Fálkinn - 19.07.1961, Page 30

Saga úr síldinni -
Frh. af bls. 9.
næstu höfn. Hann mættd vita að í þessu
skipi byggju illir andar og ekkert ann-
að. Skipstjórinn hrökk upp en sofnaði
strax aftur en kokkurinn fór rakleitt í
koju og það varð að beita hörðu til að
fá hann til að elda mat þann daginn.
Prakkarastrikið hafði heppnazt. Þau
voru eina tilbreyting okkar. Og morg-
uninn skein bjartur og fagur. Aftur
fórum við að svipast um eftir síld, fyr-
irfram vonlitlir um árangur.
Svona er líf sjómannsins og lífið
allt. Endalaus leit. Sumir eru eins og
við vorum þetta sumar: leita í sífellu
án þess að finna. Og vonin deyr. Aðrir
finna. Við þessu er ekkert að gera. Við
bíðum bara unz vonin vaknar á ný. Hún
er allt sem við eigum.
Og skipið siglir áfram og veltur
klunnalega á mjúkri undiröldunni.
Frh. af bls. 29
Hann blaðaði rólega í gegnum þær og
tók síðan hiklaust þrjár þeirra frá. Þær
voru allar af sömu persónunni.
— Þetta er maðurinn, sem ég sá, sagði
hann.
— Eruð þér vissir um það? spurði
leynilögregluþj ónninn.
— Það getur ekki verið um neinn
annan að ræða.
Myndunum var snúið við, og í ljós
kom nafn mannsins. Það var maðurinn,
sem var í Suður-Ameríku. Það er ekki
hægt að birta nafn hans, en geta má
þó þess, að það hefst á bókstafnum A.
Hann hefur áður komizt í kast við
lögregluna. A stríðsárunum vann hann
í Þýzkalandi, eftir að stríðinu lauk hef-
ur hann verið í Svíþjóð, þar sem hann
vann við skógarhögg. Það stendur einn-
ig heima við það, sem miðillinn sagði.
Það hefur verið sannað, að hann dvaldi
hér í Kaupmannahöfn á þeim tíma, sem
morðin voru framin, og að hann hvarf
á brott skömmu eftir.
Eftir það hefur hann komið hér við
á ferð sinni og dvalið fáeina daga á
gistihúsi undir eigin nafni. En skýrsl-
urnar frá gistihúsunum berast ekki eins
fijótt og æskilegt væri, og því var það
að hann var horfinn aftur, þegar lög-
reglan komst á snoðir um þetta. Hann
hefur því aldrei verið yfirheyrður, en
að sjálfsögðu hefur lögreglan mikinn
áhuga á að komast í samband við hann.
Það er álitið, að hann sé í siglingum
og dvelji því aðeins skamman tíma í
senn í Suður-Ameríku.
30 FÁLKINN
Á þessu stigi málsins er því ekki hægt
að segja, að málinu hafi verið lokið,
hins vegar eru til mörg dæmi, þar sem
fólk gætt miðilshæfileikum hefur af-
hjúpað glæpastarfsemi.
KONGSTED-MORÐIÐ.
Miðillinn, sem að ofan er sagt frá,
hefur eins og áður er getið, hjálpað
lögreglunni í öðru máli, Margir muna
ef til vill eftir morðinu á Kongsted, for-
stjóra, sem skotinn var til bana í svefn-
herbergi sínu í húsinu „Sorteper" í Gen-
tofte. Gemzöe, þáverandi lögreglustjóri
í Nordre Birk, var mikill áhugamaður
í sálarrannsóknum. Þegar rannsóknirn-
ar höfðu ekkert leitt í ljós, fór hann
því til miðilsins, sem kynnti sér alla
málavexti. Það einasta, sem lögreglan
hafði til að fara eftir, voru tóm skot-
færahylki. í dásvefni sínum og með skot
færahylkin í höndunum sá miðillinn lít-
ið kvistherbergi. Hann lýsti húsgögnun-
um og sagði að herbergið væri í hús-
inu nr. . . við Absalonsgötu. Lögreglan
fór þegar til Vesterbro og fann herberg-
ið, eins og því hafði verið lýst, en íbú-
andinn var löngu farinn í burtu, einnig
þegar morðið var framið. Hann viður-
kenndi, að hafa átt marghleypu, sem
svaraði til stærðar skothylkjanna, en
sagðist hafa látið sér ókunnan mann
hafa hana í billiard-spili. Aðspurður,
sagðist hann hafa hlaðið marghleypuna.
í þetta skipti fannst ekki morðinginn
sjálfur, og hann hefur ekki fundizt. En
miðillinn fann þann mann, sem hlaðið
hafði skotvopnið.
HORFNA ERFÐASKRÁIN.
Frá öðru tilfelli, þar sem miðilshæfi-
leikar gegndu stóru hlutverki, segir mið-
illinn sjálfur svo;
— Þekktur forstjóri í Kaupmanna-
höfn hafði tekið á leigu gamalt hús
í Kastrup. Dag einn var ég gestur hans,
og hann sagði mér, að fólk það, sem
búið hafði í húsinu á undan honum,
hefði orðið fyrir þeirri sorg að missa
föður sinn skyndilega. Börnin vissu, að
hann hafði skilið eftir sig erfðaskrá,
en hana hafði þeim ekki tekizt að finna.
Ég gekk nú um húsið og stanzaði ósjálf-
rátt í einu herbergjanna. Ég var þar
kyrr í nokkra stund og sá brátt fyrir
mér ungan mann, sem hvatti mig til
að rannsaka vel ákveðinn vegg í her-
berginu. Við rannsökuðum hann hátt
og lágt í þeirri von að finna erfða-
skrána, en án árangurs.
— Næsta morgun, þegar við sátum
í borðstofunni og drukkum morgunkaff-
ið, sá ég þennan unga mann aftur. Hann
óskaði þess að ég stæði upp frá borð-
um og fylgdi sér inn í herbergið aftur.
Þar benti hann á mynd og sagði: Á
bak við þessa mynd munuð þið finna
erfðaskrána. Ég sagði forstjóranum frá
þessu, og í sameiningu réðumst við i
að lyfta þessari stóru mynd og taka
hana niður. En við fundum ekkert og
engin merki um falinn skáp eða þess
háttar.
Við svo búið ætluðum við að hengja
myndina upp eftir, en þá stóð ungi mað-
urinn við hlið mér aftur og sagði, að
við skyldum brjóta vegginn niður. Ég
þorði varla að segja forstjóranum, hvað
hann vildi, kannski var það heimsku-
legt. En ég lét til leiðast og sagði hon-
um það með varkárni. Það var samt
ákveðið að brjóta vegginn, og alveg
rétt: inn í veggnum á bak við þykkt
pússningslag kom skápur í ljós, og í
honum var erfðaskráin.
Jacobsen skrifstofustjóri átti ávísana-
reikning í Frederiksberg Sparekassa,
sem ekki var langt frá heimili hans.
Nokkrum dögum fyrir dauða sinn gaf
hann út ávísun að upphæð 8500.00 d.
krónur. Þessari ávísun hefur aldrei ver-
ið framvísað.
— Það er nefnilega Ijósastaur
Þarna fyrir handan homið.
— Hann er sagður afar mikill
tónlistarmaður.