Fálkinn - 23.02.1951, Síða 10

10
FÁLKINN
,44,,44,,4,44,,4,44,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,SK
VHCSVU
_ _ U/BNMNMIft
4,4,,4,4,4,4,4,44,,44,,4,44,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,4,?K
Litlu grísirnir þrír
Barnasaga.
Einu sinni var grísamamma, sem
bjó í viSkunnanlegum, gamaldags
sveitabæ, með börnum sínum þrem-
ur. Elsta grísabarnið hét Brúnki,
það næstelsta hét Hvít, og það yngsta
og laglegasta hét Surtur. Brúnki
eyddi mestum hluta dagsins uslandi
og buslandi í svaðinu. Honum lík-
aði lífið best votviðrisdagana, þeg-
ar forarleðjan var þykkust og mýkst.
Þegar þannig viðraði, var Brúnki
vanur að stelast i burtu frá mömmu
sinni og snuðra uppi þann stað í
grennd við heimkynni sitt, sem var
óþrifalegastur, og þar uslaði hann
og buslaði og var í sjöunda himni.
Mamma hans hristi höfðuðið oft döp
ur í bragði og sagði: „Ó, Brúnki
minn, einhvern tima mun þig iðra
þess, að þú hefir verið óhlýðinn við
hana mömmu þina.“ En engar um-
vandanir, engar viðvaranir, dugðu
til þess að venja Brúnka af ósið-
unum.
Hvít var greindasta grísabarn, en
hún var gráðug til fæðunnar. Hún
hlakkaði alltaf til matmálstímans,
og þegar bóndadóttirin kom með
fötuna í áttina til svínastíunnar, þá
dansaði Hvít og lék við hvern sinn
fingur af eftirvæntingu. Undir eins
og bóndadóttirin hafði hellt úr föt-
unni þá ýtti hún Brúnka og Surti
til hliðar til þess að geta sjálf kló-
fest bestu bitana. Mamma hennar
sagði oft við hana, að einhvern tíma
myndi henni koma græðgin í koll.
Surtur var góður og þægur, hvorki
gráðugur né sóðalegur. Hann tamdi
sér ýmsa góða siði og húð hans var
stöðugt slétt og skinandi eins og
bið svartasta satin. Hann var miklu
greindari en Brúnki og Hvít. Hjart-
að í mömmu hans hoppaði af kæti
þogar hún heyrði vini bóndans
stundum segja, að einhvern tima
kæmi sá dagur, þegar þessi litli,
dökki náungi, hann Surtur, lilyti
verðlaun á dýrasýningu.
Dag nokkurn kallaði grisamamma
á börnin sín og sagði: „Jæja, börn-
in góð, nú er ég farinn að verða
göniul og lasburða, eg ekki liður á
iöngu þangað til ég kveð ykkur
fyrir fullt og allt. En áður en ég
slcil við, langar mig til þess að
byggja hús lianda hverju ykkar.
Jæja, Brúnki minn, hvernig hús
langar þig til að eignast?"
„Forarhús,“ svaraði Brúnki og
leit löngunaraugum á forarpoll, sem
var í einu horni stiunnar.
„Og þú, Hvít?“ spurði grisa-
mamma þreytulega, því að hún var
óánægð með val Brúnka.
„Kálhús," svaraði Hvít, með full-
an munninn, því að hún var að
háma i sig kartöfluskræling.
„Heimska, heimska barn!“ sagði
grísamamma alveg utan við sig af
vonbrigðum. „En þú, Surtur minn,“
sagði hún og beindi máli sínu til
yngsta barnsins síns, hvernig hús á
ég að byggja handa þér?“
Frh. á bls. 11.
— Gœtuð þér ekki gert eitthvað
við þennan bíl?
■— Eg gæti skrúfað númerið af
og sett það á annan vagn.
— Háttvirtir áhorfendur skulu
ekki óttast neitt. Þau fá annað i síð-
asta þætti.
í síðasta sinn, béað fressið þitt
— hún kisa fær ekki að fara út til
þin!
— Hérna, leiklu þér nú að va,tns-
byssunni þinni, og svo ætla ég að
skreppa í búðir meðan góði maður-
inn klippir þig!
... 23 kr. og Í4 aurar . . . nei,
ég ætla ekki a.ð kaupa þetta. — Það
var bara út af heimadæmunum mín-
um fyrir daginn á morgun.
— Heyrðu, væri það ekki gott að
vera lwítabjarna,rfcldur fyrir fram-
an logandi eldstó?
>í)&
Síðasta dropanum var bjargað.