Fálkinn - 03.07.1959, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
£amleikutim um
grein
Narriman Egyptalandsdrottningu
Annars lé Fraúk sér detta margt
í hug. Eftirfarandi gerðist í San
Remo, sem var næsti dvalarstaður
okkar eftir Capri:
Við stóðum við sundlaugina og
Farúk var fullur af glensi og sagði
við mig: — Mustafa, hrindið þér
mér út í laugina. Mig langar til að
fólk sjái að ég er lýðhollur kon-
ungur.
Mér fannst þetta skrítið uppá-
tæki en þó líkt Farúk. Ég gaf hon-
um snöggt olnbogaskot svo að hann
datt á hausinn í laugina, og nú
öskraði hann af háltri til að láta
fólk taka eftir sér og til að sýna
hve geðgóður hann væri.
Undir eins og hann var kominn
upp úr hélt hann leiknum áfram
með því að hrinda einni hirðfrúnni
í laugina. Vitanlega komst allt í
uppnám, og sumar sem urðu fyrir
hrindingunum tóku því ekki vel.
Meðan við vorum í Ítalíu kom
það fyrir einu sinni að Farúk
móðgaði Narriman í annara viður-
vist. Þetta gerðist í náttklúbb og
byrjaði í gamni. Narriman hafði
farið með mér í náttklúbb eitt
kvöldið, og við vorum að hlakka
til að eiga að hlusta á frægan
ítalskan söngvara. En allt í einu
fóru einhverjir við næsta borð að
rífast. Þeir urðu hávæari og há-
værari, og loks gátum við ekki
heyrt til aumingja söngvarans.
Narriman leit til þeirra ergileg og
það þá um að hætta. Enda var eng-
inn vafi á að söngvarinn kunni
þessu illa. Hann þagnaði allt í einu
og bað hjúin sem rifust, að hafa
lægra.
Maðurinn við borðið kallaði
háðslega: — Ef þetta er scngur
hlýt ég að vera fífl. Ég get sungið
tífalt betur!
— Gerið þér svo vel! Hérna er
hljóðneminn. Hann bíður eftir yð-
ur, sagði söngvarinn.
Maðurinn gekk upp á pallinn og
Narriman eignað-
ist son í byrjun
janúar 1952. Fæð-
ingarinnar var
beðið með eftir-
væntingu og Far-
úk hótaði öllu illu,
ef barnið yrði
stúlka.
fór a syngja, og röddin var ljóm-
andi falleg. Allir klöppuðu, og nú
skildum við að öllu þessu hafði
verið ráðstafað fyrirfram. Narri—
man skemti sér ljómandi vel og
sagði: — Við verðum að fá Farúk
til að koma hingað. Ég hef gaman
af að láta hann hlaupa á sig, og sjá
hvað hann gerir þegar hjúin byrja
að rífast.
Kvöldið eftir kom Farúk með
okkur. Mér er ráðgáta hvernig
Narriman tókst að fá hann til þess.
Allt fór einsog fyrra kvöldi og inn-
an skamms fóru hjúin að rífast.
Farúk varð gramur og bað þau um
að hætta. Loks kallaði hann á yf-
irþjóninn og bað hann um að sker-
ast í leikinn. En í sömu svifum
sneri söngvarinn sér til óróaseggs-
ins — eins og kvöldi áður — og
nú sá Farúk að þetta var allt leik-
ur. Hann fór að hlæja og Narri-
man grét af hlátri. En allt í einu
skildi Farúk að hún hafði leikið á
hann.
— Ertu að reyna að gera mig að
fífli? sagði hann og sótti í sig veðr-
ið. — Það skaltu fá borgað — vertu
viss um það!
Margir heyrðu þegar konungur-
inn var að skamma hana og það
vakti leiðinlega athygli er hann
stóð upp og fór inn í spilavítið með
kunningjum sínum, en skildi okkur
eftir.
Farúk spilaði hverja einustu nótt
í brúðkaupsferðinni. Hann tapaði
alltaf, ég geri ráð fyrir að hann
hafi tapað sem svarar 2000—2500
pundum að meðaltali á nóttu. Hann
var forfallinn spilamaður, en tók sér
ekkert nærri þó hann tapaði. Pen-
ingar skiftu engu máli, hann átti
nóg af þeim. En stundum sagði
hann að hann væri fæddur til ó-
heppni í spilum. Og það voru engar
ýkjur. í lok brúðkaupsferðarinnar
hafði hann tapað kringum 800 þús-
und sterplingspundum.
ÞÝÐINGARMIKLAR FRÉTTIR.
Þegar Farúk varð þess vísari að
Narriman var barnshafandi ger-
breyttist framkoma hans við hana.
Þá vorum við komin til Cannes.
Konungurinn stórgladdist við frétt-
ina og i'ór nú að sýna Narriman
ýmiskonar nærgætni. Hann hafði
alltaf gát á hvernig henni leið, og
ef hún var þreytt fann hann mjúk-
an stól handa henni og gerði henni
yfirleitt allt til þæginda.
Allt benti til þess að hann væri
glaður yfir að eiga barn í vonum,
og ég vonaði að nú mundi æfi
Narriman breytast til betri vegar,
og að Farúk mundi finna betur til
þess en áður að hann væri giftur
maður.
En mér skjátlaðist því miður.
Von bráðar tók Farúk aitur upp
gömlu iífsvenjurnar og oft fór í
hart milli hjónanna.
Hér verð ég að skjóta inn í at-
burði sem gerðist í stjórnmálum,
og' varð þess valdandi að við urð-
um að fara til Cairo.
Meðan við vorum í Cannes fékk
konungur mikilsvert bréf frá
tryggum fylgismönnum sínum í
Egyptalandi. Þar sagi að forsætis-
ráðherrann, Mustafa E1 Nahas
Pasja, foringi stærsta stjórnmála-
flokksins, hefði í hyggju að segja
upp samningunum við Breta og
lýsa Egyptaland alsjálfstætt ríki.
Þeir réðu honum til að fallast á þetta
áform, til þess að eyða orðrómn-
um, sem var um að hann væri ráða-
gerðinni mótfallinn.
Farúk lét strax semja konungs-
úrskurð um uppsögn enska samn-
ingsins og undirskrifaði hann. Og
síðan afréð hann að halda ekki
brúðkaupsferðinni áfram lengur,
en hverfa heim til Cairo.
Farúk hélt að með því að gefa út
konungsúrskurðinn mundi sér verða
fagnað sem bjargvætti og sjálf-
stæðishetju þjóðarinnar. En þegar
til Cairo kom var honum tekið
mjög fálega.
ÞAÐ VERÐUR AÐ VERA SONUR!
Haustið 1951 hugsaði fólk í
Egyptalandi meira um stjórnmála-
atburina en um að Farúk væri
kominn heim úr fjögurra mánaða
brúðkaupsferð með Narriman. Far-
úk gramdist þetta, og ég man hvað
hann sagði einn daginn er við ók-
um saman um göturnar í Cairo á
fleygiferð og hann sat sjálfur við
Abdim-höllin í Cairo, eftir að herinn liafði náð henni á sitt vald.