Fálkinn - 16.08.1957, Síða 10

10
FÁLKINN
BftNCJH KLUMPUR
Myndasaga fyrir börn
63.
— Pú! Þetta var erfið brekka. En upp komst — Svona Ijós hefi ég aldrei séð fyrr. — Við skulum staldra við hérna og bíða eftir
ég þó. Heyrðu, hvað er að sjá hvernig himinninn — Það á liklega að heita elding, en hún er honum Skegg og Plukk. Við skulum færa okk-
lítur út þarna? dauf. Og engin þruma. ur betur saman og ekki tala svona hátt.
— Vertu óhræddur. Klumpur. Þetta eru bara — Ég hefi nú mest gaman af brekkunum, — Hæ-hæ, sjáið þið snjóboltann, sem kemur
norðurljós, þau eru alltaf hérna. Þú hefir lík- sem snúa niður. Hvernig skemmtum við okk- veltandi þarna. Eigum við ekki að hinkra við
lega sofið í landafræðitímanum, þegar kennar- ur eiginlega áður en við lærðum á skiðum? og horfa á hann.
inn var að segja frá þeim.
— Svona stóran snjóbolta hefi ég aldrei á — Halló! Nú springur hann blátt áfram Því — Sælir og blessaðir! Þið hafið víst orðið
ævinni séð.. bjóst ég ekki við. hissa, en þið megið ekki halda, að Karen kúla
— Eigum við að leika okkur að honum, eða — Gott að það er ekki annað en snjór, sem sé inni í öllum snjóboltum.
senda hann áfram? skvettist á okkur.
i SkríHur *
Hansína átti að bera vitni í máli
og dómarinn spurði:
— Hvenær eruð þér fædd?
— Árið 1898.
— Og hvaða mánuð?
— Vitanlega á niunda mánuði, svar-
aði Hansína, og þótti óþarflega spurt.
— Haldið þér að ég sé ekki fullburða?
Presturinn ætlaði að fara í ’huggun-
arheimsókn til konu, sem var nýbúin
að missa manninn sinn. En af ein-
hverjum misgáningi lenti hann á
slcökkum stað, nefnilega hjá konu,
sem hjólhesti hafði verið stolið frá.
— Það var hörmulegt að þér skyld-
uð missa 'liann svona, sagði preslur-
inn. En hann varð hissa, þegar kon-
an svaraði:
— Ojæja, ég læt það nú vera. Þetta
var hálfgert gargan. Hann hélt aldrei
vindinum að aftanverðu og var gall-
aður að framan líka.
Lítill strákur kom með asnann sinn
að setuliðsherbúðum. Hann righélt í
tauminn á asnanum.
— Af hverju heldurðu svona fast
í tauminn á honum bróður þínum,
spurði hermaður einn. — Ertu hrædd-
ur um að hann 'hlaupi?
— Nei, ég er hræddur um að hann
láti skrá sig í herinn, svaraði stráksi.
— Hvað 'heldurðu að ég mundi gera,
ef iþú reyndir að kyssa mig?
— Það hefi ég ekki hugmynd um.
— Og crtu ekkert forvitinn?
— Hvernig datt þér í hug, að gifta
þig undir eins og fyrri konan þín var
dáin?
— Sorgin var svo þung, að ég gat
ekki borið hana einn.
— Ég elska þig svo heitt, að ég á
engin orð yfir það.
— Gætirðu þá ekki sagt það í töl-
um?
— Þér viljið tala við landbúnaðar-
ráðherrann. Hvert er erindið?
— Ég setti niður hreðkur í vor, en
þær vilja ekki koma upp.
«V A/ M
— Elsku Albert, hvernig heldurðu
að þetta endi? í fyrradag komstu
ekki heini fyrr en i gær, og i gær
komstu ekki heim fyrr en í dag.
— Æ, hann Alfred? sagði hún og
yppti öxlunum og setti upp fyrirlitn-
ingarsvip. — Hann heldur að hann sé
arabiskur slieik, af því að liann reyk-
ir tyrkneskar sigarettur og dansar
eins og úlfaldi.
Lögreglan: — Hvað hefði hinn bíl-
sijórinn getað gert til að forðast á-
reksturinn?
Unga frúin: — Hann hefði getað
ckið aðra götu.
— Ég fékk ekki nýju baðfötin mín
fyrr en sumarið var liðið.