Fálkinn - 24.04.1953, Síða 11

FÁLKINN
11
HLÝLEG HVÍT ULLARTREYJA. —
Þessi treyja er mjög hlýleg og þægi-
leg og auk þess er auðvelt að prjóna
hana, því að hún er öll prjónuð með
garðaprjóni.
SNOTUR SKÓLAJAKKI. — Þessi
jakki er hentugur á litlar stúlkur,
hvort sem þær eru að leik eða ganga
í skóla. Hann er úr köflóttu efni og
sérkennilegur vegna þess, að axla-
stálið er stærra en venjulega og auk
þess sniðið á ská. Stórir vasar eru
settir utan á. Þennan jakka mætti t.
d. sníða upp úr gamalli köflóttri kápu.
Húsráð.
Það er snjallræði að fóðra gallabux-
ur litlu barnanna með plastefni á
iþeim stöðuni sem mest mæðir á, þegar
þau leika sér úti í rigningunni. Til-
gangurinn með því er fyrst og fremst
sá að ihlífa hvítum nærfatnaði við
óhreinindum, þegar litlu angarnir
setjast í for og bleytu.
Sportsokkar drengjanna endast
lengur ef ferkantað stykki úr sterku
ullarefni er límt innan i liælinn. Þetta
er auðvitað einungis liægt að gera
með línmm sem sérstaklega eru ætluð
til taulímingar og þoia þvott. Slik lím
munu nú orðið fáanleg hér á landi.
Lofið ógiftu stúlhunum
oð vera í friði.
Eftir Norman Glyn.
.,Eg vildi óska að fólk væri ekki
að vorkenna mér að vera ógift,“ sagði
hún. Hún er einkaritari hjá vel metn-
um kaupsýslumanni. Hún er greind
og dugleg, snotur i útliti og vel klædd.
Hún hefir fulla ástæðu til að vera
ánægð með sjálfa sig, því að hún hefir
leyst mörg vandamál fyrirtækisins,
sem hún starfar hjá.
Hún sagði ennfremur: „Að þrem
vikum iiðnum verð ég þrítug. Eg á
tvær yngri systur. Önnur er fráskilin
og gift á ný og á börn með báðum
mönnunum. Hin er að hugsa um að
skilja við.mann sinn. Eg vinn vel fyrir
mér og lifi friðsælu lífi. En þrátt fyrir
það er það ég sem er vandræðabarnið.
Þannig líta foreldrar rnínir að minnsta
kosti á það .... og það er einungis
vegna þess, að ég er ekki gift. Eg er
viss um að þeim væri huggun í að ég
hefði verið gift, jafnvel l)ótt hjóna-
bandið hefði aðeins varað í hálfan
mánuð.
Við vorum í samkvæmi hjá rnóður-
bróður mínum í gær. Móðir mín Iivísl-
aði að mér með sigurhreim í röddinni
að J. yngri væri hér, móðurbróðir
minn ætlaði mér að hafa hann til
borðs. Með þessu var ánægju kvölds-
ins lokið livað mig snerti, og ég skipti
á nafnspjöldum svo að lítið bar á ....
þannig að ég sat eins langt frá hr. J.
og mér var unnt.
Það eru ekki allar konur sem gift-
ast. Ef til vill er ég ein þeirra, sem
alltaf verða einar .... einhverjar
verða að fylla þann hóp, þegar kon-
urnar eru i meiri hluta. Annað mál
er það að ég vildi gjarnan giftast. Eg
er nógu draumlynd til að vonast eftir
þeim eina rétta, en hann er ófundinn
enn og ef til vill finn ég hann aldrei.
Yngri systur mínar segja, að þær
séu að safna í piparsjóð handa mér,
og ég eigi að fá hann á þrítugsafmæl-
inu. Þetta á að vera fyndni, en i sann-
leika sagt finnst mér það heldur gróft
gaman. N’æstum jafn slæmt og þegar
mamma segir í frúasamkvæmi.
„Við bjónin verðum liklega að
kaupa rúm handa henni elstu dóttur
okkar.“
Eg gleðst yfir því að sú öldin er
liðin, þegar foreldrar komu ógiftu
dætrunum í klaustur.
Mömmu hefir tekist að finna heilan
hóp gamalla skólasystra sem eiga syni
„ á giftingaraldri“. Mæðurnar átta sig
fljótt á því liver tilgangurinn sé, og
flestar liafa gaman að. En það er ég
sem verð að athlægi.
Einu sinni ók vinnuveitandi minn
mér heim í bifreið sinni. Hann er um
fimmtugt, kvæntur og laus við allt
daður. Eg var varla komin inn úr dyr-
unum heima, þegar ég er tekin til
yfirheyrslu. Móðir min gaf það í skyn,
að eitthvert óleyfilegt samband myndi
vera milli mín og vinnuveitandans,
og það myndi vera ástæðan til þess
að ég hefði engan áhuga á karlmönn-
um. Mér lá við gráti af gremju yfir
því, að móðir min skyldi hafa slikt
álit á mér. Við töluðum lengi saman
og loks virtist hún láta sannfærast.
Þrátt fyrir það kæmi mér ekki á óvart
jafnvel nú tveim árum siðar, að ein-
hver smágrunur leyndist enn i huga
hennar.
Það kemur stundum fyrir, að karl-
maður sækir mig, þegar mér er boðið
út. Það er að segja það kom fyrir, því
að nú forðast ég eins og heitan eldinn
að láta sækja mig heim. Eg minnist
þess að einu sinni kom ungur maður
sem mér féll vel við .... þótt ég vissi
vel að engin alvara gæti orðið úr
kynnum okkar, vegna þess að hann
átti þá ósk heitast að flytja til útlanda
og var ekki í kvonbæna hugleiðing-
um. Hann er nú í Nýja-Sjálandi og
við skrifumst á.
Þegar hann kom inn úr dyrunum
hegðaði manuna sér eins og hún væri
auglýsingastjóri fyrir mig. Hún hældi
saumahæfileikum mínum.
„Hún saumar mest af fötum sínum
sjálf. Þótt dóttir mín vinni úti, er hún
sérmenntuð í matartilbúningi. Mann-
inum mínum finnst hún búa til betri
mat en ég.“
Ennfremur: „Það lítur út fyrir að
dóttir mín komi beint frá hárgreiðslu-
konunni, en það gerir hún ekki. Hún
hugsar alltaf sjálf um hárið á sér ....
það sparar mikið.
Hann stóð þarna eins og illa gerður
hlutur og lagði mikla áherslu á að
komast sem fyrst af stað. Verst var
þó að hann skildi tilgang móður minn-
ar og striddi mér ‘á því á eftir. Mér
fannst ég ætla að sökkva niður í jörð-
ina af blygðun.
„Þú ert ekki gift?“ segja skólafélag-
ar mínir undrandi, þegar ég hitti þá.
„Ert þú ekki einu sinni trúlofuð?"
spyrja frænkur og vinkonur og aðrar
umhyggjusamar sálir. Orðunum „ekki
einu sinni“ var bætt við spurninguna
fyrir fjórum fimm árum síðan.
Þegar faðir minn hélt ræður i öll-
um þrem brúðkaupum tveggja yngri
systra minna, fann hann livöt hjá sér
til að klifa á hinu ógifta ástandi mínu.
Eg minnist sérstaklega orða hans i
fyrsta brúðkaupinu.
„Það er dálítið einkennilegt fyrir
föður, að elsta dóttirin skuli ekki gift,-
ast fyrst, en ég hugga mig við það ....
liér ætlaði pabbi að vera fyndinn ....
að hið góða fordæmi yngri systur-
innar verði til uppörvunar. Ef til vill
sitjum við hér bráðlega öll aftur ....“
Allra augu litu á mig. Þvi miður
roðnaði ég.
Eg veit að foreldrar mínir gera
þetta allt í besta tilgangi, og einmitt
þess vegna tek ég það enn nær mér.
Ýmislegt grátbroslegt hefir komið
fyrir. Þegar ég var nítján ára var
ungur maður ástfanginn af mér. Hann
mætti mikilli gagnrýni á heimili minu.
Hann var ekki neitt sérstakt (menn
eru sjaldan orðnir forstjórar 24 ára
að aldri), hann var feiminn, hálsbind-
in hans voru fyrir neðan allar hellur
o. s. frv. Eg var nógu mikið barn til
að segja lionum frá nokkru af gagn-
rýni foreldra minna og særði með
því stolt hans, svo að hann dró sig
í hlé. Nú hefir hann komist langt á
framabrautinni vegna dugnaðar og
atorku og bindin hans eru smekklegri
enn fyrrum. Mamma segir oft:
„Honum hefðir þú getað verið gift!“
Það hefði ég getað .... ef til vill,
en það að svo varð ekki er eingöngu
að þakka foreldrum mínum!
Eg hefi auðvitað reynt að tala við
foreldra mína um vandamálið, en þau
skilja ekki livað ég á við og segja að
ég misskilji þau. Þau vilja mér aðeins
vel og það er hverri konu eðlilegast
að gifta sig.
Þau eru löngu hætt að vonast eftir
að ég giftist einhverjum auðkýfings-
syni, eins og þau gerðu fyrr á árum,
Einfalt og gott ráð til að forðast
þrengsli í pottaskápnum. Glugga-
tjaldagormur er strengdur yfir hurð-
ina eins og myndir sýnir.
SMÁRÉTTUR.
Ostabrauð með eplum og bacon:
4—6 sneiðar hveitibrauð, jafn-
margar sneiðar af osti, 1 epli,
nokkrar þunnar sneiðar af bacon,
2 matsk. smjör eða smjörlíki.
Skorpan er skorin af brauðsneiðun-
um og þær steiktar gulbrúnar í smjör-
inu. Síðan eru bacon sneiðarnar
steiktar og eplið er skorið í sneiðar
án þess að það sé afhýtt og kjarnarnir
skornir úr. Eplasneiðarnar eru svo
steiktar í baoon feitinni. Á hverja
sneið er lögð ostsneið, eplahringur
á hana miðja og tvær baconsneiðar
sín hvoru megin við hann. Brauð-
sneiðunum er síðan brugðið í heitan
ofn og látnar standa þar nokkrar
mínútur eða þangað til loftbólur fara
að myndast í ostinn. Síðan má skreyta
sneiðarnar með salati eða tómatbitum
og þær borðaðar heitar.
Ú R AFGÖNGUM.
Fiskréttur með makkaroni:
3 bollar soðinn fiskur smábrytj-
aður, 4 bollar soðnar brytjaðar
makkaronistangir, 75 gr. rifinn
ostur, 2 matslc. smjör eða smjör-
liki.
Fiskur og makkaroni er látið á víxl
i smurt mót, og þunnt lag af rifnum
osti ofan á annað hvort lag og litlar
smjörklípur hér og þar. Efst er stráð
þykkara lagi af rifnum osti og nokkr-
um smjörklípum. Mótið er látið i ofn
og bakist þar til efsta lagið er ljós-
brúnt. Borðist með brúnuðu sítrónu-
smjöri sem er lagað á eftirfarandi
hátt. 2—3 matskeiðar af smjöri eru
brúnaðar og saman við þær er bland-
að 1—2 tesk. af sitrónusafa.
og nú segir mamma að mér geti liðið
prýðilega í hjónabandinu, þótt mað-
urinn hafi ekki meiri tckjur en ég
sjálf.
Gift. Eg hata næstum þetta orð, en
mér er ljóst að ég á margar þjáningar-
systur. Skýrslur tala sínu máli og
ógiftar vinkonur mínar segjasl hafa
við sömu vandamál að etja og ég. Það
væri ánægjulegt ef menn vildu endur-
skoða afstöðu sína og framkomu
gagnvart okkur hinum ógiftu, fram-
koma alltof margra er bæði móðgandi
og hvimleið. Væri ekki hægt að koma
til framkvæmda nokkurs konar friðun
ógiftra kvenna sem náð hafa 25 ára
aldri .... þó ekki væri nema nokk-
urn tíma ársins?