Ljósberinn - 06.07.1929, Blaðsíða 1

Hollusta.
Enginn hefir tneiri elsku en [tá,
að hann láti líf sitt fyrir vini sína.
Hver sagði [>að?
1 bardaganum hjá Fehrbellíu sat Vil-
heltn kjörfursti á hvítum hesti. Hesta-
sveinninn hans, Torber, tók eftir pví, að
Svíar miðuðu sérstaklega á bann, af pví
að hann var svo frábrugðinn öðrum liest-
um að lit. Hann bað pví húsbónda sinn,
kjörfurstann, að hafa hestaskifd við sig,
og bar pað fyrir, að hestiirinn væri fæl-
inn. En er Torber hafði setið á hesti
kjörfurstans fáein augnablik pá varð
hann fyrir kúlu óvinanna og féil dauð-
ur af hestinum; en með dauða sínum
bjargaði liann lífi kjörfurstans.
----•-sJCSfc-*--
Heim úr fangelsinu.
Móðirin á von á syni sínum, sem set-
ið hafði um hríð í fangelsi.
I’að var auðséð á svip hennar og sér-
staklega augunum, að hún hafði orðið
miltið að líða v'egna sonar síns.
En petta var einkasonurinn hennar
og hún unni honum eins og móðir heit-
ast getur unnað barni sínu.
Hún var önnum kafin við að sópa,
ræsta og prýða alt heima fyrir, áður en
hann kærni.
En hvað pað var auðsætt á ölluin
pessum viðurbúnaði, að ástin í brjósti
hennar var sterkari en dauðinn.
Vinkonur hennar, sem hjá henni voru,
mintust ósjál.frátt kærleika hans, sem gaf
sig i dauðann fyrir okkur, hjartans sem
elskaði púsund sinnum heitar en allar
ástríkár mæður til samans.
»Átelja hann? Nei« sagði hún. Og vin-
konur hennar fóru og sóttu drenginn
hennar. Pær vildu ekki, að illir lags-
bræður hans heilsuðu honum daginn
pann.
Og alt gekk petta vel. Pær sáu á svip
liins unga manns, að hann kveið bæði
fyrir og hlakkaði til.
Pegar pau voru komin inn í ganginn,
pá kemur móðir hans út um dyrnar, sem
hún var fyrir fram búin að opna, hún
mælir ekki orð frá vörum, en fellir pví
fleiri tárin, og vefur titrandi örmum um
liáls syni sínum og býður liann velkom-
inn á pann hátt. —
Inni stóð búið borð; hún býður vin-