Fálkinn - 25.03.1960, Blaðsíða 4

4
FÁLKINN
★
Það mun hafa verið árið 1776, sem
nokkrir Spánverjar á leið til
Californíu höfðu næturstað í fallegu
dalverpi við Coloradofljót. Þarna
var grösug vin í eyðimörkinni, kring
um margar uppsprettur. Spanjólarn-
ir skírðu staðinn Las Vegas eða Pen-
ingabæ. En þá hefur áreiðanlega
ekki órað fyrir að nafnið mundi
verða að áhrínsorði, og að Las Veg-
as ætti eftir að verða heimsfrægur
fyrir þá sóun fjármuna, sem þar á
sér stað nú.
Það er einkennileg og ótrúleg
saga, sem þessi bær á grænu grund-
inni í eyðimörkinni á sér. Upp úr
1776 byrjuðu mormónar að leggja
veg yfir auðnirnar frá Salt Lake
til Californíu, en það gekk hægt.
Vegur þessi var kallaður Mormóna-
stígur og um þær mundir, sem gull-
æðið greip um sig og allir ævin-
týramenn vildu komast til Cali-
forníu, varð Las Vegas viðkomu-
staður á þeirri leið. En lítið fjölgaði
fólki þó í þessu öræfadalverpi. Ann-
an júní 1905 gerðist merkisatburður
í sögu staðarins, því að þá mættust
fyrstu járnbrautarlestirnar milli
Salt Lake og Los Angeles í Las Veg-
as. Þá fór staðurinn að komast úr
kútnum. Skömmu eftir 1930 var
Boulderstíflan, með tilheyrandi
vatnsvirkjunum og áveitum fullgerð
Næturmynd af Freemond Avenue
með öllum ljósaaug-lýsingum
spilabankanna, og samfelldri röð
af bílum á strætinu.
LAS VEGAS
í Coloradofljóti, en hún er stutta
leið frá Las Vegas, og þangað
streymdu peningarnir, sem starfs-
— spilavíti
dollaralandsins
Þar er mesta peningaflóð í Ameríku — þar eiga af-
greiðslustelpurnar Cadillacbíla, og þar geta hjón skilið —
„í hvellinum“.
Giftingastofurnar eru reknar sem atvinnufyrirtæki. wrfí
Að ofan: Auglýsing frá einni giftingarstofunni.
Að neðan: Nýgift hjón að koma úr kapellunni.
menn virkjunarinnar fengu fyrir
vinnu sína. Og um sama leyti var
fjárhættuspil leyft í Nevadaríki og
hjúskaparlöggjöfin gerð teygjan-
legri en í nokkru öðru sambands-
ríki USA, svo að hvergi var jafn
auðvelt að losna við „nöldrið sitt“
og giftast aftur. Hvortveggja þessi
ráðstöfun reyndist áhrifamikil og
dró ævintýramenn að staðnum.
Skattur var tekinn af veltu spila-
vítanna — 2 af hundraði — og það
reyndist svo góð tekjulind, að ríkis-
sjóður Nevade er skuldlaus. Og þó
borga menn ekki skatt!
Á kvöldin baðar Las Vegas í ljós-
hafi ginnandi auglýsinga. Þetta er
Broadway öræfanna, alsett neon-
ljósum. Göturnar eru troðfullar af
bílum og fólki, og allstaðar er hægt
að spila og veðja. Hjá rakaranum,
í matarbúðinni, hjá benzínsalanum
og í lyfjabúðinni. Fjárhættuspilið
er iðkað allan sólarhringinn og við
aðalstrætið, Freemont Avenue', er
ekki nema steinsnar milli hinna
frægu spilavíta, „Golden Nugget11,*
„Pioneer Club“, „Las Vegas Club“,
„Boulder Club“ og hvað þau nú
heita. En þau gefa bænum 122 millj-
ón dollara tekjur á ári hverju.
Það er draumur flestra tildur-
gjarnra Ameríkumanna að fá tæki-
færi til að dvelja í fríinu sínu í ein-
hverju af lúxusgistihúsunum í Las
Vegas. Þar er El Rancho, byggt í
stíl hinna gömlu spánsku óðalsetra,
þar er Thunderbird með Indíána-
svip, þar er The Last Frontier, stæl-
ing á nýbýlum landnemanna í vest-
urfylkjunum ásamt byggðasafni,
þar sem tækifæri er til að sjá ræn-
ingjaflokka í ekta „wild west“-stíl!
Þar er Desert Inn, notalegt gistihús,
Sahara, í marokkóstíl og Sands, snið-
in eftir stílnum á Bermuda. Úr nógu
er að velja ...
í Las Vegas getur allt gerzt, og
aldrei er þar næturfriður. Veizlu-
klætt fólkið situr yfir fjárhættu-
spilum allar nætur, en fólk spilar
líka í náttfötunum og í morgunkjól-
unum með hárnet.
Verðlagið á gistiherbergjunum er
lágt. Maturinn er ekki dýr heldur,
og það er hægt að gera sér skemmti-
legt kvöld fyrir litla peninga. Það
segir enginn neitt við því þó maður
sitji lengi yfir sama glasinu, sem
kostar 20 cent og horfi á heims-
fræga filmdís skemmta á pallinum.
Skemmtikraftarnir fá 40.000 dollara
kaup á viku, og hér syngur Marlene
Dietrich, „amman, sem er frægasta
glysið í „Las Vegas“. Hér má sjá
Frank Sinatra, Harry Belafonte,
Jayne Mansfield, Nat „King“ Cole
og Sammy Davis, svo að nokkrir
þeir frægustu séu nefndir.
LAS VEGAS SNÝR
Á RENO.
Oft hefur Reno heyrzt nefndur, og