Fálkinn - 22.02.1965, Blaðsíða 13

VÖ 18. JÚLÍ 1931

Nœsta tilraun —
„Dreymandi drengur".
Og svo hefurðu smám saman
komizt upp á lagið?
Gunnfríður svarar spurningu
minni ekki beinlínis. Ég gerði
eina eða tvær eftirlíkingar og
búið. Eftir það hóf ég að móta
eftir lifandi fyrirmyndum, seg-
ir hún. Og næsta tilraun mín
varð myndin „Dreymandi
drengur“, sem víða hefur farið
og vakið mikla athygli. Ég
hafði hann til dæmis með mér
til Kaupmannahafnar, ásamt
mynd af Sigurjóni Péturssyni
á Álafossi og Margréti skóla-
meistarafrú á Akureyri, og
þessar þrjár myndir dugðu mér
til þess, að ég fékk inngöngu
í myndlistaháskólann þar, aka-
demiuna, sem aukanemandi.
Ætli ég hafi ekki verið þar
þrjá eða fjóra mánuði. Það var
öll mín eiginlega skólaganga.
Ætli það sé ekki nærri eins-
dæmi, að fyrsta alvarlega til-
raun myndhöggvara til sjálf-
stæðrar sköpunar veki athygli
og hljóti viðurkenningu sem
gott. listaverk?
— Jú, ég býst við því, En
það er ekki eingöngu ókostur
að leggja fyrst fullorðin og
fullþroska út á listabrautina,
heldur hefur það líka sína
kasti. Maðurinn veit þá hvað
hann vill, tekur viðfangsefnið
fastari tökum og sleppur við
alls konar fálm og útúrdúra.
Og svo við víkjum aftur að
„drengnum“, þá var hann ekki
einungis valinn á myndlistar-
„Síldarstúlkur“ heitir þessi
mynd eftir Gunnfríði. Reykja-
víkurborg færði Stokkhólmi
þessa mynd að gjöf.