Fálkinn - 04.01.1952, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
27
HVAR ER EVA?
Framhaldssaga eftir H. COURTHS-MAHLER.
Þessi kirkja er til sýnis á tré-
smíðasýningu í Lyon. Hún er öll
smíðuð í verksmiðjum, eins og
íbuðarhús, sem smíðuð eru í
stórum stíl og timbrið úr ýms-
um hlutum Frakklands og
frönsku nýlendunum.
JAPÖNSK-FRÖNSK NUNNA.
Japönsk stúlka, Brigiite Aiko
Yamamoto, sem er frænka að-
mírálsins Yamamoto hefir ný-
lega gengið í klausíu í Frakk-
landi. Hér sést liún sem sijstir
Marie-Aimee.
TVEIR RORGARSTJÓRAR.
Yfirborgarstjórinn í London fór
nýlega í heimboð til New York.
Ilér sést hann í fullum skrúða
með New York-borgarstjóranum
Impillilleri, er þeir ganga til
móttökuhátíðarinnar í ráðhúsinu
í New York.
GARBO í PARÍS.
Greta Garbo kpm nýlega flug-
leiðis frá New York til Parísar
og að vanda varðist hún allra
frétta til að gera aðra forvitna.
Hún gengur undir nafninu mrs.
.1. Cark, er með sólgleraugu og
illa greidd þegar hún kemur
út úr flugvélinni á Orly-flug-
vellinum.
FJÓRTÁN ÁRA MÓÐIR.
Það er erfitt að álta sig á, að
þessi unga móðir, sem Ijómar af
ánægju gfir tvíburunum sínum,
skuli ekki vera nema Í4 ára.
Hún á lieima í Los Angeles og
þar giftist hún fyrir tveimur ár-
um manninum sínum, sem er
28 ára.
MILLI TVEGGJA IIVOLPA.
Þessi mynd er telcin á hunda-
sýningu í Salle Wagram í Paris.
Fallega unga stúlkan, sem sést
milli hvolpanna tveggja, er leik-
konan Michele Manege frá
Sarah-Bernhardt-Ieikhúsinu.
Herra og frú 'Broberg höfðu boð-
ið svo að segja öllum kunningjuum
sínum til samkvæmisins og þau
höfðu gert allt til þess, að kvöld-
ið mætti verða sem hátiðlegast.
Húsið var allt uppljómað, og hvert
herbergi var blómum prýtt. Gestirn-
ir voru samkvæmisklæddir, karl-
mennirnir í kjólfötum og kvenfólkið
í síðuin kjólum. Allir vissu, hvert
var tilefni boðsins og vildu skarta
sínu besta. Frægur fiðlusnillingur
átti að leika i samkvæminu. En
fæstir vissu, liver fiðlusnillingurinn
var. Þá grunaði ekki að það væri
Henrik Joachim, sem liafði fengið
sérstaklega góðar viðtökur á hljóm-
leikum sinum í borginni nokkrum
árum áður.
Dolly hlakkaði óskaplega mikið
til. Hún snyrti sig til eins og hún
gat best og fór í Ijósbláan silkikjól,
sem fór mjög vel við ljóst hár henn-
ar. Um beran hálsinn liafði liún
dýrindis perlufesti, sem liún liafði
erft eftir móður sina, og á handleggj
unum bar hún fögur armbönd. Aage
skemmti sér við að stríða henni,
meðan hún snyrti sig til. Hann gaf
góðlátlega i skyn, að hann mundi
með köl,du blóði snúa fiðluleikar-
ann úr hálsliðnum, ef hún svo mik-
ið sem brosti til hans.
Dolly svaraði honum hátíðlega:
„Eg brosi ekki til hans, en ég fórna
honum tárum mínum.“
„Jæja, það er nú gott og blessað,
ef það er ekki meira. Tárin gef ég
lítið fyrir. Eg get vel unnað hon-
um þeirra. Eg fékk alveg nóg, þeg-
ar þú vatnaðir músum, er ég liafði
Aysst þig. Það er hræðilcgt að sjá
kvenfólk gráta! Einkum þegar það
er líka ung stúlka, sem manni þykir
vænt um. Nei, Dolly mín, eftirspurn
minni eftir tárum liefir verið full-
nægt fyrir löngu. Gefðu þessum
Iiljómlistarmanni þau, sem þú hef-
ir á boðstólum á næstunni.“
„Hljómlistarmanni! Nei, nú dámar
mér ekki. Hvernig getur þú lcallað
frægan fiðlusnilling aðeins hljóm-
Iistarmann?“
„Hvernig? Það var alls ekki svo
erfitt. Það kom alveg fyrirhafnar-
laust fram á varirnar, svo að ég lét
það fara áfram. En láttu liann nú
livila í friði næstu augnablikin.
Þú veist það vel, að ég er ekkert
gefin fyrir liáfleyga tónlist, svo að
ég fæ alveg nóg af því að þurfa að
hlusta á hann og hafa hann fyrir
augunum á mér i kvöld, þó að við
sleppum því að tala um liann hérna
á hcimilinu. Leyfðu mér lieldur að
dást að konunni minni ofurlitla
stund! Þú ert óneitanlega falleg,
Dolly! Eg skal segja þér að tvenns
konar tilfinningar lieyja baráttu i
mér, þegar þú ert sem fallegust, eins
°g í dag-“
„Nú, hvaða tilfinningar eru það,
mætti ég spyrja?“
„Að sumu leyti langar mig til að
ferðast með þig um allan heim,
scm sýnisgrip, en að öðru leyti unni
ég engum mannlegum augum öðrum
en mínuin að horfa á þig. Eg vihli
þá geta geymt þig undir lás og slá í
skartgripaskríni.“
Dolly skellihló og tók um háls
honum.
„Nei, Aage, skartgripaskrín kæri
ég mig ekki um að komast i.“
Þau töluðu saman góða stund og
gleymdu sér, svo að þau urðu of
sein til samkvæmisins. En til allrar
hamingju tók enginn eftir því, því
að heiðursgestinum og dóttur hans
liafði líka seinkað.
Varla var Dolly komin inn úr
dyrunum, fyrr en vinkonur hennar
tvær höfðu dregið hana til sín. Þær
höfðu aflað sér frekari upplýsinga
um fiðlusnillinginn, sem þær biðu
með óþreyju eftir að fá að hlýða á.
Bæði höfðu þær spurt frænda sinn
og húsmóðurina, og nú vildu þær
ólmar miðla Dolly af þekkingu
sinni. Þannig komst lnin að þvi, að
dóttir Henriks Joachim léki einnig
á fiðlu og hún ælaði að leika undir
á flygilinn fyrir hann, en síðan
ætlaði lnin að leika á fiðlu með
undirleik föður síns. Loks fékk luin
þær upplýsingar að dóttir lians héti
Eva. En það hefði verið til of
mikils ætlast að heimta það af licnni
að hún setti fátæku stúlkuna, sem
lék á fiðlu suður í Sviss, í samband
við Evu, dóttur Henriks Malte.
Dolly liafði tilkynnt húsmóður-
inni, að bróðir sinn gæti ekki kom-
ið fyrr en eftir klukkustund, þvi
að hann væri að Ijúka við áriðandi
starf. Loksins kom Henrik Joachim
inn í salinn með dóttur sína við
hlið sér. Allra augu beindust full
aðdáunár í áttina til hins tigulega
fiðlusnillings og hinnar glæsilegu
dóttur lians. Eva var eins og ævin-
týravera, svo fallegur var hinn sæ-
blái kjóll, sem hún var í. Hann var
einfaldur og án djásna. Mjó bönd
lágu yfir axlirnar og héldu honum
uppi. Það var sniðið og ljósglitrið
á efninú, sem gerði hann svo falleg-
an.
Allir gestirnir urðu sem mállausir
eitt augnablik, er þessi fegurðarop-
inberun blasti við þeim, og þar
befði enginn getað endurþekkt stúlk
una, sem lék á fiðlu í kaffihúsi
Schröders. Hið kastaníubrúna hár
Evu tók á sig fallegan mólmgljáa i
birtunni frá hinum mörgu ljósum
og gráu augun geisluðu frá sér mildi
og yndisþokka, sem lireif alla við-
stadda. Jafnvel kvenfólkið, sem þó
öfundaði hana flest af glæsileik
hennar, viðurkenndi með sjálfu sér,
að slíkan glæsibrag hefðu þær al-
drei séð á nokkurri kvenpcrsónu
þar um slóðir.
Ilúsbóndinn kynnti liina nýju gesti
fyrir hinum, og þannig var Eva
kynnt fyrir Dolly og manni hennar.
Hún hrökk við, er hún sá þau. Hún
þekkti strax aftur manninn og stúlk-
una, sem hún hafði séð í fylgd
með Ib Oldentoft suður í Zúrich
i Sviss. Þá hafði hana strax grunað
að stúlkan væri systir Ib Oldentofts.
En nú var hún kynnt fyrir henni