Ljósberinn - 15.03.1934, Blaðsíða 10

70
LJOSBERINN
j| Drengurinn|frá Perná.
Sönn saga frá Finnlandi. Eftir Zacharias T ó g e l í u s.
Á dögum Kristjáns konungs grimma
var fátækur fiskimaður nokkur, sem Öl-
afur hét, Símonarson. Hann var leigu-
liði stórbóndans af Særkilas-herragarði
í Perná-sókn, þar sem nú eru bæirnir
Borge og Lovísa. Finski flóinn teygir þar
arma sína inn á milli eyja, skerja og
skógi klæddra hæða. þar sem hávaxin
grenitré spegla sig í blátærum vogum.
Ölafur Símonarson átti son einn ung-
an, er heitinn var eftir höfuðenglinum
Mikael. Hafði Ölafur verið hermaður á
yngri árum og barist fýrir föðurlandið.
Nú hafði hann lagt frá sér sverð og
boga, en tekið í þess stað árar og net,
til fiskidrátta.
Landið var nauðulega statt, vegna yf-
irgangs hermanna Kristjáns grimma,
sem fóru með hernaði og ránum um þorp
og strendur landsins. Þórsbær, þar sem
Ölafur bjó, hafði ekki farið varhluta
af ásælni þeirra. —• Nú gerði Ölafur sér
Hugsum til Jesú, þegar vér freistumst
til gremju og óvildar gegn mótstöðu-
mönnum vorum. Þegar hjarta hans var
að því komið að bresta í dauðanum, bað
hann fyrir óvinum sínum.
Jesús er enn hinn sami. Það á vafa-
laust einnig við um áframhaldandi fyrir-
bæn hans, orðið sem segir: »Jesús Krist-
ur er hinn sami í gær og í dag og' um
eilífð.«
Minnumst því æðsta prests vors og'
árnaðarmanns, þar sem hann situr við
vonir um það, að sonur hans mundi
verða sú hetja, er sigrað gæti óvinina.
friðað landið og leyst það úr ánauð. Þess
vegna hafði hann látið hann heita Mik-
ael.
Drengurinn var tæplega orðinn þao
þroskaður, að hann fengi valdið sverði
föður síns, þegar hann fékk einnig að
reyna sig á því, að benda boga hans.
En nokkur bið mundi nú á því verða,
að litlu hendurnar yrðu þess mégnugar.
Boginn var úr stáli, svo að ekki var öðr-
um hent en fullorðnum mönnum, að
benda hann.
»Mikki minn, eigum við að reyna
stríðsöxina mína, sem hangir uppi yfir
rúminu mínu?« sagði faðir hans.
»Reyndu, hvort þú getur höggvið greni-
tréð þarna í einu höggi.«
Drengurinn tók öxina, miðaði á tréð,
sem var að gildleika sem mannshand-
leggur, og hjó það í þvert.
hægri hönd Föðursins, talar voru máli
og biður fyrir oss. Og sannarlega gleym-
ir hann ekki þeim, sem enn eru á leið
í burtu frá honum, á vegum syndar-
innar.
Enn biður hann Föðurinn að kalla,
laða og leiða syndarana til sín, og fá
þá til að taka á móti hinu framboðna
hjálpræði og tileinka sér það.
Guði Föður, Syni og Heilögum Anda
sé dýrð g' þakkir um allar aldir alda!
Evg. Á. Jóh.