Ljósberinn - 26.04.1924, Blaðsíða 7

LJÓSBERINN
135
konan þessi var María. pá rættist fyrirboðinn. En
hvers vegna hann varð að þola þetta, hefir hún að
líkindum aldrei skilið til fulls.
----o——-
H inn iðrandi sonur.
Eftir M o o d y.
Sögu minnist eg að hafa heyrt um vondan son, sem
strauk burt af heimlii sínu. Hann var svo ódæll við
föður sinn, sem ,mest mátti verða, og gerði honum
flest til skapraunar, og hljóp svo burt af heimilinu.
Faðir hans hafði hvað eftir annað skorað á hann og
sárbeðið hann að snúa aftur heim og lofað honum fyr-
irgefningu, alt til að friða sitt hrelda hj arta,en árang-
urslaust. Svo ramt kvað að mótþróa og óvild þessa
sonar, að hann svaraði bæði föður og móður með
háðsyrðum.
Dag nokkurn var honum bréflega tilkynt lát föð-
ur síns, og til þess var innilega mælst, að hann yrði
við greftrun hans. Fyrst neitaði hann að koma, en
svo fór hann að hugsa um, að minkun mundi fyrir
sig að vilja ekki sýna svo góðum föður þann virðing-
arvott, að standa við gröf hans.
Fyrir siðasakir tók hann sér því far heim með járn-
brautarlest, var við jarðarförina, og fór svo heim með
fjölskyldunni og öðrum vinum hins látna, með hjarta,
sem var kalt sem járn og hart sem steinn. En þá er
erfðaskrá gamla föðursins var opnuð og upplesin,
fékk hinn vanþakkláti sonur að vita, að farið hans
I