Ljósberinn - 12.11.1921, Qupperneq 2

114
ljósberinn;
framan er okkur sagt frá því, þegar Jesús fór með
lærisveinum sínum á bát yfir Genezaretvatnið, þegar
stormnrinn var svo mikill og bylgjurnar risu svo
hátt og ætluðu að fylla bátinn, en Jesús var óhrædd-
ur, hann hafði lagt sig í bátinn og svaf rólega. Hefði
hann verið hræddur, mundi hann ekki hafa sofið,
heldur hefði hann verið vakandi, milli vonar og ótta
um það, hvort þeir mundu ná landi.
En Jesús var aldrei hrœddur. Við getum lesið um
það í Nýjatetamentinu okkar, þegar hermennirnir
komu út i Getsemane-grasgarðinn til að handtaka
hann, þá íór hann ekki í burtu og faldi sig, heldur
gekk hann á móti þeim og spurði þá, að hverjum
þeir leituðu, og þegar þeir sögðust leita að Jesú frá
Nazaret, þá sagði hann: y>Eg er hanna.
Börnl Vitið þið af hverju Jesús var aldrei hrædd-
ur? Pað var af því að hann gerði alt af það sem
Guð sagði honum. Jesús segir lika á einum stað i
orði sínu: y>Minn matnr er að gera vilja þess, sem
mig sendi«. Og það eigum við líka að kappkosta að
gera, því Guð hefir einnig sent okkur til að vinna
verk fyrir sig, til að vera eins og Iítil Ijós i heimin-
um til að lýsa á þeim stað, þar sem við erum, og
þegar við gerum Guðs vilja, þá hverfur öll hræðsla
burtu og þá er eins og sálarsjón okkar skýrist betur
og við sjáum inn i himininn, þar sem Jesús situr
við Guðs hægri hönd.
Lærisveinarnir voru hræddir úti á Genezaretvatn-
inu, um það lesurn við i textanum hér að framan.
Okkur virðist það má máske vera undarlegt, að þeir
skyldu vera hræddir, þvi þeir gátu vitaö það, að