Ljósberinn - 27.05.1922, Blaðsíða 2

154
LJÓSBERINN
ið raeð þá þangað? Jú, af því, að þar hefir verið
þögult og hljótt, því einmitt þar vildi Jesús vera.
Og hann hóf upp liendur sínar og
blessaði þá. Hvílík blessun hefir það ekki ver-
ið, þegar Jesús hóf upp hendur sínar og straumar
blessunarinnar streymdu niður frá hans gegnum-
stúngnu höndum. En svo skeði það dýrðlega, o g
meðan hann var að blessa þá, skildist
hann frá þeim og varð upp numinn
t i 1 h i m i n s. Ekkert hefði verið líklegra en að
hræðsla hefði gripið lærisveinana, þegar þeir voru
þarna einir eftir, og tezti vinurinn sem þeir áttu,
var farinn frá þeim. En við heyrum það hvergi
nefnt, að þeir hafi orðið hræddir; heldur stend-
ur, o g þ e i r t i 1 b á ð u h a n n o g s n é r u a f t-
u r t i 1 J e r ú s a 1 e m m e ð m i k 1 u m f ö g n-
u ð i. þeir voru þess fullvissir, að hann, sem nú
var farinn til síns himneska föðurs, var samt með
þeim, eins og hann hafði sagt, þess vegna voru
þeir öruggir, því hans blessun fylgdi þeim. 0 g
þeir voru stöðugt í helgidóminum og
1 o f u ð u G u ð.
það var ekkert undarlegt, þótt hinir ellefu post-
ular væru glaðir, sem áttu hinn lifandi og sigrandi
frelsara, og höfðu íengið blessunina frá honum og
lofcrðið um sendingu heilags anda og vissuna fyrir
því, að þeir ættu heimili á himnum. þetta voru þ®1'
gjafir, er þeir fóru með heim með sér frá, Olíufjall-
inu og sem á þeim degi urðu um leið gjafir Guðs
barna. þessvegna er uppstigningardagurinn hátíð-
ardagur kirkjunnar.