Fálkinn - 12.04.1957, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

BSNQSI KLUMPUR
Myndasaga fyrir börn
49.
— Segðu mér hvort jíetta er Norðurpóllinn, — Komið þið, vinir minir. Ég verð — Nú er ég aldeilis hissa! Hérna er þá glóðheitur
frænka. *— Nei, þetta eru Klakastaðir, en Norð- að sýna ykkur húsakynnin. Ég hugsa ofn! Og þarna bullsýður á katlinum.
urpóllinn er bæjarleið héðan. að þið hafið gaman af að koma inn
til mín.
— Þið eruð svei mér hjálpsamir, að — Gerið þið svo vel að fá ykkur sæti. — Finnst ykkur ekki gott að fá heitan sopa, vinír mínir?
bera inn með mér. Það er iítill vandi Hérna kem ég með dálítið, sem ég hugsa Þegar ég. var ung fékk ég mér heitt fótabað, en í vetur
að taka á móti svona gestum. að ykkur þyki gott. — Ef það er te saumaði ég mér flókaskó.
eða kaffi, er gott að það sýnist ekki vera
sterkt, Klumpur.
-— Þið verðið að vera vel klæddir þegar þið -— Og hérna, Skeggur, eru svellþykkir vetl- — Vertu nú sæll, Klumpur og þakka þér
farið að Norðurpólnum, hérna eru sokkar og ingar. — Þakka þér fyrir, frænka, en ég hefi fyrir komuna. Og mundu að Norðurpóllinn er
húfa, sem ég prjónaði sjálf. hlýja vasa, og þar eru hendurnar. hérna skammt fyrir norðan. Góða ferð!
Vitið þið að nú er farið að sel.ja
lýsi, sem alls ekki er væmið á bragð-
ið. Áður var lifrin hituð til að bræða
úr henni lýsið, en við það kom ó-
bragðið að því. Nii er farið að frysta
lifrina í lofttómu rúmi, en síðan er
hún brytjuð í smátt og snögghifuð
og sett i skilvindu til að pressa úr
henni lýsið.
Sumum börnum þykir lýsi alls ekki
slæmt á bragðið. Nói litli byrjaði að
taka lýsi í fyrra, og þegar mamma
hans, sem ekki getur komið niður
lýsi sjálf, kom til hans með flöskuna,
sagði hún: „Ef þú verður duglegur
og tekur lýsið skaltu fá verðlaun þeg-
ar búið cr úr flöskunni.“
Morguninn eftir fékk Nói slæmar
innantökur, og þegar mamma lians
fór fram í skápinn til að ná í ein-
hverja dropa handa honum, sá hún
ástæðuna fyrir magaverkjunum: Nói
liafði tæmt flöskuna! Hann vildi
flýta sér að klára úr henni til að fá
verðlaunin. Og svo keypti mamma
hans lítinn bíl handa honum.
— Ég lieyri sagt að Frimann hafi
leitað læknis út af heyrnarleysinu.
Skyldi tiann hafa fengið nokkurn
bata?
— Já, hann hefir ekkert heyrt í tíu
ár, en í gær heyrði hann af honum
bróður sínum í Ameríku.
— Þér munuð ekki hafa séð bíl með
grísum aka liérna hjá?
— Nei. Duttuð þér kannske af
bílnum?
Eftir lokunartíma í bankanum upp-
götvaðist að böggull með 100 sterl-
icgspunda seðlum var hörfinn. Starfs-
fólkið leitaði í dyrum og dyngjum
alla nóttina, en hvergi fundust seðl-
arnir.
Morguninn eftir kom Sally, ung
stúlka sem var nýbyrjuð í bankanum,
lil vinnunnar. Aðalgjaldkerinn spurði
hana hvort hún hefði ekki orðið vör
við seðlaböggtdinn.
— Jú, hann er hérna í töskunni
minni. Ég fór með hann heim í gær
til að sýna henni mömmu hvað ég
hefði handa á milli á daginn.
Afgreiðslustúlkan í hattabúðinni,
við frúna: — Þér ættuð að ákveða
yður viðvíkjandi þessum hatti áður
en ihann er genginn úr tísku!
Dátinn Ólsen skrifaði unnustunni
sinni heim úr herþjónustunni og setti
stafina PVK aftan við nafnið sitt.
Unnustan innti hann i næsta bréfi
el'tir því hvað þessir stafir táknuðu.
„Persónulegur vinur kapteinsins,"
skrifaði Ólsen til baka.
Óli og Stína liafa komið sér saman
um að gifta sig og fara til prestsins.
Óli er feiminn og hikandi og þvoglar
og er linmæltur. Presturinn misskilur
þetta og heldur að Óli sé fullur. Hann
hvessir brúnirnar og segir:
— Ég get ekki gel'ið fólk saman
undir áhrifum víns.
Óli skotrar augunum til hans og
segir:
— Þá skulum við Stína bara bíða
þangað til rennur al' prestinum!
— Þú mátt ekki tafsa kvötdbænina
þína svona, Elsa litla, segir amma
liennar. — Það stoðar ekki að lesa
hana svona hratt og ógreinilega. Ég
er viss um að guð skilur ekki eitt
einasta orð sem þú segir.
— Það gerir ekkert til, amma, svar-
ar Elsa. — Því að ég hefi lesið þessa
bæn svo oft að ég er viss um að guð
kann hana utan að fyrir töngu.
Frú ein í Springfield, sem gengur
með ellefta barnið sitt, heimtar skiln-
að við manninn sinn. Hún segir að
hann sé of kaldur.