Fálkinn - 19.07.1961, Page 23

I
[
LITLA SAGAN:
Fals-sonur ríka mannsins
Þetta gerði hann
með stökustu vand-
virkni og þóttist viss
um að sér hefði ekki
sézt yfir neitt . . . .
Það lá við að gamall og forríkur iðju-
höldur í Brússel yrði að meðganga ó-
vaMnn svikahrapp sem son sinn og erf-
ingja, en örlítil mistök, sem ekki voru
sýnileg með berum augum, urðu til
þess að koma upp um svikarann og
losa gamla manninn við alvarleg ó-
þægdndi.
Það var kringum 1925 sem iðjuhöld-
urinn, er þá var sjötugur, fékk heim-
sókn vátryggingarfulltrúa nokkurs,
sem sagðist vera sonur hans — ávöxt-
ur kynna, sem iðjuhöldurinn hafði ver-
ið í við nafngreinda konu þrjátíu ár-
um áður.
Iðjuhöldurinn mundi vel eftir þess-
ari konu, en þóttist hafa hreina sam-
vizku hvað hana snerti og rak þess
vegna þennan ,,son“ á dyr. En vá-
tryggingafulltrúinn hélt eigi að síður
áfram að sýna ,,föður“ sínum tilbæri-
lega virðingu og skrifaði honum hvert
bréfið eftir annað. Voru bréfin skrifuð
í ástúðlegum tón, svo að gamli maður-
inn, sem var mesta ljúfmenni, svaraði
þeim jafnan, en sparaði þó ekki að
sýna fram á, að þetta með faðernið
væri einber misskilningur. Eftir nokkra
hríð hættu þessi bréfaskipti.
Svo leið og beið. En einn góðan veð-
urdag bregður gamla iðjuhöldinum í
brún er hann fær stefnu frá vátrygg-
ingafuiltrúanum með kröfu um, að
hann fái viðurkenndan rétt sinn sem
sonur hans og erfingi. Stefnunni til
stuðnings hafði hann afhent borgara-
dómara í Brussel bréf, sem er talið
skrifað af iðjuhöldinum, og þar er ját-
að að hann sé faðir vátryggingafulltrú-
ans og hörmuð meðferðin á móður
hans!
Rannsókn leiddi í ljós að bréfið var
með rithönd iðjuhöldsins og með sama
bleki sem hann notaði og á samskon-
ar pappír. Vátryggingafulltrúinn hafði
einnig viðað að sér ýmiskonar gögnum
og allt virtist þetta svo ósvikið, að allt
benti til þess að iðjuhöldurinn mundi
eignast nýjan son á gamals aldri.
Margar andvökunætur varð iðjuhöld-
urinn að hugsa um hvað hann ætti nú
að taka til bragðs. Hann vissi með
sanni að hann hafði aldrei skrifað
þetta bréf. En hitt vissi hann jafn vel,
að hann hafði skrifað vátryggingafull-
trúanum ýmis bréf. Það hlaut að vera
hægt að ráða fram úr þessu.
Honum tókst að fá því framgengt að
bréfið yrði sent hinum fræga rithanda-
fræðingi Edmond prófessor Locard,
sem þá var forstöðumaður sakamála-
rannsóknastofnunar í Lyon. Eftir langa
rannsókn gaf Locard yfirlýsingu um að
bréfið væri falsað. Fölsunin var ótrú-
lega vel gerð og þegar henni var lýst
fyrir rétti vakti hún feikna umtal. Þá
höfðu einnig fundist heima hjá vá-
tryggingafulltrúanum tæki þau er
hann notaði til fölsunarinnar.
Aðferðin var þessi: Úr bréfum þeim,
sem falsarinn fékk frá .iðjuhöldinum,
hafði hann klippt þau orð sem hann
þurfti og límt þau á blað. Þetta gerði
hann með stökustu vandvirkni og þótt-
ist viss um að sér hefði ekki sést yfir
neitt. Síðan hafði hann tekið Ijósmynd
af falsbréfinu í eðlilegri stærð og tekið
fjöldamörg eintök. Og næst hafði hann
æft sig í að skrifa bréfið á gangsæjan
pappír nokkur hundruð sinnum, þang-
að til hann gat stælt rithöndina út í
æsar.
Og samt brást honum bogalistin. í
bréfum iðjuhöldsins hafði hann ekki
fundið ýmis löng orð, sem hann þurfti
á að halda. Þess vegna klippti hann úr
bréfunum staka bókstafi og raðaði
þeim saman í orð. En þá sást honum
yfir dálítið. Locard prófessor rak aug-
un í að rithönd prófessorsins var með
því einkenni, að hann byrjaði orð með
stærri staf en hann endaði það. Þetta
var ekki hægt að sjá með berum aug-
um, og venjulegum lesanda var ómögu-
legt að greina það.
Orðin, sem sett voru saman úr mis-
jafnlega háum stöfum komu upp um
falsarann. Sumsstaðar var fremsti
stafurinn í orðinu lægri en sá siðasti og
allir stafirnir misháir. Þegar þessi
sönnun var borin fram sá tryggingarfull-
trúinn sitt óvænna og meðgekk fölsun-
ina.
tflin nýja myndasögu*
persóna Fálkans
nýtur stöðugt vax-
andi vinsælda. flflún
heitir Rosita og
margvísleg og
spaugileg atvik
henda hana. Höf-
undur Rositu er hinn
kunni danski
teiknari CHRIS.
FALKINN
23