiuivis talar um bina
meistaralegu mynd Tove Ólafsson,
„Móður og barn“.
Social-Demokraten: „Tove Ólafs-
son lieggur stórkostlega vel i granit.“
Nutionaltidende: „Tove Ólafsson
sýnir binn óbrotna og næma skilning
sinn í þremur höggmyndum: „Maður
og kona“ er ein þeirra ■— og meðal
þeirra, sem mesta athygli vekja.“
Informationen: „Tove Ólafsson
sýnir nokkrar mjög fallegar högg-
myndir úr íslenskum grásteini og
graníti. Þær auðkennast af þéttu,
fullgerðu formi, sem á eðlilegan
bátt hefir losað sig við steinklump-
inn.“
fíerlingske Tidende: „Sem mynd-
böggvari er Tove Ólafsson ein um
sýninguna. Henni tekst að bera liana
uppi með yndisgrannri stúlkumynd
og móðurmynd sinni.“
Köbenhavn: „Eini myndböggvari
samtakanna, Tove Ólafsson, hefir
sent bingað þrjú góð listaverk frá
íslandi. Myndin „Maður og kona,“
sem er höggvin í islenskan grástein,
er Ijómandi góð.“
Land og Folk: „Höggmyndir henn
ar bafa einfalda og svipfasta gerð.
Hún er næmur túlkandi steineðlis-
Frú Tove Ólafsson á vinnustofu sinni.
ins. Samt bera myndirnar ekki gran-
ítkenndan klumbshátt. Það er mjög
fingerður og nærgætnislegur þokki
i stúlkumynd hennar, og báðar binar
böggmyndirnar prýða sýninguna
mjög.“
Aftenbladet. Þó er það ef til vill
eini myndhöggvarinn í hópnum,
Tove Ólafsson, sem leggur sýning-
unni drýgstan skerf og svip. Bæðv
hámyndin úr binu dálítið óbentuga,
Ijósa grartíti og „Maður og kona“ úr
íslenskum grásteini eru heilsteypt
verk.“
Þannig farast Kaupmannahafnar-
blöðunum orð, og það eru ekki
margir norrænir listamenn, sem
þau lofa jafn samtaka og eindregið.
Frú Tove Ólafsson fluttist liingað
til lands ásamt manni sínum i lok
síðari heimsstyrjaldarinnar. Sigur-
jón liafði þá dvalist erlendis nálega
20 ár og hlotið mikla viðurkcnningu
þar. Frú Tove stundaði listnám við
listaskólann i Kaupmannaböfn sam-
tímis manni sinum. Lagði hún stund
á böggmyndalist. Auk þess hefir liún
meistararéttindi i tréskurði. Hún er
nú kennari i höggmyndalist við
Handíða- og myndlistaskólann.
Blaðamaður frá Fálkanum brá sér
nýlega í beimsókn til frú Tove á
vinnustofu liennar inni við Lauga-
nes. Vinnustofur þeirra bjónanna,
Tove og Sigurjóns, eru i herskálum,
en það var eina húsnæðið, sem þau
gátu fengið, þegar heim til íslands
kom i striðslokin. Nokkurn liluta
húsnæðis þessa bafa þau innréttað
scm íbúð. Una þau bag sínum hið
besta við þessi skilyrði, enda vakti
það fyrst og fremst fyrir þeim, þeg-
ar herskálarnir fengust, að vinna
óskipt að list sinni.
„Hér er næði, bér er ró til að
vinna,“ sagði frú Tove. „Og það er
okkur fyrir mestu,“ bætti hún við
og brosti blítt, er blaðamaðurinn
kvaddi.
SLEFBERINN.
Maður nokkur lá fyrir dauðanum
og nágranni hans kom til hans:
„Mér þykir leitt að ég hefi orðið til
þess að bera út róg um þig,“ sagði
nágranninn. „Eg kannast við þetta og
bið þig fyrirgefningar.“ — Veiki
marðurinn leit á liann og sagði:
„Það var fallega gert, en úr þvi sem
komið er gerir það hvorki til eða
frá. Viltu taka koddann þarna, fara
út með hann og spretta upp verinu
og láta dúninn fjúka út i veður og
vind.“ — Nágrannanum fannst þetta
undarleg bón, en gerði eins og mað-
urinn bað um og dúnninn fauk i
allar áttir. Þegar hann kom inn aft-
ur sagði veiki maðurinn: „Nú get-
urðu reynt að tina saman fiðrið.“
Granninn skildi skensið og fór.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason
Framkv.stjóri. Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
Blaðið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðist fyrirfram
Prentað í Herbertsprenti