Ljósberinn - 12.11.1921, Síða 5

LJÓSBERINN
117
vart. Þegar kaupmaðurinn spurði Karl, kvers
vegna hann kefði setið kyr, er allir aðrir fóru út,
svaraði hann: »Þér kafið sagt mér það, að eg ætti
aldrei að yfirgefa kúsið, þegar aðrir eru fjarverandi;
þess vegna taldi eg mér skylt að vera kér kyr«.
Aftur var kaup Karls hækkað um helming. Og
með tíð og tíma fékk liann mikil laun og ágæta
stöðu við verzlunina. Og loks varð hann meðeigandi
kennar.
»Þú góði og trái þjónn; gfir litlu varstu trúr;
yfir mikið mun eg setja þig«. (Mt. 25, 23,). A.—S.
jtjauparinn 09 dóttir hans,
(Æfintýri handa börnum).
(Framli.).
Hans fór nú keim og sagði dóttur sinn alt, sem
farið kefði. Rúna litla fór þá að kjökra og kveina,
því að kún vissi, að hún gat ekki spunnið gull. En nú
þótti henni svo undnr vænt um pabba sinn, að henni
fanst, eins og sú sorg mundi draga sig til dauða, ef
konungur léti kann af Hfi taka.
Rúna litla hafði svo oft sagt það við pabba sinn,
að hann skyldi hætta þessu raupi, því að það mundi
einhverntima verða honum til ógæfu; en hann hafði
bara hlegið að henni.
Þau Hans og Rúna háttuðu alls ekki þetta kvöld,
því að þeim gat ekki komið dúr á auga fyrir sorg
og skelfingu.
Þegar á leið nóttina, sagði Rúna við föður sinn: