Ljósberinn - 15.07.1936, Side 14

172
LJÓSBERINN
Hann varrt ofsareiður, því afbrotin
forherða lijartað. Hann g'ekk inn í her-
bergi sitt og bjóst við að drottningin.
biði þar til þess að biðja fyrirgefningar;
en hún var þar ekki og' heldur ekki í sín-
um herbergju.rn., og enginn af þjónustu-
fólkinu vissi hvar hún var.
Þá nótt gat konungur ekki sofið. Kor-
ónan lá venjulega á púða við rúm hans
og það lýsti af henni eins og stjörnu í
myrkrinu. Konungurinn hafði alltaf
glaðlst við það og því sofið rólega og ör-
uggur og svefn hans var endurnærandi
eins og svefn hins góða manns æfinlega
er.
Nú vantaði þessa mjúku og þægilegu
birtu í fyrsta. sinn, og auk þess var
hann áhygg.jufullur út af konu sinni.
Næsta morgun sendi hann ménn að
leita hennar; en þeir komu allir heim
aftur án þess að hafa orðið nokkurs vís-
arL
Þegar að þeim tíma kom, sem hann
var vanur að ganga til hásætisins til
þess að hlusta, á bænir og kærur þjóð-
ar sinnar og dæma mál rnanna, greip
liann þrívegis til kórcnunnar og dró
hönd sína jafnoft til baka, því svarti
demanturinn gerði .hann í einu graman
og hryggan. I fjórða sinni lokaði hann
augunum greip kórónuna, setti hana í
flýti á höfuð sér og hélt af stað til há-
sætisins.
Hann var vanur því, að tekið væri á
móti honum er þangað kom með gleði
og húrrahrópum, en í dag hvíldi dauða-
kyrð yfir öliu, og Dolfar tók eftir því,
sér til mikillar skelfingar og gremju, að
allra. augu; voru beind að kórónunni.
»Ifversvegna horfið þið allir jtannig á
kórónuna mjna?« spurði hann þá er
næst stóðu.
Og er einn þeirra stundi upp: »Kór-
ónu-demanturinn er dimmur«, bauð kon-
unguir, að setja mann þenna í hirin
dimmasta fangaklefa, svo hann géeti
vanist við dimmuna.
Frh,
Skrítlur.
Kcmiiii i: »Frú Sij ríður fór út í búð rg
keypti 3 kíló af epluni og kostaói hvert kili
50 aura. Mvað þurfti hún að borga niikið fyrir
öll eplin?«
Siggi (eftir langa þögn): Hét ekki ko-.an
Sigriður?«
Kemiari: »Getur _þú sagt mér, Gvendur
minn, hvað ekkert er?«
Gvendur: >Já, það er það, sem þér gáfuö
mér í gær fyrir að fara sendiferð fyrir yðUr«.
\ li (kemur inn í skrifstofu): >Er hér ekki
lítill drengur, sem heitir Pétur? ég þarf að
fá að tala við hann. Ég er afi hans«.
Slii'ií'nrl: Því mður er hann ekki við þes:-a
stundina, því hann fékk áðan leyfi til að faru
út og vera við jarðarförina yðar«.
Póri (kemur hlaupandi heim til kenfíSráns):
»Ég átti að spyrja yður, hvað þér hefðuð skrif-
að hérna á skrifbókina mína. Við getum ó-
mögulega lesið það«.
Kcmimimi: >úg skrifaði þessa setningu: Pá
átt að skrifa vel og greinilega«.
Kcmiari: »Hvaða fjögur orð notið þið börn-
in mest hérna 1 skólanum?«
Mangi litli: »Ég veit það ekki«.
Kcnnnrimi: »Alveg rétt svaraö, Mangi
minn!«
g GJAFIR OG AHEIT. g
sg i
Til Ljósberans:
11. júlí M. Þ. gjöf' kr. 5,00.
15. júlí N. N. áheit kr. 5,00.
16. júlí Ragnh. Þórðard. áheit kr.5,00
Prentsmidjci Jóns Helgaso'nar.