Tíminn - 29.07.1982, Qupperneq 1

Auglýsing

■ Suma bila þarf litið að selja. Þeir
selja sig mest sjálfir. Mætti gjarnan kalla
þá sjálfsölubila. Svoleiðis tæki þekkjast
á því að þau nánast breiðast út.
Sjálfsölubíll er sem sagt bill sem vinir
og vandamenn eigendanna vilja eignast
líka. Aka þannig heilu fjölskyldurnar og
ættirnar á sömu biltegundinni, jafnvel
heilu byggðarlögin. Subaru er ótvírætt
einn sjálfsölubílanna. í fjölskyldu
Hjálmars Vilhjálmssonar fiskifræðings
aka margir á Subaru. Hjálmar er oft í
fjölmiðlum til þess að ræða ástand
fiskstofnanna. Við vildum hins vegar
fræðast um Subaruinn hans.
„Mér er Ijúft að ræða um Subaruinn
minn“ sagði Hjálmar glaður í bragði er
við röbbuðum við hann. „Ég verð var
við það i mínu starfi að það heyrist ekki
í fólki opinberlega nema það sé óánægt.
Það er gott að koma í fjölmiðla til þess
eins að segja að maður sé ánægður og
hafi ekki yfir neinu að kvarta.
„Menn gera auðvitað mismunandi
kröfur til bíla. Ég geri mína kröfu og
númer eitt vil ég ekki bíl sem hefur
sjálfstæða skoðun á því hvenær mótor-
inn á að fara í gang. Subaru hefur sem
betur fer ekki sjálfstæða skoðun á þessu
máli. Graftól og keðjur hafa mér alltaf
þótt hvimleiðir fylgifiskar aksturs í snjó.
Nú er ég laus við það. Svo vil ég geta
komist í Mjóafjörð og það sem er ekki
síður mikilvægt, ég vil geta komist
þaðan upp aftur og það er ekki á færi
allra bíla. Ég er alinn þarna upp og við
ruddaökuslóðir sem teljast ekki akvegir,
ekki einu sinni á lslandi, og ég hef alltaf
haft gaman af að glíma við slika
troðninga. Síðan 78 þegar að ég fékk
fyrsta Subaruinn minn, hef ég getað leyft
mér það sport og hef ekki minna út úr
því heldur en þeir sem aka á stærstu
jeppunum, sums staðar þar sem þungi
þeirra þrýstir þeim ofan í svaðið, flýt ég
ofan á.
Ég hef farið hringveginn á bílnum og
fór þá Hellisheiðina úr Jökulsárhlíð og
yfir í Vopnafjörð, en það er einhver
brattasti fjallvegur landsins, auk þess
sem vegurinn er mjög leirkenndur. Þessi
leið er, nú um miðjan júlí, ófær jafnvel
Subaru. Nú þá hef ég farið Kjalveg og
Landmannalauga og Eldgjárhringinn,
sem er kannski ekki til að segja frá. í
fyrrasumar fór ég nýja línuveginn sem
liggur af Kaldadalsleiðinni norðan við
Skjaldbreið og Hlöðufell austur að
Tungufljóti. Tungufljótið er alveg ófært
öðrum en mjög stórum bílum og verður
maður að aka niður með því og kemur
þá niður í Haukadal hjá Geysi. Ég
spurði mann, sem þekkir staðhætti
hvernig færð væri og taldi hann leiðina
niður með Tungufljóti afar slæma. Mér
fannst hins vegar bara gaman að þessum
spotta. Það var eins og að vera kominn
heim í Mjóafjörð.
Einu sinni hefur mér tekist að festa
Subaru rækilega. Ég festi hann í
jarðvegslausri möl á bökkum Þingvalla-
vatns, og var þar engu um að kenna
nema hálfvitahætti mínum. Kunningi
minn á sumarbústað þarna skammt frá,
svo ég rölti þangað til að biðja um
aðstoð. Þegar ég og þessi kunningi minn
komum til baka þar sem Subaruinn lá
fastur, heldurðu að standi þá ekki 3
menn frá Subaru-umboðinu reiðubúnir
til þjónustu. Það fannst mér sko
þjónusta í lagi.