Fálkinn - 18.07.1962, Blaðsíða 4

séð & heyrt
Það vakti mikla undrun í Lundúnum fyrir skemmstu, þegar hin
brosmilda Sophia prinsessa af Grikklandi kom í heimsókn ásamt
tilvonandi unnusta sínum, Don Juan Carlos, sem ef til vill verður
einn góðan veðurdag konungur Spánverja. Þau komu fljúgandi frá
Lissabonn og með þeim í förinni var móðir Sophiu, Fredrika drottn-
ing og systir. Þetta tigna fólk ætlaði að dveljast í Englandi um
nokkurt skeið og ekki var um opinbera heimsókn að ræða. Enginn
vissi, að Don Juan Carlos ætlaði að vera leiðsögumaður unnustu
sinnar og fjölskyldu hennar. Myndin er tekin á hótelherbergi í
London, þar sem Sophia og Don Juan Carlos hvíla sig eftir
erfiðan dag.
Svefnmeðal.
Þegar hinn mikli franski leikari, Raimu var
enn óþekktur, leitaði hann eitt sinn eftir gist-
ingu á litlu sveitagistihúsi. Veitingamaðurinn
var heldur argur yfir því að vera vakinn
svo seint og sagði því með þjósti: — Nr. 26
er laust. Farið upp á aðra hæð og fylgið gang-
inum, unz komið er að súlunni. Þá eru það
þriðju dyr til hægri. ..
Raimu þreifaði þolinmóður fyrir sér upp stigann og síðan hélt
hann inn ganginn unz hann rak sig harkalega á súluna og gaf frá
sér öskur.
— Gott, hrópaði veitingamaðurinn að neðan, nú eru það þriðju
dyr til hægri.
Furðulegar hvalveiðar.
Ungur ítali var einn á veiðum á bát í Napoli
flóa. Fyrir utan ey nokkra kom hann auga á
níu metra hval, sem hann ákvað að veiða. Hann
hafði horft á nautaat og hann vissi því, hvað
hann þurfti að gera til þess að hleypa illu blóði
í skepnuna, svo að hún réðist að honum, — síðan
stefndi hann að landi eins hratt og hann gat, en þegar hann var
rétt kominn að landi, beygði hann snögglega frá, en hvalurinn
hélt áfram og festist á malarrifi.
4 FÁLKINN
Agatha Christie
er jafn vinsæl í
Bandaríkjunum og
Englandi, en Eng-
lendingarnir hafa
löngum veriðhrædd
ir um, að gamla
konan hallaðist
meir að Bandaríkja-
mönnum.
En ekki alls fyrir löngu gerðist það, að
stærsta kvikmyndafélag í Englandi keypti
réttinn að glæpasögum hennar og skáldsög-
um fyrir eina milljón punda eða sem svarar
rúmum 100 milljónum íslenzkra króna. Nú
voru Bretar öruggir um, að Agatha yrði enn
um kyrrt í Bretlandi og hið eina, sem menn
höfðu áhyggjur af, var hvernig greiðslunni
til skáldkonunnar yrði háttað, og vonuðu
menn að upphæðin yrði ekki greidd öll í einu.
svo að skattayfirvöldin gleyptu hana ekki
í sig.
★
Robert Graves,
hinn kunni enski
rithöfundur, gaf ný-
lega út 120. bók
sína. Graves hefur
skrifað fjölda bóka,
sem náð hafa vin-
sældum um heim
allan. Kunnastur
hér á landi mun
hann vera fyrir bókina, Ég Claudius, sem kom
út í íslenzkri þýðingu fyrir nokkrum árum.
Þess má geta hér til gamans, að Montgomery
marskálkur gerði það að skyldu við liðsfor-
ingja sína í styrjöldinni, að þeir læsu bókina
Belisarius eftir hann. Sagði marskálkurinn,
að bókin væri ekki einungis skáldsaga, heldur
einnig kennslubók í herstjórnarlist.
Robert Graves var sóttur heim af frétta-
manni frá Daily Mail og spurði blaðamaður-
inn rithöfundinn m. a.: — Hvernig í ósköp-
unum hafið þér fengið andagift til þess að
skrifa svona margar bækur?
— Ég á átta börn, sagði rithöfundurinn
og brosti.
★
Á meðan M. Débré var ráðherra í stjórn de
Gaulles, skemmtu Parísarbúar og aðrir Frakk-
ar sér með því að segja illkvittnar sögur um
starf ráðherrans. Einkum voru þessar sögur
rætnar í revíum og kabarettum. Hér er ein
slík:
Vinur spurði fjármálaráðherrann M. Baym-
gartner: — Er það satt, að þér ætlið að draga
yður í hlé?
— Já, satt er það, þér vitið ekki kæri vinur,
hve mér er mikil þörf á hvíld.
— Eru fjármálin svona erfið viðureignar?
— Nei, ekki vil ég nú segja það, en að
hitta M. Débré á hverjum ráðuneytisfundi
og heyra hann mæla digurt um, hvernig fjár-
málunum eigi að stjórna, er meira en nokkur
dauðlegur maður getur þolað.