Fálkinn - 20.02.1953, Blaðsíða 2

2
FÁLKINN
Hér geijast ehhi nð druhhnnm mörnium
Hafið hugfast - góður vefnaður þarf góða ummönnun!

Yðar dýrmæti
fatnaöur þarfnast
LU X-meÖferðar.
^,"ii|,||iiirtiii«»"i«i|||1nð|il„i
Silki, rayon, ullarfatnað-
ur, sokkar og annar heim-
ilisfatnaður endist miklu
betur sé liann þveginn úr
hinu milda froðumikla
Lux-þvæli! Notið Lux í
allan þvott.
Lát/ið L U X vernda fatnaðinn.
X-LX 677-BI4-S0
a LEVEll prod’jct
iýtt trygðingaféloij, Vdtryggingflfélagið h.f„ stofnað
VINSÆLDIR ÁFENGIS eiga sérstak-
lega rót sína að rekja tii þess, að
nienn verða mjög hrifnir af sjálfum
sér, þegar þeir neyta þess. Menn
Ijóma af sjálfsánægju, þegar þeir hafa
vín um hönd, og gera ráð fyrir, að
allir viðstaddir dáist að jieim líka.
Þegar nokkur staup 'hafa verið drukk-
in, iiðlast jafnvel vitgrönn dáuðyfii
greind, djúphugð, fyndni og kven-
■hylli. Hinn drukkni maður er inn-
blásinn frásagnaranda og sönghæfi-
leikum, hann veit allt i einu, hvernig
á að dansa rúmbu, og hann setur sig
í nýjar og einkcnnilcgar stellingar.
Hann, sem áður var svo.iítill, verður
allt í einu svo stór.
Jæja, hvað um það, þá geðjast mér
betur að iionum litium.
Þið megið ekki misskilja mig. Eg er
ekki bindindismaður af því, að ég
telji það vera liið eina rétta. Nei,
bindindi mitt á ekkert skylt við rétt-
lætiskennd. Fyrir nokkrum árum
varð ég að hætta að bragða áfengi,
og síðan hefi ég orðið að þola skripa-
læti drukkinna vina minna án þess
að vera undir áhrifum sjálfur. Og
mér hefir sannarlega ekki geðjast eins
vel að þeim og ætlast hefir verið til.
Eg 'hefi aðeiris kynnst tveimur
mönnum, sem áfengið hefir bætt. En
báðir hafa óvenjulega hæfiieika til
að vera elskulegir og þægilegir i við-
móti.
Drukkinn maður hefir yfirnáttúru-
lega heyrn og sjón. Ilann kernur auð-
veldlega auga á fórnariamb, sem hefir
dregið sig út úr skarkalanum og
reykjarmekkinum, sem jafnan er sam-
fara samkvæmum, þar sem vín er
haft um hönd. Allir skyldu varast að
láta drukkinn mann króa sig af úti
í horni, því að enginn kemst undan
ásæknu augnaráði hans og þvingandi
framkomu, fyrr en viðkomandi Iiefir
játað fyrir honum allar syndir sínaiv
Næsta mánuð forðast hann hins vegar
fórnarlömhin eins og heitan eldinn
af skömm og iðrun.
Það er ómögulegt að halda uppi
samræðum við drukkinn mann.
Hversdagsleg orð fá óræða merkingu
fyrir skynjun hans og cinföld 'hug-
mynd verður honum hreinasta ráð-
gáta, hversu lengi, sem liann glímir
við liana. Af sundurlausum orðum
drukkins manns má jafnan ráða, að
hann fylgir einhverjum eða einhverju
eindregið. Ef einhver samsinnir lion-
um, reiðist 'hann, því að það þá glatar
hann mikilvægri ástæðu fyrir ]iví að
vera margorður.
Tíminn gildir drukkna menn einu.
Það er þess vegna ekki að furða, þótt
þeir haldi út alla nóttina. Hefir þú
nokkurn tima Icnt i því að reyna að
l'á drukkna menn, til að slíta „gleð-
skap“? Eg geri mér ætið ljóst, að min
bíður erfið og löng barátta, áður en
yfir lýkur, þegar ég kem á mannfundi,
]iar sem vin er haft um hönd.
„Cocktail party“ eru allra áfengis-
samkvæma leiðinlegust fyrir þátttak-
endur, jafnvel þótt þeir séu ekki al-
gáðir. Það er dapurlegt tákn mann-
félagsþróunarinnar, að eftir alda-
gamlan reynsluskóla skuli „cocktail
party“ skipa öndvegissess í samkvæm-
islífinu. Getur nokkurs staðar andlaus-
ari dægrastyttingu en slík samkvæmi
eru með öllu því tilgangslausa rápi og
randi, sem þar er iðkað, þvinguðum
brosum og tilgerðarlegu og vandræða-
lcgu málskrafi?
Það væri að vísu hægt að gera
þessi samkvæmi stóruin verri, ef gest-
gjafarnir léðu gestunum gjallarliorn.
Drulcknir menn verða sífellt háværari
eftir því sem áhrif áfengisins magn-
ast. Þetta er eðlileg afleiðing hins
aukna sjálfálits, sem þeir fá. Hverjum
finnst sín atlnigasemd svo miklu *
meira virði, en allar aðrar, að rétt sé
að kalla hana upp, svo að hún komist
á framfæri. Afleiðingin verður eðlilega
sú, að menn gripa fram í hver fyrir
öðrum, svo að ekki er lengur hægt
að fylgjast með, hver það er, sem
grípur fram i, og fyrir hverjum er
gripið fram í. Enginn fær lokið setn-
ingu. Mig hefir oft langað til að teikna
slíkar samræður sem stofnlítið en
kvistótt og smágreinótt tré. Þar vaxa
margir, en lítilfjörlegir angar af sama
meiði.
Aðeins lítið eitt hefir verið nefnt.
Væri þó ástæða til að minnast manna
eins og þeirra, sem verða litilmótlegir,
búralegir, önuglyndir, opinskáir o. s.
frv. Hvernig á t. d. að svara manni,
sem gerist svo djarfur að spyrja:
„Konunni yðar geðjast ekki að mér,
eða 'haldið þér það?“
Eg þekki nokkra menn og konur,
sem halda virðingu sinni undir áhrif-
úm áfengis. En er það ekki sóun á
góðu viskýi, ef það megnar ekki að
svipta fólk virðingunni? Eitthvert
markmið var fjárútlátunum ætlað, og
eitthvað verða menn að „hafa fyrir
snúð sinn“, þótt ekki væri annað en
að gera sig að athlægi og erkifífli.
Eg er leiður á bröndurum í líkinga-
máli og eldlegum áhuga, sem kviknar
í áfengisvímu. Leiðindapésar í dag-
legu fari skána sjaldnast, þótt þeir
skvetti í sig. Þeir færast jafnan í auk-
ana og fólk verður ennþá nieira fyrir
barðinu á leiðindunum en áður.
Tekið er til starfa í bænum nýtt
tryggingafélag, Vátryggingafélagið
h.f., sem tekur að mestu við vátrygg-
ingstarfsemi Trolle & Rothe h.f. og
Carl D. Tulinius & Co„ h.f.
Hlutafé félagsins er 1,2 millj króna
og það er allt innborgað, en stjórn
félagsins skipa Carl Finsen, form.,
Bergur G. Gíslason varaform., og
meðstjórnendur Friðþjófur Ó. John-
son, Ólafur Georgsson og Árni Krist-
jánsson.
Félagið mun taka að sér allar teg-
undir vátrygginga, er hér þekkjast,
en auk þess hefir félagið í hyggju að
auka verksvið sitt og taka upp nýjar
Nci, mér geðjast ekki að drukkn-
um mönnum. En drukknum mönnum
stendur hjartanlega á sama, því að
Framkvæmdastjóri félagsins er
Ólafur Finsen og skrifstolustjóri
Gisli Ólafsson.
Fyrirtækin Trolle & Rothe og Carl
D. Tulinius & Co„ sem hæði hafa
starfað hér í bæ um árahil við traust
og vinsældir, Trolle & Rothe stofnað
1910 og Carl 1). Tulinius stofnað 19211,
munu ekki hætta starfsemi sinni, þótt
hið nýja félag muni nú annast hana
að verulegu leyti. Þau mnnu t. d.
halda áfram að anna.st endurtrygg-
ingar og miðlunarstarfsemi, en Trolle
& Rothe hefir bifreiðatryggingar eftir
sem áður, og heldur einnig áfram að
vera umboðsmenn Lloyd’s í London
að mínu dálæti á þeim væri algjörlega
ofaukið.
Þýdd grein eftir Don Herold.
þeim geðjast svo vel að sjólfum sér,
LEIÐIN TIL SJÁLFSFORRÆÐIS í SÚDAN. — Egyptar og Bretar hafa gert með sér samning um framtíð
Súdans. Var hann undirritaður í Kairo fyrir skömmu. Eftir 3 ár fá Súdansbúar að velja milli sjálfsstjórnar
cða sambands við Egyptaland. Hér sjást til vinstri enslti sendiherrann í Kairo, sir Ralph Stevenson, og til
hægri Naguib hershöfðingi, sem undirritar samninginn.
tegundir vátrygginga.
hér á landi.