Fálkinn - 03.11.1950, Blaðsíða 4

4
FÁLKINN
DE GAULLE hershöfðingi
Hitler bauð milljón krónur fyrir de Gaulle —
dauðan eða lifandi. Maðurinn, sem hann hafði
litið upp til í æsku, Petain hershöfðingi, varð
svarnasti fjandmaður hans. De Gaulle spáði rétt
um vélahernaðinn.
Dc Ganlle í Alzír á striðsáruhnm.
Á STYRJALDARÁRUNUM var
ekki um neinn Frakka talaÖ
með meiri aðdáun en de Gaulle
hershöfðinga. Ilann var raun-
verulega foringi frönsku frels-
ishreyfingarinnar og einingar-
tákn andstöðunnar gegn Þjöð-
verjum. Þeim mun kynlegar kom
það fyrir sjónir, að oft virtist svo
sem hæði Churchill og Roose-
velt liefðu ýmugust á ho.num. Og
eftir stríðið hafnaði franska
þjóðin honum sem foringja sín-
um. Ástæðan var sú, að hann
virtist ekki vera einlægur lýð-
ræðissinni. Menn renndu grun
í að það væri taisverð „Fiilirer-
hneigð“ i þessum franska liers-
liöfðingja.
(.harles de Gaulle cr cinkenni
legur maður. Elskaður og dáður
af fylgismönnum sinúm, hatað-
ur og fyrirlitinn af andstæðing-
unum. Það er deilt jafn ákaft
um hann i dag og fyrir tuttugu
árum, þegar hann gekk í skrokk
á frönsku hernaðaryfirvöldun-
um og reyndi að fá þau til að
átta sig á að hervarnir Frakka
væru .allsendis ónógar og að
vélahérnaður væri það eina sem
dygði. Hann var ákafamaður
og óþjáll, en allir Frakkar við-
urkenna nú, að hetra hefði ver-
ið að taka mark á þvi, sem
liann skrifaði um hermál ára-
luginn áður en styrjöldin hófst.
Þegai’ Frakkland var sigrað
og máttvana troðið undir hjól-
um þýsku brynreiðanna, neitaði
de Gaulle að gefast upp. Hann
neitaði að viðurkenna vopna-
hléssamningana, sem ráðamenn
Frakkar höfðu undirritað og
De Gaulle talar við bla.ðamenn.
liann neitaði að viðurkenna að
Frakkar hefðu lapað stríðinu.
Hann flúði til Englands, og í
fyrstu ræðunni sem hann Iiéll til
frönsku þjóðarinnar í útvarpi
þaðan, sagði liann orð, sem
Frökkum urðu mikils virði á
mæðudögunum, sem í hönd
fóru: „Frakkland hefir tapað
orrustu en ekki tapað stríðinu.“
Skömmu eftir að liann kom
til Englands var franskur her-
réttardómur settur í Vicliy og
de Gaulle var sviptur metorðum
í hernum og dæmdur til dauða.
Um saína leyti var nálægt millj-
ón króna verðláunum heitið þeim
sem gæti handsamað de Gaulle,
dauðan eða lifandi. Hitler liat-
aði de Gaulle, ekld sist vegna
j)ess að hann var liræddur við
hann.
Og ótti Hitlers var ekki á-
stæðulaus. Charles de Gaulle
var fyrsti maðurinn sem sá
glöggt fyrir sér hvernig heims-
slyrjöldin mundi verða háð, og
liafði skrifað bækur um hina
komandi „leifturstyrjöld vél-
tækninnar.“ — „Vélarnar hafa
ávallt verið bestu vinir okkar.“
skrifaði hann m. a. — „en nú
ráða þær örlögum okkar. Þær
hafa gerbreytt daglegu lífi okk-
ar meira en 6000 ára þróun.
Þær ldæða olckur, liita okkur,
matreiða fyrir okkur, hjálpa
okkur til að hyggja og yrkja
jörðina, þær flytja okkur stað
úr stað, þeir endurspegla útlit
okkar og flytja rödd okkar gegn
um ljósvakann. En um leið er-
um við orðnir háðir þeim. Við
getum ekki stöðvað þróunina.
Við Verðum að gera okkur ljóst
að þrjár hríðskotabyssur skjóta
fleiri skotum í dag en heiþher-
deild gerði á tímum Napoleons,
— maður í flugvél sér meira
af stöðvum óvinanna á einum
klukkutíma en allt riddaralið
Murats gat séð á heilum degi.
Ein einasta loftskeytastöð getur
komið frá sér fleiri boðum en
óteljandi liraðboðar gela flutt.
Áður réð spjótið og sverðið
örlögum þjóðanna, — í dag hef-
ir stórskotaliðið 68 mismunandi
tegundir af skotvopnum. Sjón-
skerpa Alexanders mikla, aug-
un í Hannibal og kíkir Napole-
ons kæmu að litlu lialdi néina.
I dag höfum við fengið loft-
belgi, flugvélar og gas — og
brynreiðar bruna áfram á belt-
um yfir vegleysur.‘“
Þetta talaði og skrifaði de
Gaulle árið 1930, en orð hans
féllu í grýtta jörð í Frakklandi.
En í Þýskalandi var liins veg-
ar tekið vel við þeim, og naz-
islar lásu hækur de Gaulle með
athygli ofan i kjölinn. Tillögur
hans um niðurskipun vélaliers
voru teknir til fyrirmyndar er
Hítler fór að skípuleggja her
sinn, og .Þjóðverjar festu sér
allt í minni, sem de Gaulle
sagði. Franskur hlaðamaður
sem kom til Þýskalands 1934
var liringdur upp — von Ril)-
bentrop langaði að hafa lal af
honum. Erindið var að spyrja
liann um de Gaulle! Og Julius
Streicher, Göring og þó fyrst og
fremst Hitlér sjálfur sálu sig
aldrei úr færi að hlera eftir þvi,
sem Frakkar sjálfir segðu um
þennan mikla hermálafræðing
sinn. En það vildi nú svo til
um þennan blaðamann, að þeg-
ar von Ribbentrop fór að spyrja
hann um de Gaulle þá kannaðist
blaðamaðurinn ekki við nafnið!
En nú vita allir blaðamenn
hver de Gaulle er. Og tíminn
liefir sannað, að það var alls
ekki ástæðulaust að Þjóðverjar
tóku eftir því, sem hann var
að skrifa. Frökkum hefði vegn-
að betur ef þeir hefðu sett kenn-
ingar hans eins vel á sig og
Þjóðverjar gerðu. Því að í raun-
inni kenndi liann þeim .— en
ekki Frökkum.
Charles de Gaulle fæddist
Baskiskir dansmenn hijlla. de Gaullc,