Dvöl - 01.08.1906, Blaðsíða 4

32
DV0L.
því þær hafa svo margt lil síns ágætis, og eru
jafn meistaralega samdar og þj'ddar, eru skemti-
legar, fræðandi og heilnæmar fyrir anda allra
sem lesa þær, og ekki sízt unglinga.
Thyra Varrick.
Eftir Amaliu E. Barr.
(Frh.). Hann klæddi sig um morguninn
með mestu viðhöfn, en á ferðalaginu liafði hann
verið að eins í klæðisfötum eins og siðvenja var
meðal heldri manna um þær mundir, en nú
þegar hann ætlaði að heimsækja kaftein Varrick,
fór hann í skozkan búning, sem sýndi hverrar
þjóðar hann var og hverjum stjórnmálaílokki
hann tilheyrði. Hann taldi sér trú um, að fyrst
hann væri konunglegur sendihoði, þá væri þessi
klæðnaður mjög vel við eigandi, en hégóma-
dýrðin átti þó sinn hlut í þvi. Hann vissi því
sem var, að hinn skrautlegi og vel litum skifti
klæðnaður mundi auka talsvert á fallega útlilið
sitt, og þó hann væri í konunglegum erinda-
gerðum, þá mundi hann svo vel eftir hinum
hjartnæmu orðum Hrafns: »Elskulega, elsku-
lega Thyra Varriek!«
Það fór eins og hann hafði búizt við. Útlit
hans hafði vakið mikla eftirtekt. Konurnar sem
sátu við lindina með vatnsskjólurnar sínar, horfðu
á hann með þegjandi aðdáun. Ivarlmennirnir
sem heilsuðu honum, gerðu það með því að
sýna honum virðingu og bjóða hann velkominn;
liann tók einn þeirra tali og spurði hann hvar
kafteinn Varrick byggi. Hann benti honum á
stórt, grátt steinhús, og þangað komst hann með
því að ganga ströndina; og þó að nú væri farið
að ílæða, þá slóð liúsið sterklegt uppi á Hamra-
grundvellinum, heint fyrir ofan ldettóttu strönd-
ina, sem var þakin þara og fagurrauðum mar-
hálmi.
Skipherra Varrick stóð fyrir framan dyrnar
á húsinu sínu, reykti úr langri ])í])u og horfði
út á sjóinn. Hann var sí og æ að gæta að sjón-
um, hvort heldur hann var lygn eða æstur; hann
var ekki hræddur við brimið, en það lá í eðli
hans að veita honum nákvæma athygli. Ein-
mitt núna var hann að gæta að hárótta yfir-
borðinu á honum, og það nákvæmlega. Það
voru þó engin skjót óveðursmerki sjáanleg á
honum. Drifhvítir fuglar lágu ofan á bláhvíta
vatninu, og mesti sægur af kríu var að vagga
sér á hægu öldunum, eins og fallegar fjaðrir,
og lögðu svo vængina að sér með mesta
hraða annað veifið. Hann brosti að fuglunum
en festi eftirtektina á stóru skipi undir fullum
seglum, sem var í hægðum sínum að sigla í
suðurátt. Nærvera Hektors dró nokkuð úr at-
hygli hans, og hæðnisbros lék um varir hans,
þegar hann tók eftir hálenzka klæðnaðinum, sem
hann var í. Hann hneigði sig ekki til að bjóða
hann velkominn, eins og hann var vanur þegar
einhver kærkominn gestur heimsótti hann. (Frh.).
Hinum megin grafar.
Eftir Elizabeth Stuart Phelps.
Lauslega þýtt úr ensku.
(Frh.). Þegar ég nálgaðist bústaðinn minn
gamla, sem ég dvaldi á í fyrri tilveru minni,
varð heill andaskari á vegi mínum, sem mér
fanst fátt um í fyrstu. Þeir litu ekki út fyrir að
vera sælir og virtust vera á sífeldu reiki. Ég
tók eftir því, að þó þeir hrærðu sig og ílögruðu
óþolinmæðislega, þá komst enginn þeirra neitt
langt upp yfir yfirborð jarðarinnar. Flestir af
þeim voru eitlhvað að gera á jörðinni. Sumir
létu eins og þeir væru að kaupa og selja, eta og
drekka, aftur aðrir létust svala sér á lélegum
nautnum, sem voru mjög andstyggilegar. Aðrir
skemtu sér við siðsamari starfa — stúdentar
sem lásu í rykugum bókum, listamenn sem
liéngu yfir myndum, myndastyttum og veggtjöld-
um, sem þeir voru niðursokknir í. Einn »músi-
kant« sé ég, sem átti að vera frábær i list sinni
af höndum hans að dæma; hann lézt leika af
svo mikilli ákefð á hljóðfærið, að hann gat ekki
fengið neitt sönglag fram; kvenfólk sá eg líka,
sem var bæði vel og illa klætt, en það var ekki
hið minsta leiftur af ánægju að sjá í fölu and-
litunum þeirra. Þar voru líka ruddalegri sálir
en nokkrar af þessum fyrnefndu, en þær höfð-
ust við niðri á jörðinni sjálfri; hendur þeirra
dauðar voru ennþá rauðar af útheltu blóði, og
í hjarta þeirra, sem var dault. riktu ennþá leyf-
arnar af djöfullegri ástríðu; öll þessi sjónspil
fanst mér einna eðlilegast að kalla fyrirbrigði,
eins og ég mundi einu sinni hafa kallað það.
Ég ætla í sambandi við þetta að minnast á, að
þetta allt sem ég varð vör við, líktist þeirri
skjótu, hverfandi tilfinningu sem menn finna til
er þeir fara skyndilega i gegnum stóra mann-
hópa, svo ég ætlast ekki til að menn taki þetta
trúanlegra en það kom fyrir i raun og veru.
(Frh.).
Smávegis.
Að uá flösu úr bári.
Blanda saman vökvanum úr einni sítrónu og
innihaldinu úr tveimur eggjum og nudda þetta
inn í höfuðið, þvo það síðan vel í burlu með
volgu valni.
Mcrkiblek.
Maður blandar rauðvíni og ediki saman —
en það verður að vera gott rauðvín — og merkir
svo línið með bursta eða penna. Þetta blek
þvæst ekki úr.
liinðið kostar bcr á lnndi 1 kr. 25 aura; crlendis
2 kr. Uclnnng-iir borgist fyrir 1. júlí, en liitt við ára-
inót; uppsögn skrifleg', bundiu við 1. október.
Útgefandi: Torfbildur I’orsteinsdóttir Holin.
Prentsmiðjan Gutenberg.