Fálkinn - 03.11.1950, Qupperneq 11

FÁLKINN
11
VITIÐ I»ÉR . . ?
aff hákarlinn tjetur bitiö snndur
gilda stálstöng?
Allir vita að hákarlinum er þaS
hægðarleikur aS bíta sundur manns-
fót, þó að til þess þurfi 1—2 smá-
lesta þrýsting. Stærstu hákarlarnir
iifa í Kyrrahafi og tígrishákarlarnir
svonefndu, sem veiSast þar eru yf-
ir sex metra langir og vega um 900
kíló. Einn þessara tannsterku rán-
fiska beit nýlega sundur öngul, og
var hann þó 125 mm. i þvermál og
gerSur úr hörSu stáli. — Hér sjást
tveir af þessum doplungum.
aff mörgæsirnar ganga með eggiö
sitt á sér 7 vikur eftir að þær hafa
verpt f)ví?
Þar sem mörgæsin hefst við, á
hjarnbreiðunum kringum suður-
heimsskautiS, er livergi efni til að
gera hreiður úr, og auk þess mundi
fuglinn krókna ef hann ætti að
lialda kyrru fyrir meðan hann er
að unga út egginu. En á kviði
fuglsins •— bæði kven- og karlfugls-
ins er poki, sem eggið getur legið
i meðan það er að ungast út, og
skiptast hjónin um að bera það á
sér.
REGNHLÍFIN ER KÍNVERSK.
Nú er það komið upp úr kafinu
að það voru Kínverjar sem urðu
fyrstir til að t)úa til regnhlífar, en
þaðan fluttust þær til Indlands og
frá Indlandi til Grikklands. Hin
fræga Aspasia átti t. d. regnhlifar
„bæði til sumar- og vetrarnotkun-
ar“. Hjá Rómverjum var það ein-
göngu ríka fólkið sem notaði regn-
hlífar. Meðal gjafa þeirra sem An-
BLÁSKEGGUR.
Frh. af bls. 6.
var ekki annað en endurskin af
kvöldroðanum úti. En de Montragoux
tók eigi að síður eftir þvi, að und-
ir eins og hann fékk lykilinn, að
kona lians hafði verið í herberginu.
Því að lykillinn var bæði hreinni
og fágaðri en þegar liann hafði af-
lient henni hann, og hann gat ekki
séð annað en að það mundi stafa
af þvi að hann hefði verið mikið
notaður.
Hann tók þetta nærri sér og sagði
við hina ungu konu sina, með ang-
urblíðu brosi:
— Góða mín, þér liafið verið i
herberginu. Bara að það komi nú
ekki neitt leiðinlegt fyrir okkur!
Þelta herbergi hefir ekkert nema
raunir að færa, og þeim vildi ég
mega geta hlift yður við. Ef þér
yrðuð líka fyrir dulmætti herberg-
isins mundi ég ekki láta huggast.
Afsakið: en maður verður hjátrúar-
fullur þegar maður er ástfanginn.
Þó að þessi orð gætu ekki hrætt
hina ungu frú de Montragoux, þvi
að látæði Bláskeggs riddara og orð
hans lýstu ekki öðru en angurblíðu
og ást, fór hún að öskra eins hátt
og hún gat:
— Hjálp! Hann ætlar að drepa
mig!
Þetta var merkið, sem þau Iiöfðu
komið sér saman um. Þegar de
Merlus riddari og synir frú de Les-
poisse lieyrðu ópin, áttu, þeir að
ráðast að Bláskegg riddara og reka
liann í gegn með svérðum sinum.
En riddarinn, sem Jeanne hafði
falið i skáp þarna inni í herberginu,
kom cinn. Bláskeggur bjóst til varn-
ar er hann sá riddarann koma á
móti sér með sverð í hendi.
Jeanne flýði sem fætur toguðu og
úti í göngunum liitti hún Önnu syst-
ur sína, sem alls ekki hafði verið
upp í turni, eins og sumir segja,
þyi að turninn liafði verið rifinn
samkvæmt skipun Richelieu kardín-
ála. Anna reyndi sem hún gat að
stappa stálinu i bræður sina, sem
stóðu náfölir og skjálfandi og þorðu
ekki að hætta sér í viðureignina.
Jeanne æpti og bað:
— Fljótir! Fljótir, bræður mínir!
Iljálpið þið elskhuga mínum!
Þá svifu þeir Cosme og Pierre að
Bláskegg. Hann hafði afvopnað Merl-
us riddara og haft hann undir sig
og sat klofvega ofan á honum. Bræð-
urnir komu aftan að honum og vógu
að honum aftan frá, eins og bleyð-
um sæmdi og hörðu hann lengi
eftir cð Jiann var dauður.
Bláskeggur riddari átti enga af-
komendur. Ekkjan erfði aleigu hans.
Sumt gaf hún Önnu systur sinni,
nokkru varði hún til að kaupa kap-
teinsnafnbót handa bræðruln sin-
um og afgangurinn varð lieiman-
mundur hennar er hún giftist de
Merlus riddara, sem gerðist mjög
lieiðarlegur maður eftir að hann
var orðinn ríkur.
ENDIR.
tonius sendi Kleopötru hinni fögru
var regnhlíf. Portúgalar urðu til
þess að koma regnhlífinni á fram-
færi i Vestur-Evrópu og til Englands
kpmu fyrstu regnhlifarnar á 17. öld.
Regnlilifar forfeðra okkar voru
talsvert ólíkar nútíma regnhlífum,
skafti ðvar t. d. miklu lengra, og
þessar gömlu regnhlífar vógu aldrei
minna en 3 kiló.
- TÍ^KVIHMDm -
Amerísk hausttíska. — Þessi
frakki er valinn úr hausttísku
sýnishornum frú Ameríku. Iíann
er ryðrauður og brúnsprengdur
með tveimur röðum af skelplötu
tölum. Stóri kraginn er al-
veg nýr, einnig Vínarfellingarn-
ar á frakkanum.
Fyrir þær ungu. — Kjóll á ung-
ar stúlkur úr beige-litu ullar-
efni sem fellur i mjúkum fell-
ingum niður um mjaðmirnar.
Beltið er mjótt. Undir kragann
er bundið slifsi úr sama efni
og kjóllinn með svolitlum út-
saum. Á uppslögunum dálítið
slifsi til skrauts.
Ný hattatíska. — Hausttískan fer
mjög i þá átt að nota litla
hjálmlagaða hatta, sem fara vel
við slutt slétl hár, sem nú tíðlc-
ast. Þessi liattur gengur dálítið
lengra niður öðru megin. Ilann
er skreyttur með fasanf jöðr-
um.
þröngt að það htýtur að vera
erfitt að hreyfa sig í því þrátt
fyrir fellingu að framan.
Frönsk list. Marcel Rohas sýnir
virkilega fagra göngudragt með
nokkurs konar kjólskjöð á jalck-
anum. Hann er bryddaður með
silkiböndum, með stórum vasa-
lokum og stórum hornum á
ermalíningum. Pilsið er svo