Ljósberinn - 16.02.1929, Blaðsíða 7

LJOSBÉHINN
oo
uin sjaldkvæma gesti; en hann aftraði
henni frá fiví og mælti:
»Eg kom ekki í Jieim erindum. Eg
kom til að kalla Jiig til mín«.
»Hún leit upp og á liann, og spurði
angruð og fagnandi í senn:
»Af hverju, get eg Jiekt, að Jiú sért
Jesús?«
Pá laut hann niður að henni og rétti
fram báðar hendur móti henni og sagði:
»Pú getur Jiekt pað á naglaförunum í
höndum mínum, hvort eg sé ekki sá
liinn saini«. —
Og draumurinn var ekki lengri.
Við gátum ekki annað en lyft augum
og hjörtum til Drottins og vegsamað
liann fyrir trúfesti hans, fyrir Jiað, að
hann vinnur svona daga og 'nætur í
kyrjiey að [iví að laða sálir manna frá
myrkri til ljóssins. Við sáum, að Guðs
andi var farinn að byrja góða verkið í
hjarta hennar, sem áður var svo harð-
lokað«.
Svona er Guð.
Greifi nokkur á Englandi heyrði einn
af drengjunum sínum segja við yngri
bróður sinn:
»Vertu gott barn, annars fiykir pabba
ekki vænt um J»ig«.
Greifinn kallaði drenginn til sín og
sagði:
»Pú segir ekki satt, drengurinn minn!
Pegar fni ert vænn, Jiá Iiykir mér vænt
um [rig og I>á er eg glaður. En pegar
pú ert slæmur, pá pykir mér líka vænt
um pig, en er hryggur«.
Svona er kærleiki Guðs við okkur.
Gleðjum Jesú.
Einu sinni var lílil stúlka. Tárin komu
fram í augun á henni, pegar henni var
sagt, frá pví, að Jesús hefði hvergi átt
höfði sinu að að lialla, meðan hann var
á ferð liér á jörðu, preyttur og veg-
móður.
»Ef eg hefði verið uppi pá, pá hefði
eg með gleði fengið honum svæfilinn
minn; sjálf hefði eg getað verið svæfils-
laus«, sagði hún.
Pað eru líklega ekki fáar litlar stúlk-
ur og litlir drengir, sem hugsa eitthvað
svi])að og Jiessi stúlka. Pau óska ef til
vill, að hann væri enn hér á jörðu, og
pá gætu pau fengið að sýna honum,
hversu peim I>ykir vænt um hann. Pið
hugsið, kæru börn, ef til vill nákvæm-
lega eins og pessi litla stúlka, að Jesús
sé svo hátt uppi í sínum bjarta himni,
að ykkur sé ómögnlegt nú að gera nokk-
uð fyrir hann.
En pví er nú ekki svo varið.
Jesús sagði einu sinni undur fögur
orð, sem sýna okkur, livað við getum
gert.
»Pað, sem pig gerið einum af pessum
mínum minstu braaðrum, pað gerið pið
mér«. (Matt 25, 40).
Pá geturn við, prátt fyrir alt, gert
eitthvað fyrir Jesú, til að gleðja liann,
J>ví að alstaðar eru bágstaddir menn,
sem purfa einhverrar lítillar hjálpar við,
eða kemur vel, að brosað sé til peirra.
Og pá segir Jesús, að pað, sem við
gerum peim, pað höfum við gert hon-
um sjálfum.
Okkur kann að pykja petta undar-
legt, en pað er pað ekki í raun og veru.
Pað kernur af pví, að Jesús elskar
hvern einasta mann uin alla jörðina,
elskar pá svo undur heitt, að hann telur