Fálkinn - 16.05.1958, Page 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
ItUZICKA-
DÉrfulld (ukjan
Sunnudagsmorgunn. Hinn ungi eigin-
maður Hrólfur notaði tímann fyrir
morgunverð til þess að ná í hand-
koffort og hella innihaidinu úr því
á gólfið. iÞað hafði staðið uppi á liáa-
lofti siðan áður en hann giftist, og
nú ætlaði hann að taka til. Það sem
einskisvert var fór beint í biréfa-
körfuna, en minjagripi og það sem
einhvers var nýtt lagði hann á skrif-
horðið. Gömul axlabönd voru teygð
og rannsökuð áður en þau lentu i
ruslinu. Línsmokkahnappar úr leðri,
tveir ónýtir vindlingakveikjarar, skít-
ug spil, leifarnar af úri, sem liann
hafði einhvern tima tekið sundur og
ekki getað komið saman aftur, fjórir
franskir koparhlunkar og gleraugun
hcnnar ömmu sinnar — allt þetta
lagði hann í öskju, og var að setja
lokið á hana þegar konan hans kom
inn í stofuna.
— Hvaða askja er þetta? spurði
hún tortryggin.
— Æ, það er bara gömul askja. Ég
'hugsa að hún sé utan af vekjara-
klukku, sagði Hrólfur og yppti öxlum.
— Svo-o! Og hvað er i henni núna?
— Ekki annað en gamalt skran. Ég
var að reyna að raða þvi.
— Já, ég þykist sjá að þú hafir
verið að taka til, sagði Elsa titrandi
af háði. — Hvað áttu við með skran?
— Skran er skran. Algerlega verð-
laust smádót, sagði húsbóndinn á
heimilinu og batt spotta um öskjuna.
— Þú leynir sjálfsagt einhverju
fyrir mér?
— Hvaða bull, sagði hann stutt. —
Heyrðu, ertu forvitin?
— Ég? Forvitin? Svei! Ilún hvarf
‘fram í eldhúsið, hálf stygg. Hrólfur
horfði á eftir henni og brosti.
Svo leysti hann bandið utan af öskj-
unni aftur, tók lokið af, og skrifaði
á blaðsnepil, sem hann lagði i öskj
una: „Ef þú getur ráðið við forvitn-
ina i þér i átta daga, skal ég gefa þér
dálitla gjöf.“ Svo hatt hann um öskj-
una aftur. Svo tók hann lokk úr hár-
inu á sér og límdi hann á lokið og
öskjuna, svo að ekki væri hægt að
taka lokið af án þess að það sæist.
Yfir árbítnum sagði Elsa, eins og
af tilviljun: Hvað Iiefir þú gert við
öskjuræfilinn?
— Hún er i handkoffortinu minu,
laug hann og þóttist vera viðutan.
Hann hafði sett öskjuna j neðstiu
skrifborðsskúffuna.
Þriðjudag fór liann að hugsa um
öskjuna. Hann læddist inn og athug-
aði hana. Hárin voru enn föst í báða
enda. Það lá við að liann færi að
skammast sín. En maður veit aldrei
hvar maður hefir kvenfúlkið, og hann
hafði hugsað sér að kynnast skapferli
konunnar sinnar. Föstudag athugaði
hann öskjuna aftur með sama árangri.
Það var skömm að hann skyldi hafa
þekkt konuna sina svona illa. Hún
var allt öðru visi en annað kvenfólk.
Laugardag hafði hann svo slæmt
samviskubit að hann keypti gullarm-
band, sem var miklu dýrara en hann
hafði efni á.
— Líttu á hvað ég kem með handa
þér, sagði hann um kvöldið. Það eru
VOR í LONDON. — Ó, það er talað svo mikið um hina nýju trapeses línu frá París, en svo kcmur það í ljós að
enska vortískan hefir einnig tekið hana til mcðferðar. Sjáið sjálfar! Frakkinn til vinstri er með beina ská-
sauma útávið frá herðum og niður úr. Hann er dökkblár með skemmtilegum röndóttum kraga. Einnig má
sjá trapesulínuna á köflóttu dragtinni til hægri. Jakkinn er stuttur og beinn. Fína dragtin í miðið er með
ballon pilsi. Undir stutta jakkanum er ermalaus blússa. Já, Englendingarnir kunna margt.
STJÖRNULESTUR. Frh. af bls. 7.
og utanlandssiglingum. Sprenging
gæti komið í kaupskipi.
10. hús. — Plútó i húsi þessu. —
Leyndar misgerðir gætu komið til
greina í sambandi við stjórnarfarið.
Gamlar syndir gerðar kunnar.
11. hús. — Merkúr ræður húsi þessu.
— Miklar umræður og barátta og á-
greiningur um þingmálin og meðferð
þeirra.
12. hús. — Engin pláneta i húsi
þessu og mun þvi frekar lítið bera á
áhrifum þess.
Ritað 21. apríl 1958.
laun fyrir þá fögru dyggð að vera ekki
forvitinn. Komdu, nú skal ég sýna
þér livað er í öskjunni.
— Þess þarf ekki með, sagði Elsa
og roðnaði. Úr því að ég hefi ekki
fengið að vita það hingað til, gildir
einu þó að ég fái ekki að vita það
núna.
En Hrólfur tók i höndina á henni
og dró hana með sér inn, dró öskj-
una upp úr skúffunni og leysti band-
ið af henni. Hann sá að hárið var
límt fast enn. Svo tók liann lokið af.
— Hérna geturðu séð ... sagði
liann, en komst ekki lengra, þvi að
orðin sátu bókstaflega föst í kokinu
á honum. Á seðlinum stóð nefnilega,
fyrir neðan það sem hann hafði
skrifað.:
— Ég er ekkert forvitin, en það er
vantraust á mér að lima hárið á öskj-
una. Hvaða. gjöf er það, sem þú ætlar
að gefa mér?“ *
Vitið þér...?
að rauðu blóðkornin lifa aðeins
fjóra mánuði?
í hverjum rúm-millimetra blóðs eru
um 5 milljón blóðkorn, eða niu mill-
jón milljónir í líkamanum alls. Til
þess að halda þeim við þurfa 9 mill-
jón blóðkorn að myndast á hverri
sekúndu.

að ógrynni af fiski er í djúpu
höfunum?
Mest af þeim fiski, sem veiddur er
nú á dögum, er tekinn á grunni —
minna en 30 metra dýpi, en rann-
sóknir hafa sýnt, að urmull af fiski
lifir á miklu dýpi. Bent er á það, i
þessu sambandi, að við Pribilofeyjar
i Beringsliafi kæpir um hálf fjórða
milljón af sel, sem heldur sig að jafn-
aði á mjög miklu dýpi. Reiknast svo,
að þessi selahjörð þurfi kringum
1.800.000 lcstir af fiski á ári, að éta,
en það er meira en nemur allri fisk-
veiði við strendur Kyrrahafsins. Þessi
fiskur sem selurinn étur er allur á
djúpmiðum, sem fiskimenn nota ekki.