Fálkinn - 03.10.1958, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
ætla að fara og vekja Brett, sagði 'hún. —
Ég verð að segja honum hvernig komið er.
— Ertu orðin band-sjóðandi vitlaus, sagði
Olivia og spratt upp og hljóp og sneri bakinu
að hurðinni. — Ætlarðu að spilla öllu enn
meira fyrir þér?
— Það getur ekki orðið verra en það er.
Ef Tony hefir stolið festinni minni þá skal
hann fá að kenna á því, sagði Melanie reið.
Ég læt ekki bíða til morguns að láta Brett
vita af því. Eg segi þér dagsatt, Olivia að ég
gaf honum ekki festina. Þér er óhætt að trúa
því.
— Það er ekki það, sem er aðalatriðið
núna, sagði Olivia óþolin. — Eg kom að hon-
um þar sem hann stóð með festina í hendinni,
og hann mun halda fast við þá skýringu sem
hann gaf mér. Svo að þar standa hans orð
gegn þínum — og hvaða sannanir hefir þú
þá? Ef þú segir Brett að Tony hafi festina,
og ætli sér ekki að skila henni, þá veistu
ekki hvað þú ert að gera. Þú hefir aldrei séð
Brett reiðan — ekki verulega, f júkandi reiðan
— og ég fullvissa þig um, að það er ekkert
gaman! Það yrði dómadags réttarhald yfir
ykkur báðum. Hann mundi ekki svífast þess
að láta taka Tony fastan, þótt hann mundi
kannske iðra þess efirá. Og hugsaðu þér af-
leiðingarnar! Eitt meginhneyksli — og dona
Inez ein aðalpersónan, því að þetta gerðist
í hennar húsum. Og Tony mundi grípa til ör-
þrifaráða. Hvernig ætlar þú að sanna, að þú
hafir ekki gefið honum festina?
— Þú heldur enn, að ég hafi gert það, sagði
Melanie nötrandi.
— Það skiptir engu máli hvað ég held. Eg
er aðeins að reyna að hjálpa þér. Þú verður
að reyna að ná í festina áður en dagur renn-
ur á morgun, — hvað sem það kostar.
— Hvernig ætti ég að fara að því? spurði
Melanie.
— Vertu ekki svona ráðalaus! sagði Olivia
höstug. — Hann er líklega ekki farinn að sofa
ennþá, og sé hann sofnaður verður þú að
vekja hann. En þú verður að ná í festina áð-
ur en Brett kemst að því að hún er horfin.
Það var þetta, sem ég kom til að segja þér
— og þetta verður þú að gera.
— Já, þú hefir rétt fyrir þér. Eg verð að
gera það. Melanie fór úr samkvæmiskjólnum
og í dökkan kjól. En svo datt henni nokkuð
í hug og hún sneri sér vandræðaleg að Oliviu.
— Hvernig á ég að ná í bílinn?
— Þú getur ekki náð í hann. Þú verður
að fara gangandi, sagði Olivia. — Smithers
mundi heyra til þín ef þú færir inn í skúrinn
og ræstir bílinn. Og ég hugsa að hann mundi
ekki vilja leyfa þér að aka burt ein þíns liðs
um miðja nótt. Þetta eru ekki nema fáeinir
kilómetrar, svo að þér er hægðarleikur að
ganga það. Það er enginn úti núna, sem sér
Þraut
1 fljótu bragði virðast öll húsin eins. Svo er
þó ekki. Aðeins tvö þeirra eru nákvæmlega
eins. Getið þið séö, hvaða hús það eru?
þig. Og ef þú kynnir að mæta einhverjum á
heimleiðinni, segir þú bara að þú hafir verið
að hreyfa þig.
MELANIE GENGUR 1 GILDRUNA.
Melanie hraus hugur við þessu, en hún var
staðráðin í að ná í safírakeðjuna. Það var hið
eina sem skipti máli þessa stundina.
Eftir fimm mínútur læddust þær báðar nið-
ur stigann í hinu sofandi húsi.
Olivia lokaði hana úti og horfði á eftir
henni er hún gekk upp hlaðið. Hún hafði ráð-
lagt Melanie að fara út um lítið hlið í ofan-
verðum garðinum, á þann hátt komst hún
sjá að ganga framhjá dyravarðarbústaðnum.
Það var ánægjusvipur á Oliviu er hún lokaði
húsdyrunum. Hún leit á armbandsúrið í
bjarmanum frá litla vasaljósinu, sem þær
höfðu notað er þær gengu niður stigann.
Klukkan var rúmlega þrjú. Hún læddist hljóð-
lega upp í herbergið sitt og settist og beið
átekta.
Melanie greikkaði sporið er hún kom upp
á veginn. Hún var svo reið að hún gaf sér
engan tíma til að vera myrkfælin. Tunglslaust
var, en farið að birta af degi á austurloftinu.
Hvernig dirfðist Tony að gera þetta? Og
hvernig dirfðist hann að segja Oliviu að hún
hefði gefið honum safírana? Olivia hafði rétt
að mæla — það skipti engu máli hvort hún
trúði honum eða ekki. Aðalatriðði var að
Brett kæmist ekki að því sem gerst hafði.
Ekki vegna Tonys heldur vegna Melanie
— því að ef lögreglan skærist í leikinn mundi
staðhæfing hennar standa gegn staðhæfingu
Tonys. En ef hún neyddist til að tilkynna tap-
ið, var óhjákvæmilegt að lögreglan hæfi
rannsókn í málinu.
Fræið sem Olivia hafði sáð fór strax að
festa rætur. Ef málið yrði kært mundi orð
standa gegn orði. Hún sá fyrir sér í hugan-
um fyrirlitninguna og gremjuna í augum
Bretts. Ef Brett héldi að hún hefði verið fús
til að hjálpa Tony — og það með þessi ó-
heiðarlega móti — mundi hann fyrirlíta hana
djúpt. Hún greikkaði sporið við þessa til-
hugsun.
Stjörnurnar voru farnar að fölna er hún
kom að húsi Tonys. Hún gekk upp að húsinu
og hringdi dyrabjöllunni, jafn óhikað og þetta
hefði verið um miðjan dag. En hjartað ham-
aðist i brjóstinu á henni. Mundi Tony Ijúka
upp sjálfur? Eða þjónn koma til dyra?
Það var Tony ,og hann opnaði svo skjót-
lega að hún hrökk við.
— Melanie! hrópaði hann. — Þetta var ó-
vænt. Komdu inn. Hann fylgdi henni inn í
forstofuna, og hún tók ekki eftir að hann
skildi hurðina eftir í hálfa gátt. — Komdu og
segðu mér hvað að er. Hann fór með hana
inn í herbergi til hægri við forstofuna og
sneri sér við og horfði á hana. — Hefir eitt-
hvað þvarg verið heima hjá þér? Þessi ná-
ungi — Featherstone ...
— Vertu hægur, sagði hún hátt og skýrt.
— Það hefir ekki verið neitt þvarg — ekki
ennþá. Tony, viltu gera svo vel að skila mér
safírafestinni minni?
Tony leið vel. Þarna var upplagt leikatriði
i kvikmynd.
— Safírafestinni þinni? hváði hann eins
og álfur úr hól. — Hvaða festi?
— Gerðu svo vel að tefja ekki tímann að
óþörfu, sagði hún kuldalega. — Þú veist ofur
vel að þú fannst festina — og stakkst henni
á þig. Og á eftir sagðir þú Oliviu að ég hefði
gefið þér hana. Augu hennar leiftruðu allt í
einu af reiði. — Ó, mig grunaði ekki að þú
værir svona mikill þorpari.
— Ég botna ekkert í hvað þú ert að tala
um, Melanie, sagði hann.
— Jú, víst gerir þú það, sagði hún. — Eg
veit hvernig þetta atvikaðist. Þú fannst fest-
ina, og datt í hug að þú gætir notað hana —
í staðinn fyrir peningana, sem ég gat ekki
lánað þér. Reyndu ekki að ljúga! Hún stapp-
aði í gólfið. — Afhentu mér festina, annars
fer ég til Bretts og segi honum hver hafi stolið
henni, og hann kærir auðvitað fyrir lögregl-
unni. Viltu láta handtaka þig fyrir þjófnað?
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. — AL
greiðsla: Bankastræti 3, Reykjavik. Opin kl. 10—lk
og 1 %—6. — Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv.stj.:
Svavar Hjaltested. — Sími 12210.
HERBERTSprent.
ADAMSON
Flugpóstur.