Tíminn - 29.07.1982, Síða 2

2
Auglýsing
„Það gefur á bátinn”
Friðrik Ólafsson á leið yfir vatnsfall á Subaru
■ íslenskir ferðalangar sýna ekki alltaf
nauðsynlega aðgát þegar þeir fara á
bílum sínum yfir ár og læki. Fer stundum
svo að bílar sitja fastir eða gefast upp út
í miðjum ám og getur það orðið erfitt
úrlausnarefni að ná þeim þaðan upp úr
aftur. Sjálfsögð regla er að athuga vel
vað á ánni áður en lagt er út í. I flestum
tilfellum munu klofstígvél og kústskaft
nægja til slíkrar könnunar. Á bifreiða-
verkstæði Friðriks Ólafssonar hafa
komið bílar sem lent hafa í vatni og við
spurðum Friðrik um það hvað gera
þyrfti í slíkum tilfellum.
„Pegar það hefur gerst er að ýmsu að
huga. Vél og rafkerfi þarf að þurrka og
skipta þarf um olíu á gírkassa og drifi.
Til þess að nefna þér dæmi um óhapp af
þessari tegund þá minnist ég eins
eiganda af Datsun 1200 sem var sérlega
óheppinn eða heppinn eftir því hvernig
við lítum á það. Hann ók bílnum yfir á
í leysingum en vissi ekki að áin var bara
fær meiriháttar torfærubifreiðum. Áin
sýndi Datsuninum fljótlega sínar verstu
hliðar og keyrði bílinn alveg í kaf milli
þess sem hún fleytti honum stjórnlaust
áfram. Við svona aðstæður er ekki hægt
að snúa við - en hvort sem það var
slembilukka eða eitthvað annað þá náði
eigandinn bakkanum hinum megin. En
vegna þess að bakkinn var hár og blautur
drepur eigandinn á bílnum þegar hann
eftir illan leik var alveg kominn upp úr
ánni. Bremsurnar voru blautar og héldu
ekki, svo bíllinn rann hægt og stjórnlaust
út í ána aftur. Þar dúsaði hann hálfur í
kafi um nóttina. Þegar bíllinn kom tl
mín á vörubílspalli skipti ég um olíu á
gírkassa og drifi og bíllinn flaug í gang
eins og ekkert hefði gerst. Hins vegar
tók marga daga að þurrka innréttinguna.
Ég aðstoðaði ekki fyrir löngu strák við
að losa bílinn sinn upp úr á. Hann hitti
kvöldið áður stúlku á sveitaballi og vildi
bjóða henni í bíltúr út í náttmyrkrið. Til
;em alls ekki er hægt að aka yfir á bíl og
hann bara beint af augum yfir holt og
hæáir enda á Subaru. En ástin hefur
sennilega blindað alla heilbrigða
skynsemi þar eð á vegi þeirra varð á
semalls ekki er hægt að aka yfir á bíl og
síst af öllu ef menn eru ekki vanir slíkum
akstri. Enda fór sem fór. Sennilega
hefur ástarneistinn slokknað við að vaða
ískalda ána í land. Hann var skömm-
ustulegur stráksi daginn eftir því að
nokkrum metrum ofar er áin brúuð en
í myrkrinu sá hann ekki brúna né heldur
að vegurinn lá þarna rétt hjá.
Ég dró Subaruinn upp úr ánni, hugaði
aðeins að mótornum, en þeir eru
sérstaklega vatnsvarðir. Þar næst start-
aði ég og mótorinn flaug í gang.
„Ég hef dregið meira
en hestakerrur”
Svanur við Datsuninn
■ „Á Datsuninum!! Já kall minn égfer
á honum hvert á land sem er og næstum
því í hvaða slark sem er.“ Svanur
leigubílstjóri á Y-146 svarar alltaf
hressilega og tæpitungulaust. Sagt er að
hann geti líka orðið bcittur og látið
hvassyrðin og fleira fjúka en við
þekkjum hann ekki öðru vísi en
brosmildan, vinalegan og jákvæðan.
Svanur er reyndar Halldórsson en hann
kynnir sig bara sem Svanur og er aldrei
kallaður annað.
„Ég er ekki bara pantaður til þess að
flytja mannskepnuna á Datsuninum.
Hrossaflutningar eru alltaf nokkur liður
í starfinu. Hestarnir fara auðvitað ekki
aftur í heldur aftan í. Ég er með góða
tveggja hesta kerru sem ég dreg á
Datsuninum. í einni slíkri ferð með
hesta sem farþega, flutti ég tvo hesta til
Grundarfjarðar og tók þar tvær hryssur
og folald til Skagafjarðar. Þar var
hryssunum haldið undir hest. Mánuði
seinna sótti ég svo hryssurnar aftur. Þó
maður hafi ekið eftir þjóðveginum þá
var yfir fjallvegi að fara s.s. Vatnsskarð,
Holtavörðuheiði og Kerlingarskarð.
Ég hef drcgið meira en hestakerrur.
Kunningi minn var í vandræðum með
gamlan 6 tonna Bedford vörubíl sem
staðið hafði milli gripahúsa út á
Seltjarnarnesi en vörubíllinn þurfti að
fjarlægja. Nýlegur amerískur jeppi hafði
reynt sitt besta en það dugði ekki tii.
Drif jeppans brotnaði við átökin.
Kunningi minn hringir þá í mig og biður
mig að koma og aðstoða sig. Ég sagðist
mundi athuga hvað ég gæti gert og ók
út á nes. Fékk mér nælontóg og batt
aftan í Datsuninn og í grind Bedfords-
ins. Síðan bakkaði ég upp að vörubíln-
um og gaf svo allt í botn. Það er teygja
í næloninu og teygjan tók af höggið
þegar strekktist á tóginu. Hins vegar
lyftist Datsuninn upp að aftan þegar
átakið var mest. Við það snérust
afturhjólin á fullu laus í loftinu, því ég
var með bensíngjöfina í botni, en þegar
afturhjólin koma á jörðina aftur er það
með gífurlegur afli og vörubíllinn fór
aðeins af stað. Svona rykkti ég
Bedfordinum 4 sinnum yfir ófærur og
dró hann svo bara í gang á eftir út á
malbikinu.“
Með hjöruliðmn í nestistöskunni
■ Hver þekkir ekki Dalabóndann eða
bara Dala eins og hann er gjarna
kallaður. Jæja kannski ekki allir, en þeir
sem fylgjast með rallyakstri vita að Dali
er alveg ómissandi í öllum rallyum.
Hann hefur tekið þátt í 13 rallyum og
bara tvisvar orðið að hætta keppni. Það
er góður árangur. Dali eða Örn
Ingólfsson eins og hann heitir, bóndi og
bifvélavirki, ekur í rallyunum áTrabant.
Hann á líka Subaru Hatchback, sem
hann notar mikið dagsdaglega, en
heldur þó mikið upp á Trabantinn sinn.
Sérstaklega fannst mér gaman af
fyrsta alþjóðlega rallyinu á íslandi. Þá
komu tveir ítalir og tveir svíar og fluttu
með sér til landsins rándýra sérsmíðaða
rallybíla. Eftir fyrsta daginn var ræst frá
Sauðárkróki eftir árangri. Ég var þá á
milli ítalanna. Á þriðja degi var farið
yfir Kjalveg og þá bilaði hjá mér
hjöruliður. Ég var viss um það að ég
hafði hjörulið meðferðir og leitaði um
allt í bílnum en fann hann ekki. Eftir 15
mínútna leit og viðgerðartilraunir hugs-
aði ég að maður yrði að kunna að taka
því að falla úr keppni, geng ég út í móa
með nestisboxið til að fá mér hressingu.
Þegar ég opna nestisboxið er það fyrsta
sem í Ijós kemur hjöruliðurinn. Hvernig
hann komst þangað veit ég ekki, en það
var of seint. Ég hafði tapað niður of
miklum tíma. Trabantinn var næstsíð-
asti bíll sem féll úr keppninni sá síðasti
var bíll svíans Hakland. Það var
sérbyggður rallybíll.
Það sem vantar er að keppt sé í riðlum
eftir mótorstærð þá fyrst myndi Trabant-
inn keppa við sína jafningja. Þá má
búast við Trabant-sigrum því að á
undanförnum 20 árum hafa þeir unnið í
rallyum 118 sinnum í sínum riðli, fengið
161 gullverðlaun, 77 silfurverðlaun og39
bronsvcrðlaun. 20 sinnum hafa þeir
unnið í sínum riðlum í rallyum svo sem
Rally Monte Carlo og Alparallyum o.fl.“
■ Nýlega er komin til landsins Datsun
King Cab torfærupallbifreið. Er þessi
bifreið að mörgu leyti fráburgðin þeim
bifreiðum sömu tegundar sem verið hafa
á boðstólnum hingað til. Má þar fyrst
nefna 'að Datsun King Cab er með
sjálfstæða fjöðrun að framan. Hefur
mörgum þótt torfærupallbifreiðir hastar
á íslenskum vegum enda eru þær með
öxul að framan og stífa fjöðrun en
bifreiðar af þessu tagi eru flestar stuttar
og léttar. Datsun King Cab er hins vegar
mýkri vegna hinnar sjálfstæðu fjöðrunar
og lengdar sinnar.
Til nýjunga telst einnig vélin sem er
alveg ný á nálinni. Hún er 2,200
rúmsentimetrar á stærð. Á hverjum
sílinder eru tvö kerti til þess að nýta
bensínið sem best. Þá er bifreiðin 5 gíra
og með tvo stóla í stað bekkjar svo sem
vanalegt er. Þegar byggt er yfir
bifreiðina kemur það til góða, því að
ekki þarf þá að kaupa stóla en þeir eru
nauðsynlegir í yfirbyggðum pallbifreið-
um til þess að hleypa farþegum afturí.
Annar kostur við Datsun King Cab,
þegar byggt er yfir hann, er sá að ekki
þarf að taka úr pallgólfi og lækka það
fyrir fætur farþeganna í aftursætinu. Þeir
sem eiga eða hafa átt óyfirbyggðan
pallbíl vita að mjög bagalegt er að hafa
ekkert geymslurými inní bílnum. Getur
það eitt að kaupa í matinn orðið
óþægilegt. í Dagstun King Cab er pláss
fyrir aftan sætin, sem er fengið með því
að lengja hús bifreiðarinnar eins og sjá
má á myndinni. Datsun King Cab er
með aflstýri fisléttu en öruggu.
Við vildum fræðast svolítið um
manninn og bílana og spurðum hvernig
á því stóð að hann byrjaði á þessu
Páskarallý 1977
„Þetta byrjaði bara með forvitni á
rally. Ég vildi ekki svala forvitni minni
með því að aka á dýrum bíl í rally þess
vegna valdi ég Trabant. Rally er mikil
þolraun og hana standast fáir bílar, ekki
einu sinni þeir dýrustu, nema þeir séu
styrktir sérstaklega. Ég keppi á ódýrasta
bílnum en samt eina bílnum sem ekki er
styrktur. Trabantinn minn er bara eins
og þeir bílar sem menn kaupa hjá
Ingvari Helgasyni. Ég get reyndar ekki
gert mér vonir um að ná í fyrstu sætin.
Vélin er bara 600 rúmsentimetra stór og
ekkert eða lítið verið aukið við afl
hennar. Þarna er keppt á bílum með 10
sinnum stærri vélar og sumir þeirra kosta
10 sinnum meira í keppnisformi heldur
en Trabantinn. Sumum þeirra hef ég þó
gefið langt nef. Tvö undanfarin rally hef
ég verið á undan Chevrolet Camaro,
átta strokka spíttkerru. í Vísisrallyinu
1978 fór ég á 12 ára gömlum Trabant
sem eigandinn lét standa og notaði ekki
lengur. Bíllinn var vel gangfær en ég
dyttaði aðeins að honum með varahlut-
um sem ég hirti úr gömlum bíl. í því
rallyi var ég 11. af 27 keppendum. Þá
eins og alltaf hafði ég enga aðstoðar-
menn, eins og flestir hafa.
Vísisrallý 1978
„Nýr blU frá NISSAN,
DATSUN KING CAB”
ENDALAUS DATSUN
■ Þetta er ekki sjónhverfing. Tveir
Datsun Cherry '11 módel voru soðnir
saman í þeim tilgangi að undirstrika
nauðsyn þess að halda bílnum við.
Báðum bílunum var ekið 130.000 km.
Öðrum bílnum, þeim dökka, var haldið
við t.d. skipt reglulega um olíur, kerti,
platínur ofl. Hinum, þeim Ijósa var bara
ekið, en ekkert hugsað um viðhald hans.
Þegar gerðir voru upp reikningar var
endursöluverð dökka bílsins miklu mun
hærra heldur en ljósa síamstvíbura hans.
Bensíneyðsla dökka bílsins var lægri en
þess Ijósa og auk þess öruggt að dökki
bíllinn myndi endast a.m.k. 50.000 km.
í viðbót án meiriháttar viðgerðar, en
talsvert þurfti að gera við ljósa bílinn til
þess að nota mætti hann áfram.
,,Það er sko ekkert
of gott fyrir
Trabbann minn”